¹Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa,Neden boş düzenler kurar bu halklar?

¹Zašto se bune narodi, zašto puci ludosti snuju?

²Dünyanın kralları saf bağlıyor,Hükümdarlar birleşiyorRABbe ve meshettiği krala karşı.

²Ustaju kraljevi zemaljski, knezovi se rotÄe protiv Jahve i Pomazanika njegova:

³‹‹Koparalım onların kayışlarını›› diyorlar,‹‹Atalım üzerimizden bağlarını.››

³"Skršimo okove njihove i jaram njihov zbacimo!"

⁴Göklerde oturan Rab gülüyor,Onlarla eğleniyor.

⁴Smije se onaj što na nebu stoluje, Gospod im se podruguje.

⁵Sonra öfkeyle uyarıyor onları,Gazabıyla dehşete düşürüyor

⁵Tad im veli u svom gnjevu, žestinom ih on zbunjuje:

⁶Ve, ‹‹Ben kralımıKutsal dağım Siyona oturttum›› diyor.

⁶"TÓa ja kralja svog postavih nad Sionom, svojom svetom gorom."

⁷RABbin bildirisini ilan edeceğim:Bana, ‹‹Sen benim oğlumsun›› dedi,‹‹Bugün ben sana baba oldum.

⁷Obznanjujem odluku Jahvinu: Gospodin mi reče: "Ti si sin moj, danas te rodih.

⁸Dile benden, miras olarak sana ulusları,Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

⁸Zatraži samo, i dat ću ti puke u baštinu, i u posjed krajeve zemaljske.

⁹Demir çomakla kıracaksın onları,Çömlek gibi parçalayacaksın.›› ‹‹Güdeceksin››.

⁹Vladat ćeš njima palicom gvozdenÄom i razbit ih kao sud lončarski."

¹⁰Ey krallar, akıllı olun!Ey dünya önderleri, ders alın!

¹⁰Opametite se sada, vi kraljevi, Urazumite se, suci zemaljski.

¹¹RABbe korkuyla hizmet edin,Titreyerek sevinin.

¹¹Služite Jahvi sa strahom, s trepetom se pokorite njemu,

¹²Oğulu öpün ki öfkelenmesin,Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz.Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir.Ne mutlu O'na sığınanlara!

¹²da se ne razgnjevi te ne propadnete na putu, kad uskoro plane srdžba njegova. Blago svima koji se njemu utječu!