¹Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,

¹Huan zophar Naamanmi in a dawnga, huchiin a chi a:

²Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?

²Thu tampite dawn louh ding ahia hia? huan mi houlimnaa dim siamtansak ding hia?

³Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?

³Na kisaktheihnaten mite daisak ding hia? huan na simmoh chiangin, kuamahin nang honzahlaksak lou ding uhia?

⁴Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.

⁴Ka thuhilh a siangthoua, huan na mit uah ka siang hi, na chi ngala.

⁵Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;

⁵Himahleh Pathianin thugen maijen le jaw, nang demin a mukte hongleh;

⁶At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.

⁶Huchin pilna thugukte nang a honensak dinga, a theihna ah thuah tampi ahi chih: huaijiakin na thulimlouhna gun sanga tawmjaw na lakah Pathianin nang a honphut chih theiin.

⁷Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?

⁷Zonin Pathian na mu thei diam; hoihkimna ah Thilbangkimhihthei na mu thei diam?

⁸Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman?

⁸Van bangin a sanga; bang na hih thei dia? Seol sangin a thuka; bang na thei thei dia?

⁹Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.

⁹Huaia tehna lei sangin a saujawa, tuipi sangin a zajaw hi.

¹⁰Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?

¹⁰Paisuak henla, man henla, huan vaihawmna ah sam leh, huchiin kuan amah a dal thei dia?

¹¹Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.

¹¹Aman lah mi bangmahloute a thei ngala: ngaihtuah kei mahleh, thu limlouhna leng a mu hi.

¹²Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.

¹²Mihing theihsiamna beiin theihsiamna a nei ding, sabengtung nou mihinga a pian chiangin.

¹³Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;

¹³Na lungtang na koih dika, amah lama na khutte na jak leh;

¹⁴Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;

¹⁴Na khuta thulimlouhna a oma, gamlapia na koihkhiaka, gitlouhna na puanina na tensak kei leh;

¹⁵Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:

¹⁵Huchiin gensiatna ding omlouin na mai na daksak taktak dinga; ahi, na kip dinga, na lau kei ding:

¹⁶Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:

¹⁶Na haksatna na mangngilh ding jiakin; tui luang mangsa bangin na theigige ding hi:

¹⁷At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.

¹⁷Huan sunlai sangin na hinna a telzo dinga; khomial om mahleh, jingsang bang ahi ding hi.

¹⁸At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.

¹⁸Huan lametna a om jiakin, na kipta ding hi; ahi, amah tanchin na zong dinga, muangin na khawlta ding hi.

¹⁹Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.

¹⁹Lup leng na lum lai dinga, huan kuamahin nang honlausak kei ding uhi; ahi, mi tampiin nang a honzong ding uhi.Himahleh gilou mitte a juausuak dinga, taina ding lampi a neikei ding ua, huan a lametna uh kha khah ahi ding hi.

²⁰Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.

²⁰Himahleh gilou mitte a juausuak dinga, taina ding lampi a neikei ding ua, huan a lametna uh kha khah ahi ding hi.