¹Oh Panginoon, iyong siniyasat ako, at nakilala ako.

¹Laulujuhatajale: Taaveti laul. Issand, sa uurid mind läbi ja tunned mind.

²Iyong nakikilala ang aking pag-upo at ang aking pagtindig, iyong nauunawa ang aking pagiisip sa malayo.

²Sina tead, millal ma maha istun ja millal ma tõusen; sa mõistad kaugelt ära mu mõtted.

³Iyong siniyasat ang aking landas at ang aking higaan, at iyong kilala ang lahat kong mga lakad.

³Sa mõõdad ära mu käimise ja mu pikali-olemise, ja kõik mu teed on sulle tuttavad.

⁴Sapagka't wala pa ang salita sa aking dila, nguni't, narito, Oh Panginoon, natatalastas mo nang buo.

⁴Sõna ei ole veel mu keelel, kui ennäe - sina, Issand, tead selle kõik ära.

⁵Iyong kinulong ako sa likuran at sa harapan, at inilapag mo ang iyong kamay sa akin.

⁵Tagant ja eest sa ümbritsed mind ja paned oma pihu mu peale.

⁶Ang ganyang kaalaman ay totoong kagilagilalas sa akin; ito'y mataas, hindi ko maabot.

⁶See tundmine on minule imeline, see on liiga kõrge, et saaksin sellest jagu.

⁷Saan ako paroroon na mula sa iyong Espiritu? O saan ako tatakas na mula sa iyong harapan?

⁷Kuhu ma võiksin minna su Vaimu eest? Ja kuhu ma põgeneksin su palge eest?

⁸Kung sumampa ako sa langit, nandiyan ka: kung gawin ko ang aking higaan sa Sheol, narito, ikaw ay nandoon.

⁸Kui ma astuksin taevasse, siis oled sina seal; kui ma teeksin endale aseme surmavalda, vaata, sina oled seal!

⁹Kung aking kunin ang mga pakpak ng umaga, at tumahan sa mga pinakadulong bahagi ng dagat;

⁹Kui ma võtaksin koidutiivad ja asuksin elama viimse mere äärde,

¹⁰Doon ma'y papatnubayan ako ng iyong kamay, at ang iyong kanang kamay ay hahawak sa akin.

¹⁰siis sealgi su käsi juhataks mind ja su parem käsi haaraks minust kinni.

¹¹Kung aking sabihin, Tunay na tatakpan ako ng kadiliman, at ang liwanag sa palibot ko ay magiging gabi;

¹¹Ja kui ma ütleksin: 'Katku mind pimedus ja valgus mu ümber saagu ööks!',

¹²Ang kadiliman man ay hindi nakakukubli sa iyo, kundi ang gabi ay sumisilang na parang araw: ang kadiliman at kaliwanagan ay magkaparis sa iyo.

¹²siis pimedus ei oleks pime sinu ees, vaid öö oleks nagu päev, pimedus oleks otsekui valgus.

¹³Sapagka't iyong inanyo ang aking mga lamang loob: iyo akong tinakpan sa bahay-bata ng aking ina.

¹³Sest sina valmistasid mu neerud ja kudusid mind mu ema ihus.

¹⁴Ako'y magpapasalamat sa iyo; sapagka't nilalang ako na kakilakilabot at kagilagilalas: kagilagilalas ang iyong mga gawa; at nalalamang mabuti ng aking kaluluwa.

¹⁴Ma tänan sind, et olen nii kardetavalt imeliselt loodud. Imelised on sinu teod, seda tunneb mu hing hästi.

¹⁵Ang katawan ko'y hindi nakubli sa iyo, nang ako'y gawin sa lihim, at yariing mainam sa mga pinakamababang bahagi sa lupa.

¹⁵Mu luud ei olnud varjul sinu eest, kui mind salajas loodi, kui mind maa sügavuses imeliseks kooti.

¹⁶Nakita ng iyong mga mata ang aking mga sangkap na di sakdal, at sa iyong aklat ay pawang nangasulat, kahit na ang mga araw na itinakda sa akin, nang wala pang anoman sa kanila,

¹⁶Su silmad nägid mind juba mu eos ja su raamatusse kirjutati kõik päevad, mis olid määratud, ehk küll ühtainustki neist ei olnud olemas.

¹⁷Pagka mahalaga rin ng iyong mga pagiisip sa akin, Oh Dios! Pagka dakila ng kabuoan nila!

¹⁷Ent kui kallid on mulle sinu mõtted, oh Jumal! Kui väga suur on nende arv!

¹⁸Kung aking bibilangin, higit sila sa bilang kay sa buhangin: pagka ako'y nagigising ay laging nasa iyo ako.

¹⁸Kui ma hakkaksin neid ära lugema, oleks neid rohkem kui liiva. Kui ma ärkan, olen ma alles sinu juures.

¹⁹Walang pagsalang iyong papatayin ang masama, Oh Dios: hiwalayan nga ninyo ako, Oh mga mabagsik na tao.

¹⁹Oh, et sa, Jumal, surmaksid õelad! Ja et minust taganeksid verevalajad,

²⁰Sapagka't sila'y nangagsasalita laban sa iyo ng kasamaan, at ginagamit ng iyong mga kaaway ang iyong pangalan sa walang kabuluhan.

²⁰kes sinust räägivad salalikult, kes silmakirjaks tõstavad häält, need sinu vaenlased!

²¹Hindi ko ba ipinagtatanim sila, Oh Panginoon, na nagtatanim sa iyo? At hindi ba kinapapanglawan ko ang mga yaon na nagsisibangon laban sa iyo?

²¹Kas ma neid, kes sind vihkavad, Issand, ei peaks vihkama, ja kas ei peaks mulle olema tülkad need, kes tõusevad sinu vastu?

²²Aking ipinagtatanim sila ng lubos na kapootan: sila'y naging mga kaaway ko.

²²Täie vihaga ma vihkan neid, nad on saanud mu vaenlasteks.

²³Siyasatin mo ako, Oh Dios, at alamin mo ang aking puso; subukin mo ako, at alamin mo ang aking mga pagiisip:

²³Oh Jumal, uuri mind ja tunne ära mu süda! Katsu mind läbi ja tunne ära mu mõtted!

²⁴At tingnan mo kung may anomang lakad ng kasamaan sa akin, at patnubayan mo ako sa daang walang hanggan.

²⁴Vaata, kas ma olen valuteel ja juhata mind igavesele teele!