¹Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

¹DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

²At si Job ay sumagot, at nagsabi,

²Y exclamó Job, y dijo:

³Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

³Perezca el día en que yo nací, Y la noche que se dijo: Varón es concebido.

⁴Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

⁴Sea aquel día sombrío, Y Dios no cuide de él desde arriba, Ni claridad sobre él resplandezca.

⁵Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

⁵Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; Repose sobre él nublado, Que lo haga horrible como caliginoso día.

⁶Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

⁶Ocupe la oscuridad aquella noche; No sea contada entre los días del año, Ni venga en él número de los meses.

⁷Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

⁷Oh si fuere aquella noche solitaria, Que no viniera canción alguna en ella!

⁸Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

⁸Maldíganla los que maldicen al día, Los que se aprestan para levantar su llanto.

⁹Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

⁹Oscurézcanse las estrellas de su alba; Espere la luz, y no venga, Ni vea los párpados de la mañana:

¹⁰Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

¹⁰Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, Ni escondió de mis ojos la miseria.

¹¹Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

¹¹¿Por qué no morí yo desde la matriz, O fuí traspasado en saliendo del vientre?

¹²Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

¹²¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué las tetas que mamase?

¹³Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

¹³Pues que ahora yaciera yo, y reposara; Durmiera, y entonces tuviera reposo,

¹⁴Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

¹⁴Con los reyes y con los consejeros de la tierra, Que edifican para sí los desiertos;

¹⁵O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

¹⁵O con los príncipes que poseían el oro, Que henchían sus casas de plata.

¹⁶O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

¹⁶O ¿por qué no fuí escondido como aborto, Como los pequeñitos que nunca vieron luz?

¹⁷Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

¹⁷Allí los impíos dejan el perturbar, Y allí descansan los de cansadas fuerzas.

¹⁸Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

¹⁸Allí asimismo reposan los cautivos; No oyen la voz del exactor.

¹⁹Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

¹⁹Allí están el chico y el grande; Y el siervo libre de su señor.

²⁰Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

²⁰¿Por qué se da luz al trabajado, Y vida á los de ánimo en amargura,

²¹Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

²¹Que esperan la muerte, y ella no llega, Aunque la buscan más que tesoros;

²²Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

²²Que se alegran sobremanera, Y se gozan, cuando hallan el sepulcro?

²³Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

²³¿Por qué al hombre que no sabe por donde vaya, Y al cual Dios ha encerrado?

²⁴Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

²⁴Pues antes que mi pan viene mi suspiro; Y mis gemidos corren como aguas.

²⁵Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

²⁵Porque el temor que me espantaba me ha venido, Y hame acontecido lo que temía.

²⁶Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.

²⁶No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; Vínome no obstante turbación.