¹Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

¹¶ Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.

²Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

²Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.

³Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

³He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.

⁴Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

⁴Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.

⁵Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

⁵Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.

⁶Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

⁶Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.

⁷Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

⁷I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.

⁸Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

⁸Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.

⁹Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

⁹E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.

¹⁰Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

¹⁰Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.

¹¹Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

¹¹Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.

¹²Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

¹²Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.

¹³Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

¹³Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.

¹⁴Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

¹⁴Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.

¹⁵Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

¹⁵Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.

¹⁶Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

¹⁶Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.

¹⁷Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

¹⁷¶ Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.

¹⁸Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

¹⁸Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.

¹⁹Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

¹⁹Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.

²⁰Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

²⁰He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?

²¹Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

²¹Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.

²²Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.

²²Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.