¹At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

¹Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

²Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

²Oh! que ne puis-je être comme aux mois du passé, Comme aux jours où Dieu me gardait,

³Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

³Quand sa lampe brillait sur ma tête, Et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!

⁴Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

⁴Que ne suis-je comme aux jours de ma vigueur, Où Dieu veillait en ami sur ma tente,

⁵Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

⁵Quand le Tout-Puissant était encore avec moi, Et que mes enfants m'entouraient;

⁶Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

⁶Quand mes pieds se baignaient dans la crème Et que le rocher répandait près de moi des ruisseaux d'huile!

⁷Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

⁷Si je sortais pour aller à la porte de la ville, Et si je me faisais préparer un siège dans la place,

⁸Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

⁸Les jeunes gens se retiraient à mon approche, Les vieillards se levaient et se tenaient debout.

⁹Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

⁹Les princes arrêtaient leurs discours, Et mettaient la main sur leur bouche;

¹⁰Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

¹⁰La voix des chefs se taisait, Et leur langue s'attachait à leur palais.

¹¹Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

¹¹L'oreille qui m'entendait me disait heureux, L'oeil qui me voyait me rendait témoignage;

¹²Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

¹²Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, Et l'orphelin qui manquait d'appui.

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

¹³La bénédiction du malheureux venait sur moi; Je remplissais de joie le coeur de la veuve.

¹⁴Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

¹⁴Je me revêtais de la justice et je lui servais de vêtement, J'avais ma droiture pour manteau et pour turban.

¹⁵Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

¹⁵J'étais l'oeil de l'aveugle Et le pied du boiteux.

¹⁶Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

¹⁶J'étais le père des misérables, J'examinais la cause de l'inconnu;

¹⁷At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

¹⁷Je brisais la mâchoire de l'injuste, Et j'arrachais de ses dents la proie.

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

¹⁸Alors je disais: Je mourrai dans mon nid, Mes jours seront abondants comme le sable;

¹⁹Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

¹⁹L'eau pénétrera dans mes racines, La rosée passera la nuit sur mes branches;

²⁰Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

²⁰Ma gloire reverdira sans cesse, Et mon arc rajeunira dans ma main.

²¹Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

²¹On m'écoutait et l'on restait dans l'attente, On gardait le silence devant mes conseils.

²²Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

²²Après mes discours, nul ne répliquait, Et ma parole était pour tous une bienfaisante rosée;

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

²³Ils comptaient sur moi comme sur la pluie, Ils ouvraient la bouche comme pour une pluie du printemps.

²⁴Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

²⁴Je leur souriais quand ils perdaient courage, Et l'on ne pouvait chasser la sérénité de mon front.

²⁵Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.

²⁵J'aimais à aller vers eux, et je m'asseyais à leur tête; J'étais comme un roi au milieu d'une troupe, Comme un consolateur auprès des affligés.