¹Sa Panginoon ay nanganganlong ako: ano't inyong sinasabi sa aking kaluluwa, tumakas ka na gaya ng isang ibon sa iyong bundok?

¹ Doonkoy jine bora se. Dawda wane no. Rabbi do no ay ga tugu. Mate se no araŋ ga ne ay fundo se: «Zuru ka koy ni tondi beero do sanda curayze cine»?

²Sapagka't, narito, binalantok ng masama ang busog, kanilang inihahanda ang kanilang palaso sa bagting, upang kanilang mapahilagpusan sa kadiliman ang matuwid sa puso,

² Zama guna, laalakoyey na biraw naan, I na ngey hangawey daŋ biraw korfey gaa, Zama ngey ma bine ra adilante hay kubay ra.

³Kung ang mga patibayan ay masira, anong magagawa ng matuwid?

³ Hala day dabey bagu, Ifo no adilante ga te?

⁴Ang panginoon ay nasa kaniyang banal na templo, ang Panginoon, ang kaniyang luklukan ay nasa langit; ang kaniyang mga mata ay nagmamalas, ang kaniyang mga talukap-mata ay nagmamasid, sa mga anak ng mga tao.

⁴ Rabbi go nga fu hanna ra. Rabbi wo, a karga go beena ra. A moy goono ga Adam-izey guna, A mo-ka-mi yaŋey goono g'i neesi.

⁵Sinusubok ng Panginoon ang matuwid; nguni't ang masama at ang umiibig ng pangdadahas ay kinapopootan ng kaniyang kaluluwa.

⁵ Rabbi ga adilante gosi, Amma a bina ga konna laalakoy da toonye baako.

⁶Sa masama ay magpapaulan siya ng mga silo; apoy at azufre at nagaalab na hangin ay magiging bahagi ng kanilang saro.

⁶ A ga hirrimiyaŋ gusam laalakoyey boŋ. Danji da sufar* da haw kaŋ ga koroŋ, Woodin yaŋ no ga ti i haŋ-gaaso baa.

⁷Sapagka't ang Panginoon ay matuwid; minamahal niya ang katuwiran: Mamasdan ng matuwid ang kaniyang mukha.

⁷ Zama Rabbi ya adilitaraykoy no, A ga ba adilitaray goy mo. Bine daahirantekoy ga di a moyduma.