1Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
1Ricordati, Eterno, di quello che ci è avvenuto! Guarda e vedi il nostro obbrobrio!
2Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
2La nostra eredità è passata a degli stranieri, le nostre case, a degli estranei.
3Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
3Noi siam diventati orfani, senza padre, le nostre madri son come vedove.
4Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
4Noi beviamo la nostr’acqua a prezzo di danaro, le nostre legna ci vengono a pagamento.
5Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
5Col collo carico noi siamo inseguiti, siamo spossati, non abbiamo requie.
6Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
6Abbiam teso la mano verso l’Egitto e verso l’Assiria, per saziarci di pane.
7Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
7I nostri padri hanno peccato, e non sono più; e noi portiamo la pena delle loro iniquità.
8Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
8Degli schiavi dominano su noi, e non v’è chi ci liberi dalle loro mani.
9Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
9Noi raccogliamo il nostro pane col rischio della nostra vita, affrontando la spada del deserto.
10Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
10La nostra pelle brucia come un forno, per l’arsura della fame.
11Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
11Essi hanno disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.
12Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
12I capi sono stati impiccati dalle loro mani, la persona de’ vecchi non è stata rispettata.
13Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
13I giovani han portato le macine, i giovanetti han vacillato sotto il carico delle legna.
14Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
14I vecchi hanno abbandonato la porta, i giovani la musica dei loro strumenti.
15Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
15La gioia de’ nostri cuori è cessata, le nostre danze son mutate in lutto.
16Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
16La corona ci è caduta dal capo; guai a noi, poiché abbiamo peccato!
17Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
17Per questo langue il nostro cuore, per questo s’oscuran gli occhi nostri:
18Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
18perché il monte di Sion è desolato, e vi passeggian le volpi.
19Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
19Ma tu, o Eterno, regni in perpetuo; il tuo trono sussiste d’età in età.
20Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
20Perché ci dimenticheresti tu in perpetuo, e ci abbandoneresti per un lungo tempo?
21Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
21Facci tornare a te, o Eterno, e noi torneremo! Ridonaci de’ giorni come quelli d’un tempo!
22Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
22Ché, ora, tu ci hai veramente reietti, e ti sei grandemente adirato contro di noi!