1Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
1Seejärel avas Iiob suu ja needis oma sündimispäeva.
2At si Job ay sumagot, at nagsabi,
2Ja Iiob hakkas rääkima ning ütles:
3Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
3'Kadugu see päev, mil ma sündisin, ja see öö, mil öeldi: 'Poeglaps on eostunud!'
4Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
4Muutugu pimeduseks see päev; ärgu hooligu temast Jumal ülal ja ärgu paistku temale valgust!
5Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
5Nõudku teda pimedus ja surmavari, pilved lasugu ta peal, kohutagu teda päeva pimendused!
6Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
6See öö - võtku teda pilkane pimedus! Ärgu ta seltsigu aasta päevadega, kuude hulka ta ärgu tulgu!
7Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
7Vaata, see öö jäägu viljatuks, ärgu olgu tal hõiskamist!
8Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
8Vandugu teda päevaneedjad, kes on valmis Leviatanit äratama!
9Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
9Pimenegu ta puhtetähed, oodaku ta valgust, mis ei tule, ärgu saagu ta näha koidukiiri,
10Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
10sellepärast et ta ei sulgenud mu emaihu ust ega varjanud vaeva mu silma eest.
11Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
11Miks ma ei surnud emakotta, üsast välja tulles ei heitnud hinge?
12Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
12Miks võtsid põlved mind vastu ja miks olid rinnad, et sain imeda?
13Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
13Tõesti, ma oleksin nüüd maganud ja mul oleks olnud rahu; oleksin siis uinunud, mul oleks puhkus
14Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
14koos kuningate ja maanõunikega, kes ehitasid endile hauamärgid,
15O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
15või koos vürstidega, kellel oli kulda, kes täitsid oma kojad hõbedaga.
16O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
16Või miks ma ei olnud nagu varjatud nurisünnitis, nagu lapsukesed, kes päevavalgust ei saa näha?
17Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
17Seal jätavad õelad ässituse ja seal saavad väsinud puhata,
18Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
18seal on kõik vangid muretud: nad ei kuule enam sundija häält.
19Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
19Seal on pisike ja suur ühesugused ja ori on vaba oma isandast.
20Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
20Miks antakse valgust vaevatule ja elu neile, kelle hing on kibestunud,
21Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
21kes ootavad surma, mis ei tule, ent kes otsivad seda enam kui varandust,
22Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
22kes hõiskavad juubeldades ja on rõõmsad, kui nad leiavad haua?
23Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
23Miks antakse valgust mehele, kelle tee on varjul, kellele Jumal igast küljest on pannud takistusi?
24Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
24Sest ohkamine on mulle leivaks ja mu kaebed voolavad nagu vesi.
25Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
25Sest see, mille ees ma tundsin hirmu, tuli mulle kätte, ja mida ma kartsin, see tabas mind.
26Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
26Ei ole mul rahu, ei vaikust ega hingamist, küll aga on tulnud rahutus.'