¹Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi,Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

¹Poučna pjesma. Asafova. Poslušaj, narode moj, moju nauku, prikloni uho riječima usta mojih!

²Özdeyişlerle söze başlayacağım,Eski sırları anlatacağım,

²Otvorit ću svoja usta na pouku, iznijet ću tajne iz vremena davnih.

³Duyduğumuzu, bildiğimizi,Atalarımızın bize anlattığını.

³Ono što čusmo i saznasmo, što nam kazivahu oci,

⁴Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz;RABbin övgüye değer işlerini,Gücünü, yaptığı harikalarıGelecek kuşağa duyuracağız.

⁴nećemo kriti djeci njihovoj, predat ćemo budućem koljenu: slavu Jahvinu i silu njegovu i djela čudesna što ih učini.

⁵RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi,İsraile yasa koydu.Bunları çocuklarına öğretsinler diyeAtalarımıza buyruk verdi.

⁵Svjedočanstvo podiže on u Jakovu, Zakon postavi u Izraelu, da ono što naredi ocima našim oni djeci svojoj objave,

⁶Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler,Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

⁶da sazna budući naraštaj, i sinovi koji će se roditi da djeci svojoj kazuju

⁷Tanrıya güven duysunlar,Tanrının yaptıklarını unutmasınlar,Onun buyruklarını yerine getirsinler;

⁷da u Boga ufanje svoje stave i ne zaborave djela Božjih, već da vrše zapovijedi njegove,

⁸Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı,Yüreği kararsız,Tanrıya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

⁸kako ne bi bili, kao oci njihovi, naraštaj buntovan, prkosan - naraštaj srcem nestalan i duhom Bogu nevjeran.

⁹Oklarla, yaylarla kuşanmış EfrayimoğullarıSavaş günü sırtlarını döndüler.

⁹Sinovi Efrajimovi, ratnici s lukom, u dan bitke okrenuše leđa.

¹⁰Tanrının antlaşmasına uymadılar,Onun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

¹⁰Saveza s Bogom ne održaše i ne htjedoše hoditi po Zakonu njegovu.

¹¹Unuttular Onun işlerini,Kendilerine gösterdiği harikaları.

¹¹Zaboraviše na djela njegova, na čudesa koja im pokaza.

¹²Mısırda, Soan bölgesindeTanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

¹²Pred njihovim ocima činio je znakove u Egiptu, u Soanskom polju.

¹³Denizi yarıp geçirmişti onları,Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

¹³On more razdijeli i njih prevede, vode kao nasip uzdiže.

¹⁴Gündüz bulutla,Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

¹⁴Danju ih vodio oblakom, a svu noć ognjem blistavim.

¹⁵Çölde kayaları yarmış,Sanki dipsiz kaynaklardanOnlara kana kana su içirmişti.

¹⁵U pustinji hrid prolomi i napoji ih obilno kao iz bezdana.

¹⁶Kayadan akarsular fışkırtmış,Suları ırmak gibi akıtmıştı.

¹⁶Iz stijene izbi potoke te izvede vode k'o velike rijeke.

¹⁷Ama onlar çölde Yüceler Yücesine başkaldırarakGünah işlemeye devam ettiler.

¹⁷A oni jednako griješiše, prkosiše Višnjem u pustinji.

¹⁸Canlarının çektiği yiyeceği isteyerekİçlerinde Tanrıyı denediler.

¹⁸Boga su kušali u srcima svojim ištuć' jela svojoj pohlepnosti.

¹⁹‹‹Tanrı çölde sofra kurabilir mi?›› diyerek,Tanrıya karşı konuştular.

¹⁹Prigovarali su Bogu i pitali: "Može li Gospod stol u pustinji prostrti?

²⁰‹‹Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı,Dereler taştı.Peki, ekmek de verebilir mi,Et sağlayabilir mi halkına?››

²⁰Eno, udari u hrid, i voda poteče i provreše potoci: a može li dati i kruha, i mesa pružiti svome narodu?"

²¹RAB bunu duyunca çok öfkelendi,Yakupa ateş püskürdü,Öfkesi tırmandı İsraile karşı;

²¹Kad to začu Jahve, gnjevom usplamtje: oganj se raspali protiv Jakova, srdžba se razjari protiv Izraela,

²²Çünkü Tanrıya inanmıyorlardı,Onun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

²²jer ne vjerovaše Bogu niti se u njegovu pomoć uzdaše.

²³Yine de RAB buyruk verdi bulutlara,Kapaklarını açtı göklerin;

²³Pa ozgo naredi oblaku i otvori brane nebeske,

²⁴Man yağdırdı onları beslemek için,Göksel tahıl verdi onlara.

²⁴k'o kišu prosu na njih mÓanu da jedu i nahrani ih kruhom nebeskim.

²⁵Meleklerinfı ekmeğini yedi her biri,Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

²⁵Čovjek blagovaše kruh Jakih; on im dade hrane do sitosti.

²⁶Doğu rüzgarını estirdi göklerde,Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

²⁶Probudi na nebu vjetar istočni i svojom silom južnjak dovede.

²⁷Toz gibi et yağdırdı başlarına,Deniz kumu kadar kuş;

²⁷Prosu na njih mesa k'o prašine i ptice krilatice k'o pijeska morskoga.

²⁸Ordugahlarının ortasına,Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

²⁸Padoše usred njihova tabora i oko šatora njihovih.

²⁹Yediler, tıka basa doydular,İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

²⁹Jeli su i nasitili se, želju njihovu on im ispuni.

³⁰Ancak onlar isteklerine doymadan,Daha ağızları doluyken,

³⁰Još nisu svoju utažili pohlepu i jelo im još bješe u ustima,

³¹Tanrının öfkesi parladı üzerlerine.En güçlülerini öldürdü,Yere serdi İsrail yiğitlerini.

³¹kad se srdžba Božja na njih raspali: pokosi smrću prvake njihove i mladiće pobi Izraelove.

³²Yine de günah işlemeye devam ettiler,Onun harikalarına inanmadılar.

³²Uza sve to griješiše dalje i ne vjerovaše u čudesna djela njegova.

³³Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk,Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

³³I skonča im dane jednim dahom i njihova ljeta naglim svršetkom.

³⁴Tanrı onları öldürdükçe Ona yönelmeye,İstekle Onu yeniden aramaya başlıyorlardı.

³⁴Kad ih ubijaše, tražiše ga i opet pitahu za Boga;

³⁵Tanrının kayaları olduğunu,Yüce Tanrının kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

³⁵spominjahu se da je Bog hridina njihova i Svevišnji njihov otkupitelj.

³⁶Oysa ağızlarıyla Ona yaltaklanıyor,Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

³⁶Ali ga opet ustima svojim varahu i jezikom svojim lagahu njemu.

³⁷Ona yürekten bağlı değillerdi,Antlaşmasına sadık kalmadılar.

³⁷Njihovo srce s njime ne bijaše, nit' bijahu vjerni Savezu njegovu.

³⁸Yine de Tanrı sevecendi,Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu;Çok kez öfkesini tuttu,Bütün gazabını göstermedi.

³⁸A on im milosrdno grijeh praštao i nije ih posmicao; često je gnjev svoj susprezao da ne plane svom jarošću.

³⁹Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı,Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

³⁹Spominjao se da su pÓut i dah koji odlazi i ne vraća se više.

⁴⁰Çölde kaç kez Ona başkaldırdılar,Issız yerlerde Onu gücendirdiler!

⁴⁰Koliko mu prkosiše u pustinji i žalostiše ga u samotnom kraju!

⁴¹Defalarca denediler Tanrıyı,İncittiler İsrailin Kutsalını.

⁴¹Sve nanovo iskušavahu Boga i vrijeđahu Sveca Izraelova

⁴²Anımsamadılar Onun güçlü elini,Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

⁴²ne spominjuć' se ruke njegove ni dana kad ih od dušmana izbavi,

⁴³Mısırda gösterdiği belirtileri,Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

⁴³ni znakova njegovih u Egiptu, ni čudesnih djela u polju Soanskom.

⁴⁴Mısırın kanallarını kana çevirdi,Sularını içemediler.

⁴⁴U krv im pretvori rijeke i potoke, da ne piju.

⁴⁵Gönderdiği at sinekleri yedi halkı,Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

⁴⁵Posla na njih obade da ih žderu i žabe da ih more.

⁴⁶Ekinlerini tırtıllara,Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

⁴⁶I predade skakavcu žetvu njihovu, i plod muke njihove žderaču.

⁴⁷Asmalarını doluyla,Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

⁴⁷Vinograde im tučom udari, a mrazom smokvike njihove.

⁴⁸Büyükbaş hayvanlarını kırgına,Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

⁴⁸I predade grÓadu njihova goveda i munjama stada njihova.

⁴⁹Üzerlerine kızgın öfkesini,Gazap, hışım, belaVe bir alay kötülük meleği gönderdi.

⁴⁹Obori na njih svu žestinu gnjeva svog, jarost, bijes i nevolju: posla na njih anđele nesreće.

⁵⁰Yol verdi öfkesine,Canlarını ölümden esirgemedi,Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

⁵⁰I put gnjevu svojem otvori: ne poštedje im život od smrti, životinje im izruči pošasti.

⁵¹Mısırda bütün ilk doğanları,Hamın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

⁵¹Pobi u Egiptu sve prvorođeno, prvence u šatorju Hamovu.

⁵²Kendi halkını davar gibi götürdü,Çölde onları bir sürü gibi güttü.

⁵²I povede narod svoj kao ovce i vođaše ih kao stado kroz pustinju.

⁵³Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar;Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

⁵³Pouzdano ih je vodio te se nisu bojali, a more je prekrilo dušmane njihove.

⁵⁴Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına,Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

⁵⁴U Svetu zemlju svoju on ih odvede, na bregove što mu ih osvoji desnica.

⁵⁵Önlerinden ulusları kovdu,Mülk olarak topraklarınıİsrail oymakları arasında bölüştürdü.Halkını konutlarına yerleştirdi.

⁵⁵Pred njima istjera pogane, konopom im podijeli baštinu, pod šatorjem njihovim naseli plemena izraelska.

⁵⁶Ama onlar yüce Tanrıyı denediler,Ona başkaldırdılar,Koşullarına uymadılar.

⁵⁶A oni iskušavali i gnjevili Boga Višnjega i nisu držali zapovijedi njegovih.

⁵⁷Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler,Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

⁵⁷Otpadoše, iznevjeriše se k'o oci njihovi, k'o luk nepouzdan oni zatajiše.

⁵⁸Puta taptıkları yerlerle Onu kızdırdılar,Putlarıyla Onu kıskandırdılar.

⁵⁸Na gnjev ga nagnaše svojim uzvišicama, na ljubomor navedoše kumirima svojim.

⁵⁹Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi,İsraili büsbütün reddetti.

⁵⁹Bog vidje i gnjevom planu, odbaci posve Izraela.

⁶⁰İnsanlar arasında kurduğu çadırı,Şilodaki konutunu terk etti.

⁶⁰I napusti boravište svoje u Šilu, Šator u kojem prebivaše s ljudima.

⁶¹Kudretini tutsaklığa,Görkemini düşman eline teslim etti. Antlaşma Sandığını kastetmektedir.

⁶¹Preda u ropstvo snagu svoju i svoju diku u ruke dušmanske.

⁶²Halkını kılıç önüne sürdü,Öfkesini kendi halkından çıkardı.

⁶²Narod svoj prepusti maču, raspali se na svoju baštinu.

⁶³Gençlerini ateş yuttu,Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

⁶³Mladiće njihove oganj proguta, ne udaše se djevice njihove.

⁶⁴Kâhinleri kılıç altında öldü,Dul kadınları ağlayamadı.

⁶⁴Svećenici njihovi padoše od mača, ne zaplakaše Óudove njihove.

⁶⁵O zaman Rab uykudan uyanır gibi,Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

⁶⁵Tad se k'o oda sna trgnu Gospodin, k'o ratnik vinom savladan.

⁶⁶Düşmanlarını püskürttü,Onları sonsuz utanca boğdu.

⁶⁶Udari otraga dušmane svoje, sramotu im vječitu zadade.

⁶⁷Tanrı Yusuf soyunu reddetti,Efrayim oymağını seçmedi;

⁶⁷On odbaci šator Josipov i Efrajimovo pleme ne odabra,

⁶⁸Ancak Yahuda oymağını,Sevdiği Siyon Dağını seçti.

⁶⁸već odabra pleme Judino i goru Sion koja mu omilje.

⁶⁹Tapınağını doruklar gibi,Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

⁶⁹Sagradi Svetište k'o nebo visoko, k'o zemlju utemelji ga dovijeka.

⁷⁰Kulu Davutu seçti,Onu koyun ağılından aldı.

⁷⁰Izabra Davida, slugu svojega, uze ga od torova ovčjih;

⁷¹Halkı Yakupu, kendi halkı İsraili gütmek için,Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

⁷¹odvede ga od ovaca dojilica da pase Jakova, narod njegov, Izraela, baštinu njegovu.

⁷²Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti,Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

⁷²I pasao ih je srcem čestitim i brižljivim rukama vodio.