1Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
1Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
2Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
2Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
3Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
3Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
4Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
4Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
5Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
5Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
6Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
6Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
7Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
7Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
8Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
8Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
9Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
9Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
10Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
10Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
11Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
11Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
12Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
12De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
13Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
13Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
14Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
14De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
15Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
15De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
16Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
16De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
17Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
17Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
18Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
18Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
19Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
19Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
20Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
20Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
21Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
21HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
22Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
22Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?