¹At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

¹Y VOLVIO Job á tomar su propósito, y dijo:

²Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

²Quién me tornase como en los meses pasados, Como en los días que Dios me guardaba,

³Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

³Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, A la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;

⁴Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

⁴Como fué en los días de mi mocedad, Cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;

⁵Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

⁵Cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, Y mis hijos alrededor de mi;

⁶Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

⁶Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, Y la piedra me derramaba ríos de aceite!

⁷Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

⁷Cuando salía á la puerta á juicio, Y en la plaza hacía preparar mi asiento,

⁸Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

⁸Los mozos me veían, y se escondían; Y los viejos se levantaban, y estaban en pie;

⁹Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

⁹Los príncipes detenían sus palabras, Ponían la mano sobre su boca;

¹⁰Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

¹⁰La voz de los principales se ocultaba, Y su lengua se pegaba á su paladar:

¹¹Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

¹¹Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, Y los ojos que me veían, me daban testimonio:

¹²Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

¹²Porque libraba al pobre que gritaba, Y al huérfano que carecía de ayudador.

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

¹³La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; Y al corazón de la viuda daba alegría.

¹⁴Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

¹⁴Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; Y mi toca era juicio.

¹⁵Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

¹⁵Yo era ojos al ciego, Y pies al cojo.

¹⁶Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

¹⁶A los menesterosos era padre; Y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:

¹⁷At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

¹⁷Y quebraba los colmillos del inicuo, Y de sus dientes hacía soltar la presa.

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

¹⁸Y decía yo: En mi nido moriré, Y como arena multiplicaré días.

¹⁹Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

¹⁹Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, Y en mis ramas permanecía el rocío.

²⁰Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

²⁰Mi honra se renovaba en mí, Y mi arco se corroboraba en mi mano.

²¹Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

²¹Oíanme, y esperaban; Y callaban á mi consejo.

²²Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

²²Tras mi palabra no replicaban, Y mi razón destilaba sobre ellos.

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

²³Y esperábanme como á la lluvia, Y abrían su boca como á la lluvia tardía.

²⁴Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

²⁴Si me reía con ellos, no lo creían: Y no abatían la luz de mi rostro.

²⁵Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.

²⁵Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; Y moraba como rey en el ejército, Como el que consuela llorosos.