¹Dinggin ninyo ito, ninyong lahat na mga bayan; pakinggan ninyo, ninyong lahat na nananahan sa daigdig:

¹Laulujuhatajale: Korahi laste laul.

²Ng mababa at gayon din ng mataas, ng mayaman at ng dukha na magkasama.

²Kuulge seda, kõik rahvad! Pange tähele, kõik maailma elanikud,

³Ang aking bibig ay magsasalita ng karunungan; at ang pagbubulay ng aking puso ay magiging sa pagunawa.

³nii alamad kui ülemad, üheskoos rikas ja vaene!

⁴Ikikiling ko ang aking panig sa talinghaga: ibubuka ko ang aking malabong sabi sa alpa.

⁴Mu suu räägib tarkusesõnu ja mu südame mõte sügavat tunnetust.

⁵Bakit ako matatakot sa mga kaarawan ng kasamaan, pagka kinukulong ako ng kasamaan sa aking mga sakong?

⁵Ma pööran oma kõrva tähendamissõna poole ja teen kandlega avalikuks oma mõistatuse.

⁶Silang nagsisitiwala sa kanilang kayamanan, at nangaghahambog sa karamihan ng kanilang mga kayamanan;

⁶Miks ma peaksin kartma kurjal ajal, kui mind ümbritsevad mu tagakiusajate pahateod,

⁷Wala sa kaniyang makatutubos sa ano pa mang paraan sa kaniyang kapatid, ni magbibigay man sa Dios ng pangtubos sa kaniya:

⁷kes loodavad oma varanduse peale ja kiitlevad oma suurest rikkusest?

⁸(Sapagka't ang katubusan ng kanilang kaluluwa ay mahal, at ito'y naglilikat magpakailan man:)

⁸Ükski ei või venna eest anda luna ega tema eest maksta Jumalale lunastushinda,

⁹Upang siya'y mabuhay na lagi, upang siya'y huwag makakita ng kabulukan.

⁹sest nende hinge luna on liiga kallis ja peab jääma igavesti tasumata selleks,

¹⁰Sapagka't nakikita niya na ang mga pantas ay nangamamatay, ang mangmang at gayon din ang hangal ay nililipol, at iniiwanan ang kanilang kayamanan sa mga iba.

¹⁰et keegi ei jääks elama lõppemata ega näekski hauda.

¹¹Ang kanilang pagiisip sa loob ay, na ang kanilang mga bahay ay mananatili magpakailan man, at ang kanilang mga tahanang dako ay sa lahat ng sali't saling lahi; tinatawag nila ang kanilang mga lupain ayon sa kanilang sariling mga pangalan.

¹¹Sest nähakse ju, et targad surevad, albid ja sõgedad saavad üheskoos otsa ning jätavad oma varanduse teistele.

¹²Nguni't ang tao'y hindi lalagi sa karangalan: siya'y gaya ng mga hayop na nangamamatay.

¹²Nad arvavad, et nende kojad jäävad igaveseks, nende asulad põlvest põlve; nad on oma nimede järgi nimetanud maakohti.

¹³Itong kanilang lakad ay kanilang kamangmangan: gayon ma'y pagkatapos nila ay sinasangayunan ng mga tao ang kanilang mga kasabihan. (Selah)

¹³Ent inimene toreduses ei jää püsima, ta on loomade sarnane, kellele tehakse ots.

¹⁴Sila'y nangatakda sa Sheol na parang kawan; kamatayan ay magiging pastor sa kanila: at ang matuwid ay magtataglay ng kapangyarihan sa kanila sa kinaumagahan; at ang kanilang kagandahan ay mapapasa Sheol upang matunaw, upang mawalan ng tahanan.

¹⁴See on nende tee, kes loodavad iseendi peale, ja nende järglaste tee, kellele meeldivad nende kõned.

¹⁵Nguni't tutubusin ng Dios ang aking kaluluwa sa kapangyarihan ng Sheol: sapagka't tatanggapin niya ako. (Selah)

¹⁵Nagu lambakari pannakse nad kinni surmavalda, surm on neile karjaseks, ja õiglased saavad hommikul nende valitsejaks; surmavald kulutab ära nende kuju, neile ei jää eluaset.

¹⁶Huwag kang matakot pagka may yumaman. Pagka ang kaluwalhatian ng kaniyang bahay ay lumago:

¹⁶Kuid Jumal lunastab mu hinge surmavalla käest, sest ta võtab mu vastu. Sela.

¹⁷Sapagka't pagka siya'y namatay ay wala siyang dadalhin; ang kaniyang kaluwalhatian ay hindi bababang susunod sa kaniya.

¹⁷Ära karda, kui keegi rikastub, kui tema koja au saab suureks!

¹⁸Bagaman habang siya'y nabuhay ay kaniyang pinagpala ang kaniyang kaluluwa, (at pinupuri ka ng mga tao pagka gumagawa ka ng mabuti sa iyong sarili),

¹⁸Sest oma surma ei võta ta midagi kaasa, tema au ei järgne talle.

¹⁹Siya'y paroroon sa lahi ng kaniyang mga magulang; hindi sila makakakita kailan man ng liwanag.

¹⁹Kui tema ka kiidab oma hinge õnnelikuks oma elus ja teised kiidavad sind, et sa teed enesele hea elu,

²⁰Taong nasa karangalan, at hindi nakakaunawa, ay gaya ng mga hayop na namamatay.

²⁰lähed sa siiski oma esiisade sugupõlve juurde, kes iialgi ei saa näha valgust.

²¹Inimene toreduses, kui tal pole arusaamist, on loomade sarnane, kellele tehakse ots.