1Aking aawitin ang kagandahang-loob ng Panginoon magpakailan man: aking ipababatid ng aking bibig ang iyong pagtatapat sa lahat ng sali't saling lahi.
1Viešpatie, apie Tavo gailestingumą giedosiu amžinai; kartų kartoms skelbsiu Tavo ištikimybę.
2Sapagka't aking sinabi, Kaawaan ay matatayo magpakailan man: ang pagtatapat mo'y iyong itatatag sa mga kalangitlangitan.
2Aš tariau: “Gailestingumas išliks per amžius. Tu įtvirtinsi savo ištikimybę danguose”.
3Ako'y nakipagtipan sa aking hirang, aking isinumpa kay David na aking lingkod;
3“Aš sudariau sandorą su išrinktuoju ir prisiekiau savo tarnui Dovydui:
4Ang binhi mo'y itatatag ko magpakailan man, at aking itatayo ang luklukan mo sa lahat ng sali't saling lahi. (Selah)
4‘Per amžius įtvirtinsiu tavo palikuonis, tavo sostą visoms kartoms pastatysiu’ ”.
5At pupurihin ng langit ang iyong mga kababalaghan, Oh Panginoon; ang pagtatapat mo naman sa kapulungan ng mga banal.
5Viešpatie, dangūs giria Tavo stebuklus, Tavo ištikimybęšventųjų susirinkimas.
6Sapagka't sino sa langit ang maitutulad sa Panginoon? Sino sa gitna ng mga anak ng makapangyarihan ang gaya ng Panginoon,
6Kas gi iš danguje esančių Viešpačiui prilygsta? Kas tarp Dievo sūnų panašus į Viešpatį?
7Isang Dios na kakilakilabot sa kapulungan ng mga banal, at kinatatakutan ng higit sa lahat na nangasa palibot niya?
7Bauginantis yra Dievas šventųjų susirinkime, gerbtinas visų aplink Jį esančių.
8Oh Panginoong Dios ng mga hukbo, sino ang makapangyarihang gaya mo, Oh JAH? At ang pagtatapat mo'y nasa palibot mo.
8Viešpatie, kareivijų Dieve, kas yra Tau lygus savo jėga? Viešpatie, kas yra toks ištikimas, kaip Tu?
9Iyong pinagpupunuan ang kapalaluan sa dagat: pagka nagsisibangon ang mga alon niyaon ay pinatatahimik mo.
9Tu suvaldai jūros šėlimą, sukilusias bangas Tu sutramdai.
10Iyong pinagwaraywaray ang Rahab na parang napatay; iyong pinangalat ang iyong mga kaaway ng bisig ng iyong kalakasan.
10Tu sutriuškini Rahabą kaip nukautąjį, savo galinga ranka išgainioji savo priešus.
11Ang langit ay iyo, ang lupa ay iyo rin: ang sanglibutan at ang buong narito ay iyong itinatag,
11Tau priklauso dangūs ir žemė, pasaulis ir visa, kas jame; Tu sukūrei juos.
12Ang hilagaan at ang timugan ay iyong nilikha; ang Tabor at ang Hermon ay nangagagalak sa iyong pangalan.
12Tu sutvėrei šiaurę ir pietus; Taboras ir Hermonas džiaugiasi Tavimi.
13Ikaw ay may makapangyarihang bisig: malakas ang iyong kamay, at mataas ang iyong kanang kamay.
13Tu galingas: stipri Tavo ranka, aukštai pakelta Tavo dešinė!
14Katuwiran at kahatulan ay patibayan ng iyong luklukan: kagandahang-loob at katotohanan ay nagpapauna sa iyong mukha.
14Tavo sosto pamatasteisumas ir teisingumas, gailestingumas ir tiesa eina Tavo priekyje.
15Mapalad ang bayan na nakakaalam ng masayang tunog: sila'y nagsisilakad, Oh Panginoon, sa liwanag ng iyong mukha.
15Palaiminta tauta, kuri pažįsta džiaugsmingą garsą! Viešpatie, Tavo veido šviesoje jie vaikščios.
16Sa iyong pangalan ay nangagagalak sila buong araw: at sa iyong katuwiran ay nangatataas sila.
16Tavo vardas juos linksmins, jie bus išaukštinti Tavo teisume.
17Sapagka't ikaw ang kaluwalhatian ng kanilang kalakasan: at sa iyong lingap ay matataas ang aming sungay.
17Tu esi jų garbė ir galybė, Tavo palankumu išaukštintas mūsų ragas.
18Sapagka't ang aming kalasag ay ukol sa Panginoon; at ang aming hari ay sa banal ng Israel.
18Viešpats yra mūsų apsauga, Izraelio Šventasismūsų karalius.
19Nang magkagayo'y nagsalita ka sa pangitain sa iyong mga banal, at iyong sinabi, Aking ipinagkatiwala ang saklolo sa isang makapangyarihan; Aking itinaas ang isang hirang mula sa bayan.
19Regėjime Tu kalbėjai savo šventajam: “Aš suteikiau pagalbą karžygiui, išaukštinau tautos išrinktąjį.
20Aking nasumpungan si David na aking lingkod; Aking pinahiran siya ng aking banal na langis:
20Suradau Dovydą, savo tarną, ir šventu aliejumi jį patepiau.
21Na siyang itatatag ng aking kamay; palakasin naman siya ng aking bisig.
21Mano ranka visuomet jį palaikys, mano dešinė stiprins jį.
22Hindi dadahas sa kaniya ang kaaway; ni dadalamhatiin man siya ng anak ng kasamaan.
22Priešas nenugalės jo ir piktadarys nepažemins.
23At ibubuwal ko ang kaniyang mga kaaway sa harap niya, at sasaktan ko ang nangagtatanim sa kaniya.
23Jo akivaizdoje parblokšiu priešus ir palaušiu tuos, kurie jo nekenčia.
24Nguni't ang pagtatapat ko at ang kagandahang-loob ko ay sasa kaniya; at sa pangalan ko'y matataas ang kaniyang sungay.
24Mano ištikimybė ir gailestingumas lydės jį, ir mano vardu aukštai iškils jo ragas.
25Akin namang ilalapag ang kaniyang kamay sa dagat, at ang kaniyang kanan ay sa mga ilog.
25Aš jo ranką padėsiu ant jūros ir ant upių jo dešinę.
26Siya'y dadaing sa akin, Ikaw ay Ama ko, Dios ko, at malaking bato ng aking kaligtasan.
26Jis sakys man: ‘Tu esi mano tėvas, mano Dievas ir išgelbėjimo uola!’
27Akin namang gagawin siyang panganay ko, na pinakamataas sa mga hari sa lupa.
27Aš padarysiu jį savo pirmagimiu, jis bus aukščiau negu žemės karaliai.
28Ang kagandahang-loob ko'y aking iingatan sa kaniya magpakailan man, at ang tipan ko'y mananayong matibay sa kaniya.
28Aš būsiu jam gailestingas per amžius, tvirta pasiliks sandora tarp mūsų.
29Ang kaniya namang binhi ay pananatilihin ko magpakailan man, at ang luklukan niya'y parang mga araw ng langit.
29Jo palikuonims leisiu gyventi per amžius, kol bus dangus, stovės jo sostas.
30Kung pabayaan ng kaniyang mga anak ang kautusan ko, at hindi magsilakad sa aking mga kahatulan;
30Jei jo vaikai paniekins mano įstatymą, jei nesielgs, kaip jiems įsakyta,
31Kung kanilang salangsangin ang mga palatuntunan ko, at hindi ingatan ang mga utos ko;
31jei mano nuostatus laužys ir įsakymų mano nepaisys,
32Kung magkagayo'y aking dadalawin ng pamalo ang kanilang mga pagsalangsang, at ng mga hampas ang kanilang kasamaan.
32bausiu už jų nuodėmes lazda, plaksiu rykštėmis už jų kaltę.
33Nguni't ang aking kagandahang-loob ay hindi ko lubos na aalisin sa kaniya, ni akin mang titiisin na ang pagtatapat ko'y magkulang.
33Bet savo malonės iš jo neatimsiu ir ištikimybės jam neatsakysiu,
34Ang tipan ko'y hindi ko sisirain, ni akin mang babaguhin ang bagay na lumabas sa aking mga labi.
34nesulaužysiu sandoros ir savo lūpų žodžio nekeisiu.
35Minsan ay sumampa ako sa pamamagitan ng aking kabanalan. Hindi ako magbubulaan kay David;
35Kartą esu prisiekęs šventumu savo, Dovydui nemeluosiu.
36Ang kaniyang binhi ay mananatili magpakailan man; at ang kaniyang luklukan ay parang araw sa harap ko.
36Jo palikuonys gyvens per amžius, ir jo sostas stovės kaip saulė priešais mane,
37Matatatag magpakailan man na parang buwan, at tapat na saksi sa langit. (Selah)
37bus įtvirtintas kaip mėnulisištikimas liudytojas danguje”.
38Nguni't iyong itinakuwil at tinanggihan, ikaw ay napoot sa iyong pinahiran ng langis.
38Bet Tu atstūmei, atmetei ir pasibjaurėjai pateptuoju savo.
39Iyong kinayamutan ang tipan ng iyong lingkod: iyong nilapastangan ang kaniyang putong sa pagtatapon sa lupa.
39Išsižadėjai sandoros su savo tarnu, nusviedei žemėn jo karūną ir suteršei ją.
40Iyong ibinuwal ang lahat niyang mga bakod: iyong dinala sa pagkaguho ang kaniyang mga katibayan.
40Tu sugriovei jo mūrus, pavertei griuvėsiais tvirtoves.
41Lahat na nagsisidaan sa lansangan ay nagsisisamsam sa kaniya. Siya'y naging kadustaan sa kaniyang mga kalapit.
41Jį plėšia visi praeiviai, jis tapo pajuoka kaimynams.
42Iyong itinaas ang kanan ng kaniyang mga kaaway; iyong pinagalak ang lahat niyang mga kaaway.
42Tu leidai jo priešų galybei iškilti, jiems visiems suteikei džiaugsmą.
43Oo, iyong ibinaligtad ang talim ng kaniyang tabak, at hindi mo itinayo siya sa pakikibaka.
43Nukreipei ašmenis jo kardo, neleidai laimėti mūšyje.
44Iyong pinapaglikat ang kaniyang kakinangan. At iyong ibinagsak ang kaniyang luklukan sa lupa.
44Tu atėmei jo šlovę ir nuvertei jo sostą.
45Iyong pinaikli ang mga kaarawan ng kaniyang kabinataan: iyong tinakpan siya ng kahihiyan. (Selah)
45Sutrumpinai jo jaunystės dienas, padengei jį gėda.
46Hanggang kailan, Oh Panginoon, magkukubli ka magpakailan man? Hanggang kailan magniningas ang iyong poot na parang apoy?
46Ar ilgai, Viešpatie? Ar slėpsies amžinai? Ar degs kaip ugnis Tavo rūstybė?
47Oh alalahanin mo kung gaano kaikli ang aking panahon: sa anong pagkawalang kabuluhan nilalang mo ang lahat ng mga anak ng mga tao.
47Viešpatie, atsimink, koks trumpas yra mano gyvenimas! Kokius menkus Tu sukūrei visus žmones!
48Sinong tao ang mabubuhay at hindi makakakita ng kamatayan, na magliligtas ng kaniyang kaluluwa sa kapangyarihan ng Sheol? (Selah)
48Koks žmogus gyvena ir nepatiria mirties? Kieno siela mirusiųjų buveinės išvengia?
49Panginoon, saan nandoon ang iyong dating mga kagandahang-loob, na iyong isinumpa kay David sa iyong pagtatapat?
49Viešpatie, kur yra Tavo ankstesnė malonė, kurią Dovydui savo tiesoje pažadėjai?
50Alalahanin mo Panginoon, ang kadustaan ng iyong mga lingkod; kung paanong taglay ko sa aking sinapupunan ang pagdusta ng lahat na makapangyarihang bayan;
50Viešpatie, atsimink savo tarno gėdą; nešioju širdyje daugelio tautų panieką,
51Na idinusta ng iyong mga kaaway, Oh Panginoon, na kanilang idinusta sa mga bakas ng iyong pinahiran ng langis.
51kuria, Viešpatie, Tavo priešai niekino Tavo pateptojo kelius.
52Purihin ang Panginoon, magpakailan man. Siya nawa, at Siya nawa.
52Tebūna palaimintas Viešpats per amžius! Amen! Amen!