¹Sa tabi ng mga ilog ng Babilonia, doo'y nangaupo tayo, oo, nagiyak tayo, nang ating maalaala ang Sion.

¹Babil ırmakları kıyısında oturupSiyonu andıkça ağladık;

²Sa mga punong sauce sa gitna niyaon ating ibinitin ang ating mga alpa.

²Çevredeki kavaklaraLirlerimizi astık.

³Sapagka't doo'y silang nagsibihag sa atin ay nagsihiling sa atin ng mga awit, at silang magpapahamak sa atin ay nagsihiling sa atin ng kasayahan, na nangagsasabi: Awitin ninyo sa amin ang sa mga awit ng Sion.

³Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler,Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor,‹‹Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!›› diyorlardı.

⁴Paanong aawitin namin ang awit sa Panginoon sa ibang lupain?

⁴Nasıl okuyabiliriz RABbin ezgisiniEl toprağında?

⁵Kung kalimutan kita, Oh Jerusalem, kalimutan nawa ng aking kanan ang kaniyang kasanayan.

⁵Ey Yeruşalim, seni unutursam,Sağ elim kurusun.

⁶Dumikit nawa ang aking dila sa ngalangala ng aking bibig, kung hindi kita alalahanin; kung hindi ko piliin ang Jerusalem ng higit sa aking pinakapangulong kagalakan.

⁶Seni anmaz,Yeruşalimi en büyük sevincimden üstün tutmazsam,Dilim damağıma yapışsın!

⁷Alalahanin mo Oh Panginoon, laban sa mga anak ni Edom ang kaarawan ng Jerusalem; na nagsabi, Sirain, sirain, pati ng patibayan niyaon.

⁷Yeruşalimin düştüğü gün,‹‹Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!››Diyen Edomluların tavrını anımsa, ya RAB.

⁸Oh anak na babae ng Babilonia, na sira; magiging mapalad siya, na gumaganti sa iyo na gaya ng iyong ginawa sa amin.

⁸Ey sen, yıkılası Babil kızı,Bize yaptıklarınıSana ödetecek olana ne mutlu!

⁹Magiging mapalad siya, na kukuha at maghahagis sa iyong mga bata sa malaking bato.

⁹Ne mutlu senin yavrularını tutupKayalarda parçalayacak insana!