¹Sa Panginoon ay nanganganlong ako: ano't inyong sinasabi sa aking kaluluwa, tumakas ka na gaya ng isang ibon sa iyong bundok?

¹Ben RABbe sığınırım,Nasıl dersiniz bana,‹‹Kuş gibi kaç dağlara.

²Sapagka't, narito, binalantok ng masama ang busog, kanilang inihahanda ang kanilang palaso sa bagting, upang kanilang mapahilagpusan sa kadiliman ang matuwid sa puso,

²Bak, kötüler yaylarını geriyor,Temiz yürekli insanlarıKaranlıkta vurmak içinOklarını kirişine koyuyor.

³Kung ang mga patibayan ay masira, anong magagawa ng matuwid?

³Temeller yıkılırsa,Ne yapabilir doğru insan?››

⁴Ang panginoon ay nasa kaniyang banal na templo, ang Panginoon, ang kaniyang luklukan ay nasa langit; ang kaniyang mga mata ay nagmamalas, ang kaniyang mga talukap-mata ay nagmamasid, sa mga anak ng mga tao.

⁴RAB kutsal tapınağındadır,Onun tahtı göklerdedir,Bütün insanları görür,Herkesi sınar.

⁵Sinusubok ng Panginoon ang matuwid; nguni't ang masama at ang umiibig ng pangdadahas ay kinapopootan ng kaniyang kaluluwa.

⁵RAB doğru insanı sınar,Kötüden, zorbalığı sevenden tiksinir.

⁶Sa masama ay magpapaulan siya ng mga silo; apoy at azufre at nagaalab na hangin ay magiging bahagi ng kanilang saro.

⁶Kötülerin üzerine kızgın korlar ve kükürt yağdıracak,Paylarına düşen kâse kavurucu rüzgar olacak.

⁷Sapagka't ang Panginoon ay matuwid; minamahal niya ang katuwiran: Mamasdan ng matuwid ang kaniyang mukha.

⁷Çünkü RAB doğrudur, doğruları sever;Dürüst insanlar O'nun yüzünü görecek. kesin olarak bilinmiyor.