1Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
1Hädalise palve, kui ta on minestamas ja valab oma kaebuse Issanda ette.
2Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
2Issand, kuule mu palvet, ja mu appihüüd tulgu su ette!
3Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
3Ära pane oma palet varjule minu eest, kui mul on kitsas käes! Pööra oma kõrv mu poole! Päeval, mil ma hüüan, tõtta mulle vastama!
4Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
4Sest mu päevad on lõppenud suitsus ja mu kondid õhkuvad nagu lee.
5Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
5Mu süda on kõrbenud ja kuivanud nagu rohi, ma olen unustanud oma leivagi söömata.
6Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
6Mu valjust oigamisest on mu luud liha küljes kinni.
7Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
7Ma olen nagu kaaren kõrbes, nagu öökull varemetes.
8Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
8Ma olen uneta ja nagu üksik lind katusel.
9Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
9Iga päev teotavad mind mu vaenlased, mu hooplejad vastased vannuvad mu nime juures.
10Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
10Sest ma söön tuhka nagu leiba ja tembin oma jooki nutuga
11Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
11sinu suure meelepaha ja su viha pärast; sest sina oled mind tõstnud üles ja visanud maha.
12Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
12Mu päevad on veninud pikaks nagu vari ja ma kuivan ära nagu rohi.
13Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
13Aga sina, Issand, istud aujärjel igavesti ja sinu mälestus kestab põlvest põlve.
14Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
14Küll sa tõused ja halastad Siioni peale, sest aeg on käes temale armu anda, paras aeg on juba kätte jõudnud.
15Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
15Sest sinu sulastele meeldivad tema kivid ja nad haletsevad tema põrmu.
16Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
16Siis paganad hakkavad kartma Issanda nime ja kõik ilmamaa kuningad sinu au.
17Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
17Sest kui Issand on üles ehitanud Siioni, siis ilmub ta oma auhiilguses.
18Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
18Ta on kaldunud nende palve poole, kes on tehtud puupaljaks, ega ole põlanud nende palvet.
19Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
19Pandagu see kirja tulevase põlve rahva jaoks; siis rahvas, kes luuakse, kiidab Issandat,
20Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
20et ta on vaadanud oma pühast kõrgusest, Issand on taevast vaadanud ilmamaad,
21Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
21et kuulda vangide ägamist ja vabastada surmalapsed,
22Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
22et Siionis kuulutataks Issanda nime ja Jeruusalemmas tema kiitust,
23Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
23kui kõik rahvad ja riigid kogutakse kokku teenima Issandat.
24Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
24Tema on teel nõrgestanud mu rammu, lühendanud mu päevi.
25Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
25Ma ütlen: 'Mu Jumal, ära võta mind ära keset mu eluiga; sinu aastad kestavad põlvest põlve!
26Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
26Muiste sa panid maale aluse ja taevas on su kätetöö.
27Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
27Need hävivad, aga sina püsid; nad kõik kuluvad nagu kuub; sa vahetad neid nagu riideid ja nad muutuvad.
28Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
28Aga sina oled seesama ja sinu aastad ei lõpe.
29Su sulaste lapsed leiavad eluaseme ja nende sugu on kinnitatud sinu ees.'