1Eyüp şöyle yanıtladı:
1Job progovori i reče:
2‹‹Ne zamana dek beni üzecek,Sözlerinizle ezeceksiniz?
2"TÓa dokle ćete mučit' dušu moju, dokle ćete me riječima satirat'?
3On kez oldu beni aşağılıyor,Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
3Već deseti put pogrdiste mene i stid vas nije što me zlostavljate.
4Yanlış yola sapmışsam,Bu benim suçum.
4Pa ako sam zastranio doista, na meni moja zabluda ostaje.
5Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor,Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
5Mislite li da ste me nadjačali i krivnju moju da ste dokazali?
6Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı,Beni ağıyla kuşattı.
6Znajte: Bog je to mene pritisnuo i svojom me je on stegnuo mrežom.
7‹‹İşte, ‹Zorbalık bu!› diye haykırıyorum, ama yanıt yok,Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
7Vičem: 'Nasilje!' - nema odgovora; vapijem - ali za me pravde nema.
8Yoluma set çekti, geçemiyorum,Yollarımı karanlığa boğdu.
8Sa svih strana put mi je zagradio, sve staze moje u tminu zavio.
9Üzerimden onurumu soydu,Başımdaki tacı kaldırdı.
9Slavu je moju sa mene skinuo, sa moje glave strgnuo je krunu.
10Her yandan yıktı beni, tükendim,Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
10Podsijeca me odasvud te nestajem; k'o drvo, nadu mi je iščupao.
11Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor,Beni hasım sayıyor.
11Raspalio se gnjev njegov na mene i svojim me drži neprijateljem.
12Orduları üstüme üstüme geliyor,Bana karşı rampalar yapıyor,Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
12U bojnom redu pristižu mu čete, putove proti meni nasipaju, odasvud moj opkoljavaju šator.
13‹‹Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı,Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
13Od mene su se udaljila braća, otuđili se moji poznanici.
14Akrabalarım uğramaz oldu,Yakın dostlarım beni unuttu.
14Nestade bližnjih mojih i znanaca, gosti doma mog zaboraviše me.
15Evimdeki konuklarla hizmetçilerBeni yabancı sayıyor,Garip oldum gözlerinde.
15Sluškinjama sam svojim kao stranac, neznanac sam u njihovim očima.
16Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor,Dil döksem bile.
16Slugu zovnem, a on ne odgovara i za milost ga moram zaklinjati.
17Soluğum karımı tiksindiriyor,Kardeşlerim benden iğreniyor.
17Mojoj je ženi dah moj omrznuo, gadim se djeci vlastite utrobe.
18Çocuklar bile beni küçümsüyor,Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
18I deranima na prezir tek služim, ako se dignem, rugaju se meni.
19Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor,Sevdiklerim yüz çeviriyor.
19Pouzdanicima sam svojim mrzak, protiv mene su oni koje ljubljah.
20Bir deri bir kemiğe döndüm,Ölümün eşiğine geldim.
20Kosti mi se za kožu prilijepiše, osta mi jedva koža oko zuba.
21‹‹Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın,Çünkü Tanrının eli vurdu bana.
21Smilujte mi se, prijatelji moji, jer Božja me je ruka udarila.
22Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor,Etime doymuyorsunuz?
22Zašto da me k'o Bog sam progonite, zar se niste moga nasitili mesa?
23‹‹Keşke şimdi sözlerim yazılsa,Kitaba geçseydi,
23O, kad bi se riječi moje zapisale i kad bi se u mjed tvrdu urezale;
24Demir kalemle, kurşunlaSonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
24kad bi se željeznim dlijetom i olovom u spomen vječan u stijenu uklesale!
25Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını,Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
25Ja znadem dobro: moj Izbavitelj živi i posljednji će on nad zemljom ustati.
26Derim yok olduktan sonra,Yeni bedenimle Tanrıyı göreceğim.
26A kad se probudim, k sebi će me dići: iz svoje ću puti tad vidjeti Boga.
27Onu kendim göreceğim,Kendi gözlerimle, başkası değil.Yüreğim bayılıyor bağrımda!
27Njega ja ću kao svojega gledati, i očima mojim neće biti stranac: za njime srce mi čezne u grudima.
28Eğer, ‹Sıkıntının kökü onda olduğu içinOnu kovalım› diyorsanız,
28Kad kažete: 'Kako ćemo ga goniti? Koji ćemo razlog protiv njega naći?',
29Kılıçtan korkmalısınız,Çünkü kılıç cezası öfkeli olur,O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.››
29mača tad se bojte: grijehu mač je kazna. Saznat ćete tada da imade suda!"