¹Ang Dios ay tumatayo sa kapisanan ng Dios; siya'y humahatol sa gitna ng mga dios.

¹ Asaf baytu fo no. Irikoy goono ga kay nga jama marga ra, A goono ga ciiti koyey game ra.

²Hanggang kailan magsisihatol kayo ng kalikuan, at magsisigalang sa mga pagkatao ng masama? (Selah)

² Waati fo no araŋ ga cimi-jaŋay ciito naŋ? Araŋ goono ga baar'a-baar'a te boro laaley se mo? (Wa dangay)

³Hatulan mo ang dukha at ulila: gawan mo ng kaganapan ang napipighati at walang nagkakandili.

³ Wa londibuuney da alatuumey no cimi, Wa cimi ciiti te kankami ra waney da alfukaarey se.

⁴Sagipin mo ang dukha at mapagkailangan: iligtas ninyo sila sa kamay ng masama,

⁴ Wa londibuuney da moori ra waney faaba, W'i kaa boro laalo kambe ra.

⁵Hindi nila nalalaman, ni nauunawa man; sila'y nagsisilakad na paroo't parito sa kadiliman: lahat ng patibayan ng lupa ay nangakilos.

⁵ I si bay, i si faham mo, I goono ga koy-da-ye te kubay ra, Ndunnya tiksey kulu mo zinji.

⁶Aking sinabi, Kayo'y mga dios, at kayong lahat ay mga anak ng Kataastaasan.

⁶ Ay ne: «Araŋ ya irikoyyaŋ no, Araŋ kulu mo Beeray-Beeri-Koyo izeyaŋ no.

⁷Gayon ma'y mangamamatay kayong parang mga tao, at mangabubuwal na parang isa sa mga pangulo.

⁷ Kulu nda yaadin araŋ ga bu sanda borey kulu cine, Araŋ ga kaŋ sanda mayraykoyey ra afo cine.»

⁸Bumangon ka, O Dios, hatulan mo ang lupa: sapagka't iyong mamanahin ang lahat ng mga bansa.

⁸ Ya Irikoy, ma tun ka ciiti ndunnya se, Zama nin no ka bara nda ndunnya dumey kulu mayra.