¹Ang awit ng mga awit, na kay Salomon.

¹Late la, Solomon-a.

²Hagkan niya ako ng mga halik ng kaniyang bibig: sapagka't ang iyong pagsinta ay maigi kay sa alak.

²Na kam tawpnatein hontawp lechin aw! na itna lah uain sangin a hoihzo ngala.

³Ang iyong mga langis ay may masarap na amoy; ang iyong pangalan ay gaya ng langis na ibinuhos; kaya't sinisinta ka ng mga dalaga.

³Na kinuhten gimlim hoihtak a neia; na min kinuh butkhiak bang ahia; huaijiakin nungaksiangthouten nang honit uh.

⁴Batakin mo ako, tatakbo kaming kasunod mo: Ipinasok ako ng hari sa kaniyang mga silid: kami ay matutuwa at magagalak sa iyo. Aming babanggitin ang iyong pagsinta ng higit kay sa alak: matuwid ang pagsinta nila sa iyo.

⁴Honkaiin; nang kon deih ding uh: kumpipan a dantante sungah a hongpitaa: nang ah ka kipak un nuam ka sa ding uh, uain sangin na itna ka genkhe mun zo ding ua: diktakin nang a honit uh.

⁵Ako'y maitim, nguni't kahalihalina, Oh kayong mga anak na babae ng Jerusalem, gaya ng mga tolda sa Cedar, gaya ng mga tabing ni Salomon.

⁵Ka voma, himahleh ka mel a hoih, Aw nou Jerusalem tanute, Kedar puaninte bang, Solomon puankhaite bang.

⁶Huwag ninyo akong masdan dahil sa ako'y kayumanggi, sapagka't sinunog ako ng araw. Ang mga anak ng aking ina ay nagalit laban sa akin, kanilang ginawa akong tagapagingat ng mga ubasan; nguni't ang sarili kong ubasan ay hindi ko iningatan.

⁶Ka vomjiakin hon en ken, niin a honhai jiakin. Ka nu tapate ka tungah a thangpai ua, grephuante kemin a honbawl ua; himahleh kei mah grephuan leng ka kem kei.

⁷Saysayin mo sa akin, ikaw na sinisinta ng aking kaluluwa, kung saan mo pinapastulan ang iyong kawan, kung saan mo pinagpapahinga sa katanghaliang tapat: sapagka't bakit ako'y magiging gaya ng nalalambungan sa siping ng mga kawan ng iyong mga kasama?

⁷Hon hilh ve, Aw nang ka khain a it, na gan honvakna mun, sunlaia na khawlsakna mun: bang dinga na kithuahpihte laka ganhon kianga maituam banga kei om ding ka hia?

⁸Kung hindi mo nalalaman, Oh ikaw na pinakamaganda sa mga babae, yumaon kang sumunod sa mga bakas ng kawan, at pastulan mo ang iyong mga anak ng kambing sa siping ng mga tolda ng mga pastor.

⁸Na theih kei leh, Aw nang numeite laka kilawmpen, ganhonte khapte juiin kuan khia inla, belamchingte puanin kiangah na kelnoute vakin.

⁹Aking itinulad ka, Oh aking sinta, sa isang kabayo sa mga karo ni Faraon.

⁹Aw ka it, Pharo kangtalaite laka sakol toh ka honteha.

¹⁰Pinagaganda ang iyong mga pisngi ng mga tirintas ng buhok, ang iyong leeg ng mga kuwintas na hiyas.

¹⁰Na biangte samphekte toh a kilawm a, na ngawng suangmantam khite toh.

¹¹Igagawa ka namin ng mga kuwintas na ginto na may mga kabit na pilak.

¹¹Dangkaeng samphekte dangka siatte toh ka honbawl sak ding uh.

¹²Samantalang ang hari ay nauupo sa kaniyang dulang, ang aking nardo ay humahalimuyak ng kaniyang bango.

¹²Kumpipa a dohkana a tut laiin, ka spiknardi gimlimin a namtuina a sawl khia.

¹³Ang aking sinta ay gaya ng bigkis ng mira sa akin, na humihilig sa pagitan ng aking mga suso.

¹³Ka ngaihnou kei dingin murra gimlim bang ahia, ka nawite kikal a om.

¹⁴Ang sinta ko ay gaya ng kumpol ng bulaklak ng alhena sa akin sa mga ubasan ng En-gadi.

¹⁴Ka ngaihnou kei dingin En-gedi grephuante a henna-pak hom bang ahi.

¹⁵Narito, ikaw ay maganda, sinta ko, narito, ikaw ay maganda; ang iyong mga mata ay gaya ng mga kalapati.

¹⁵Ngaiin, na kilawm, ka it; ngaiin, na kilawm; na mitte vahui bang ahi uh.

¹⁶Narito, ikaw ay maganda sinisinta ko, oo, maligaya: ang ating higaan naman ay lungtian.

¹⁶Ngaiin, na kilawm ka ngaihnou, ahi, a nuam: i tutnanem leng a hing.I in inkamte sidar ahia, i insunte meilah ahi.

¹⁷Ang mga kilo ng ating bahay ay mga sedro, at ang kaniyang mga bubong ay mga sipres.

¹⁷I in inkamte sidar ahia, i insunte meilah ahi.