¹Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

¹Mõtle, Issand, sellele, mis on meiega juhtunud, vaata ja näe meie teotust!

²Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

²Meie pärisosa on läinud võõraste, meie kojad muulaste kätte.

³Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

³Me oleme jäänud orbudeks, isatuiks, meie emad on lesed.

⁴Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

⁴Vett me joome raha eest, puid me saame ostes.

⁵Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

⁵Jälitajad on meil kaela peal, me väsime, meile ei anta asu.

⁶Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

⁶Egiptusele ja Assurile me andsime käe, et saada kõhutäit leiba.

⁷Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

⁷Meie vanemad tegid pattu: neid ei ole enam. Meie kanname nende süüd.

⁸Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

⁸Orjad valitsevad meie üle, ei ole nende käest lahtikiskujat.

⁹Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

⁹Elu ohustades toome enestele leiba, sest kõrbes on mõõk.

¹⁰Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

¹⁰Meie nahk hõõgub nagu ahi näljakõrvetuste pärast.

¹¹Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

¹¹Siionis on naised raisatud ja Juuda linnades neitsid.

¹²Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

¹²Vürstid on poodud nende käe läbi, vanade vastu ei ole olnud austust.

¹³Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

¹³Noored mehed peavad ajama käsikivi ja poisid komistavad puukoorma all.

¹⁴Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

¹⁴Vanemad on kadunud väravast, noorukid pillimängude juurest.

¹⁵Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

¹⁵On lõppenud meie südame rõõm, meie tants on muutunud leinaks.

¹⁶Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

¹⁶Kroon on langenud meie peast. Häda meile, et oleme pattu teinud!

¹⁷Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

¹⁷Seepärast on meie süda haige, nende asjade pärast on meie silmad jäänud pimedaks,

¹⁸Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

¹⁸Siioni mäe pärast, mis on nii laastatud, et seal luusivad rebased.

¹⁹Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

¹⁹Sina, Issand, valitsed igavesti, sinu aujärg jääb põlvest põlve.

²⁰Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

²⁰Mispärast sa tahad meid unustada alatiseks, meid maha jätta pikaks ajaks?

²¹Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

²¹Too meid, Issand, tagasi enese juurde, siis me pöördume! Uuenda meie päevi nagu muiste!

²²Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.

²²Või oled sa meid tõuganud hoopis ära, vihastunud meie peale üliväga?