1Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
1Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
2Oturup kalkışımı bilirsin,Niyetimi uzaktan anlarsın.
2ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
3Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin,Bütün yaptıklarımdan haberin var.
3Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
4Daha sözü ağzıma almadan,Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
4Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
5Beni çepeçevre kuşattın,Elini üzerime koydun.
5S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
6Kaldıramam böylesi bir bilgiyi,Başa çıkamam, erişemem.
6Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
7Nereye gidebilirim senin Ruhundan,Nereye kaçabilirim huzurundan?
7Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
8Göklere çıksam, oradasın,Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
8Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si.
9Seherin kanatlarını alıp uçsam,Denizin ötesine konsam,
9Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
10Orada bile elin yol gösterir bana,Sağ elin tutar beni.
10i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
11Desem ki, ‹‹Karanlık beni kaplasın,Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.››
11Reknem li: "Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!" -
12Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için,Gece, gündüz gibi ışıldar,Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
12ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
13İç varlığımı sen yarattın,Annemin rahminde beni sen ördün.
13Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
14Sana övgüler sunarım,Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım.Ne harika işlerin var!Bunu çok iyi bilirim.
14Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
15Gizli yerde yaratıldığımda,Yerin derinliklerinde örüldüğümde,Bedenim senden gizli değildi.
15kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
16Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni;Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden,Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
16Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
17Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı,Sayıları ne çok!
17Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
18Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam.Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
18Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
19Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen!Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
19De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
20Çünkü senin için kötü konuşuyorlar,Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
20Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
21Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden?Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
21Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
22Onlardan tümüyle nefret ediyor,Onları düşman sayıyorum.
22Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
23Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi,Sına beni, öğren kaygılarımı.
23Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
24Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı,Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!
24pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!