1Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
1Seejärel avas Iiob suu ja needis oma sündimispäeva.
3‹‹Doğduğum gün yok olsun,‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!
2Ja Iiob hakkas rääkima ning ütles:
4Karanlığa bürünsün o gün,Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,Üzerine ışık doğmasın.
3'Kadugu see päev, mil ma sündisin, ja see öö, mil öeldi: 'Poeglaps on eostunud!'
5Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,Bulut çöksün üzerine;Işığını karanlık söndürsün.
4Muutugu pimeduseks see päev; ärgu hooligu temast Jumal ülal ja ärgu paistku temale valgust!
6Zifiri karanlık yutsun o geceyi,Yılın günleri arasında sayılmasın,Aylardan hiçbirine girmesin.
5Nõudku teda pimedus ja surmavari, pilved lasugu ta peal, kohutagu teda päeva pimendused!
7Kısır olsun o gece,Sevinç sesi duyulmasın içinde.
6See öö - võtku teda pilkane pimedus! Ärgu ta seltsigu aasta päevadega, kuude hulka ta ärgu tulgu!
8Günleri lanetleyenler,Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar,O günü lanetlesin.
7Vaata, see öö jäägu viljatuks, ärgu olgu tal hõiskamist!
9Akşamının yıldızları kararsın,Boş yere aydınlığı beklesin,Tan atışını görmesin.
8Vandugu teda päevaneedjad, kes on valmis Leviatanit äratama!
10Çünkü sıkıntı yüzü görmemem içinAnamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
9Pimenegu ta puhtetähed, oodaku ta valgust, mis ei tule, ärgu saagu ta näha koidukiiri,
11‹‹Neden doğarken ölmedim,Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
10sellepärast et ta ei sulgenud mu emaihu ust ega varjanud vaeva mu silma eest.
12Neden beni dizler,Emeyim diye memeler karşıladı?
11Miks ma ei surnud emakotta, üsast välja tulles ei heitnud hinge?
13Çünkü şimdi huzur içinde yatmış,Uyuyup dinlenmiş olurdum;
12Miks võtsid põlved mind vastu ja miks olid rinnad, et sain imeda?
14Yaptırdıkları kentler şimdi viran olanDünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
13Tõesti, ma oleksin nüüd maganud ja mul oleks olnud rahu; oleksin siis uinunud, mul oleks puhkus
15Evlerini gümüşle dolduranAltın sahibi önderlerle birlikte.
14koos kuningate ja maanõunikega, kes ehitasid endile hauamärgid,
16Neden düşük bir çocuk gibi,Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
15või koos vürstidega, kellel oli kulda, kes täitsid oma kojad hõbedaga.
17Orada kötüler kargaşayı bırakır,Yorgunlar rahat eder.
16Või miks ma ei olnud nagu varjatud nurisünnitis, nagu lapsukesed, kes päevavalgust ei saa näha?
18Tutsaklar huzur içinde yaşar,Angaryacının sesini duymazlar.
17Seal jätavad õelad ässituse ja seal saavad väsinud puhata,
19Küçük de büyük de oradadır,Köle efendisinden özgürdür.
18seal on kõik vangid muretud: nad ei kuule enam sundija häält.
20‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık,Acı içindekilere yaşam verilir?
19Seal on pisike ja suur ühesugused ja ori on vaba oma isandast.
21Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,Onu define arar gibi ararlar;
20Miks antakse valgust vaevatule ja elu neile, kelle hing on kibestunud,
22Mezara kavuşuncaNeşeden coşar, sevinç bulurlar.
21kes ootavad surma, mis ei tule, ent kes otsivad seda enam kui varandust,
23Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana,Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?
22kes hõiskavad juubeldades ja on rõõmsad, kui nad leiavad haua?
24Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor,Su gibi dökülmekte feryadım.
23Miks antakse valgust mehele, kelle tee on varjul, kellele Jumal igast küljest on pannud takistusi?
25Korktuğum,Çekindiğim başıma geldi.
24Sest ohkamine on mulle leivaks ja mu kaebed voolavad nagu vesi.
26Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok,Yalnız kargaşa var.››
25Sest see, mille ees ma tundsin hirmu, tuli mulle kätte, ja mida ma kartsin, see tabas mind.
26Ei ole mul rahu, ei vaikust ega hingamist, küll aga on tulnud rahutus.'