¹Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:

¹Sofar iz Naama progovori tad i reče:

²‹‹Bunca söz yanıtsız mı kalsın?Çok konuşan haklı mı sayılsın?

²"Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?

³Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar?Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?

³Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?

⁴Tanrıya, ‹İnancım arıdır› diyorsun,‹Senin gözünde temizim.›

⁴Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'

⁵Ama keşke Tanrı konuşsa,Sana karşı ağzını açsa da,

⁵Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori

⁶Bilgeliğin sırlarını bildirse!Çünkü bilgelik çok yönlüdür.Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.

⁶kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.

⁷‹‹Tanrının derin sırlarını anlayabilir misin?Her Şeye Gücü Yetenin sınırlarına ulaşabilir misin?

⁷Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?

⁸Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin?Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?

⁸Od neba je više: što još da učiniš? Od Šeola dublje: što još da mudruješ?

⁹Ölçüleri yeryüzünden uzun,Denizden geniştir.

⁹Duže je od zemlje - šire je od mora!

¹⁰‹‹Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa,Kim Ona engel olabilir?

¹⁰Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?

¹¹Çünkü O yalancıları tanır,Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?

¹¹Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.

¹²Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa,Aptal da o zaman sağduyulu olur.

¹²Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.

¹³‹‹Ona yüreğini adar,Ellerini açarsan,

¹³Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,

¹⁴İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır,Çadırında haksızlığa yer vermezsen,

¹⁴ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,

¹⁵Utanmadan başını kaldırır,Sağlam ve korkusuz olabilirsin.

¹⁵čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.

¹⁶Sıkıntılarını unutur,Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.

¹⁶Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.

¹⁷Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur,Karanlık sabaha döner.

¹⁷Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.

¹⁸Güven duyarsın, çünkü umudun olur,Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.

¹⁸U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.

¹⁹Uzanırsın, korkutan olmaz,Birçokları senden lütuf diler.

¹⁹Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.

²⁰Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek,Kaçacak yer bulamayacaklar,Tek umutları son soluklarını vermek olacak.››

²⁰A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada."