1Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
1Napokon otvori Job usta i prokle dan svoj;
3‹‹Doğduğum gün yok olsun,‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!
2poče svoju besjedu i reče:
4Karanlığa bürünsün o gün,Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,Üzerine ışık doğmasın.
3"O, ne bilo dana kad sam se rodio i noći što javi: 'Začeo se dječak!'
5Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,Bulut çöksün üzerine;Işığını karanlık söndürsün.
4U crnu tminu dan taj nek se prometne! S visina se njega Bog ne spominjao, svjetlost sunčeva ne svijetlila mu više!
6Zifiri karanlık yutsun o geceyi,Yılın günleri arasında sayılmasın,Aylardan hiçbirine girmesin.
5Mrak i sjena smrtna o nj se otimali, posvema ga tmina gusta prekrila, pomrčine dnevne stravom ga morile!
7Kısır olsun o gece,Sevinç sesi duyulmasın içinde.
6O, da bi ga tama svega presvojila, nek' se ne dodaje danima godine, nek' ne ulazi u brojenje mjeseci!
8Günleri lanetleyenler,Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar,O günü lanetlesin.
7A noć ona bila žalosna dovijeka, ne čulo se u njoj radosno klicanje!
9Akşamının yıldızları kararsın,Boş yere aydınlığı beklesin,Tan atışını görmesin.
8Prokleli je oni štono dan proklinju i Levijatana probudit' su kadri!
10Çünkü sıkıntı yüzü görmemem içinAnamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
9Pomrčale zvijezde njezina svanuća, zaludu se ona vidjelu nadala, i zorinih vjeđa ne gledala nigda!
11‹‹Neden doğarken ölmedim,Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
10Što mi od utrobe ne zatvori vrata da sakrije muku od mojih očiju!
12Neden beni dizler,Emeyim diye memeler karşıladı?
11Što nisam mrtav od krila materina, što ne izdahnuh izlazeć' iz utrobe?
13Çünkü şimdi huzur içinde yatmış,Uyuyup dinlenmiş olurdum;
12Čemu su me dva koljena prihvatila i dojke dvije da me nejaka podoje?
14Yaptırdıkları kentler şimdi viran olanDünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
13U miru bih vječnom počivao sada, spavao bih, pokoj svoj bih uživao
15Evlerini gümüşle dolduranAltın sahibi önderlerle birlikte.
14s kraljevima i savjetnicima zemlje koji su sebi pogradili grobnice,
16Neden düşük bir çocuk gibi,Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
15ili s knezovima, zlatom bogatima, što su kuće svoje srebrom napunili.
17Orada kötüler kargaşayı bırakır,Yorgunlar rahat eder.
16Ne bih bio - k'o nedonošče zakopano, k'o novorođenče što svjetla ne vidje.
18Tutsaklar huzur içinde yaşar,Angaryacının sesini duymazlar.
17Zlikovci se više ne obijeste ondje, iznemogli tamo nalaze počinka.
19Küçük de büyük de oradadır,Köle efendisinden özgürdür.
18Sužnjeve na miru tamo ostavljaju: ne slušaju više poviku stražara.
20‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık,Acı içindekilere yaşam verilir?
19Malen ondje leži zajedno s velikim, rob je slobodan od gospodara svoga.
21Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,Onu define arar gibi ararlar;
20Čemu darovati svjetlo nesretniku i život ljudima zagorčene duše
22Mezara kavuşuncaNeşeden coşar, sevinç bulurlar.
21koji smrt ištu, a ona ne dolazi, i kao za blagom za njome kopaju?
23Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana,Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?
22Grobnom bi se humku oni radovali, klicali od sreće kad bi grob svoj našli.
24Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor,Su gibi dökülmekte feryadım.
23Što će to čovjeku kom je put sakriven, koga je Bog sa svih strana zapriječio?
25Korktuğum,Çekindiğim başıma geldi.
24Zato videć' hranu, uzdahnuti moram, k'o voda se moji razlijevaju krici.
26Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok,Yalnız kargaşa var.››
25Obistinjuje se moje strahovanje, snalazi me, evo, čega god se bojah.
26Pokoja ni mira meni više nema, u mukama mojim nikad mi počinka."