¹‹‹İşte, gözlerim her şeyi gördü,Kulağım duydu, anladı.

¹Očima svojim sve to ja vidjeh, ušima svojim čuh i razumjeh.

²Sizin bildiğinizi ben de biliyorum,Sizden aşağı kalmam.

²Sve što vi znate znadem to i ja, ni u čemu od vas gori nisam.

³Ama ben Her Şeye Gücü Yetenle konuşmak,Davamı Tanrıyla tartışmak istiyorum.

³Zato, zborit' moram sa Svesilnim, pred Bogom svoj razlog izložiti.

⁴Sizlerse yalan düzüyorsunuz,Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

⁴Jer, kovači laži vi ste pravi, i svi ste vi zaludni liječnici!

⁵Keşke büsbütün sussanız!Sizin için bilgelik olurdu bu.

⁵Kada biste bar znali šutjeti, mudrost biste svoju pokazali!

⁶Şimdi davamı dinleyin,Yakınmama kulak verin.

⁶Dokaze mi ipak poslušajte, razlog mojih usana počujte.

⁷Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz?Onun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

⁷Zar zbog Boga govorite laži, zar zbog njega riječi te prijevarne?

⁸Onun tarafını mı tutacaksınız?Tanrının davasını mı savunacaksınız?

⁸Zar biste pristrano branit' htjeli Boga, zar biste mu htjeli biti odvjetnici?

⁹Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur?İnsanları aldattığınız gibi Onu da mı aldatacaksınız?

⁹Zar bi dobro bilo da vas on ispita? Zar biste ga obmanuli k'o čovjeka?

¹⁰Gizlice Onun tarafını tutarsanız,Kuşkusuz sizi azarlar.

¹⁰Kaznom preteškom on bi vas pokarao poradi potajne vaše pristranosti.

¹¹Onun görkemi sizi yıldırmaz mı?Dehşeti üzerinize düşmez mi?

¹¹Zar vas veličanstvo njegovo ne plaši i zar vas od njega užas ne spopada?

¹²Anlattıklarınız kül kadar değersizdir,Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

¹²Razlozi su vam od pepela izreke, obrana je vaša obrana od blata.

¹³‹‹Susun, bırakın ben konuşayım,Başıma ne gelirse gelsin.

¹³Umuknite sada! Dajte da govorim, pa neka me poslije snađe što mu drago.

¹⁴Hayatım tehlikeye girecekse girsin,Canım zora düşecekse düşsün.

¹⁴Zar da meso svoje sam kidam zubima? Da svojom rukom život upropašćujem?

¹⁵Beni öldürecek, umudum kalmadıfç,Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım. bile Ona güvenim sarsılmaz.››

¹⁵On me ubit' može: nade druge nemam već da pred njim svoje držanje opravdam.

¹⁶Aslında bu benim kurtuluşum olacak,Çünkü tanrısız bir adam Onun karşısına çıkamaz.

¹⁶I to je već zalog mojega spasenja, jer bezbožnik preda nj ne može stupiti.

¹⁷Sözlerimi iyi dinleyin,Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

¹⁷Pažljivo mi riječi poslušajte, nek' vam prodre u uši besjeda.

¹⁸İşte davamı hazırladım,Haklı çıkacağımı biliyorum.

¹⁸Gle: ja sam pripremio parnicu, jer u svoje sam pravo uvjeren.

¹⁹Kim suçlayacak beni?Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

¹⁹Tko se sa mnom hoće parničiti? - Umuknut ću potom te izdahnut'.

²⁰‹‹Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım,O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

²⁰Dvije mi molbe samo ne uskrati da se od tvog lica ne sakrivam:

²¹Elini üstümden çekVe dehşetinle beni yıldırma.

²¹digni s mene tešku svoju ruku i užasom svojim ne straši me.

²²Sonra beni çağır, yanıtlayayım,Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

²²Tada me pitaj, a ja ću odgovarat'; ili ja da pitam, ti da odgovaraš.

²³Suçlarım, günahlarım ne kadar?Bana suçumu, günahımı göster.

²³Koliko počinih prijestupa i grijeha? Prekršaj mi moj pokaži i krivicu.

²⁴Niçin yüzünü gizliyorsun,Beni düşman gibi görüyorsun? çağrıştırıyor, bu yolla bir söz sanatı yapılmış.

²⁴Zašto lice svoje kriješ sad od mene, zašto u meni vidiš neprijatelja?

²⁵Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm,Beni mi korkutacaksın?Kuru samanı mı kovalayacaksın?

²⁵Zašto strahom mučiš list vjetrom progonjen, zašto se na suhu obaraš slamčicu?

²⁶Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor,Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

²⁶O ti, koji mi gorke pišeš presude i teretiš mene grijesima mladosti,

²⁷Ayaklarımı tomruğa vuruyor,Yollarımı gözetliyor,İzimi sürüyorsun.

²⁷koji si mi noge u klade sapeo i koji bdiš nad svakim mojim korakom i tragove stopa mojih ispituješ!

²⁸‹‹Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey,Güve yemiş giysi gibidir.

²⁸Život mi se k'o trulo drvo raspada, k'o haljina što je moljci izjedaju!