¹Gök ve yer bütün öğeleriyle tamamlandı.

¹Così furono compiti i cieli e la terra e tutto l’esercito loro.

²Yedinci güne gelindiğinde Tanrı yapmakta olduğu işi bitirdi. Yaptığı işten o gün dinlendi.

²Il settimo giorno, Iddio compì l’opera che aveva fatta, e si riposò il settimo giorno da tutta l’opera che aveva fatta.

³Yedinci günü kutsadı. Onu kutsal bir gün olarak belirledi. Çünkü Tanrı o gün yaptığı, yarattığı bütün işi bitirip dinlendi.

³E Dio benedisse il settimo giorno e lo santificò, perché in esso si riposò da tutta l’opera che aveva creata e fatta.

⁴Göğün ve yerin yaratılış öyküsü: RAB Tanrı göğü ve yeri yarattığında,

⁴Queste sono le origini dei cieli e della terra quando furono creati, nel giorno che l’Eterno Iddio fece la terra e i cieli.

⁵yeryüzünde yabanıl bir fidan, bir ot bile bitmemişti. Çünkü RAB Tanrı henüz yeryüzüne yağmur göndermemişti. Toprağı işleyecek insan da yoktu.

⁵Non c’era ancora sulla terra alcun arbusto della campagna, e nessuna erba della campagna era ancora spuntata, perché l’Eterno Iddio non avea fatto piovere sulla terra, e non c’era alcun uomo per coltivare il suolo;

⁶Yerden yükselen buhar bütün toprakları suluyordu.

⁶ma un vapore saliva dalla terra e adacquava tutta la superficie del suolo.

⁷RAB Tanrı Ademi topraktan yarattı ve burnuna yaşam soluğunu üfledi. Böylece Adem yaşayan varlık oldu. kaynakları››.

⁷E l’Eterno Iddio formò l’uomo dalla polvere della terra, gli soffiò nelle narici un alito vitale, e l’uomo divenne un’anima vivente.

⁸RAB Tanrı doğuda, Adende bir bahçe dikti. Yarattığı Ademi oraya koydu.

⁸E l’Eterno Iddio piantò un giardino in Eden, in oriente, e quivi pose l’uomo che aveva formato.

⁹Bahçede iyi meyve veren türlü türlü güzel ağaç yetiştirdi. Bahçenin ortasında yaşam ağacıyla iyiyle kötüyü bilme ağacı vardı.

⁹E l’Eterno Iddio fece spuntare dal suolo ogni sorta d’alberi piacevoli a vedersi e il cui frutto era buono da mangiare, e l’albero della vita in mezzo al giardino, e l’albero della conoscenza del bene e del male.

¹⁰Adenden bir ırmak doğuyor, bahçeyi sulayıp orada dört kola ayrılıyordu.

¹⁰E un fiume usciva d’Eden per adacquare il giardino, e di la si spartiva in quattro bracci.

¹¹İlk ırmağın adı Pişondur. Altın kaynakları olan Havila sınırları boyunca akar.

¹¹Il nome del primo è Pishon, ed è quello che circonda tutto il paese di Havila, dov’è l’oro;

¹²Orada iyi altın, reçine ve oniks bulunur.

¹²e l’oro di quel paese è buono; quivi si trovan pure il bdellio e l’onice.

¹³İkinci ırmağın adı Gihondur, Kûş sınırları boyunca akar.

¹³Il nome del secondo fiume è Ghihon, ed è quello che circonda tutto il paese di Cush.

¹⁴Üçüncü ırmağın adı Dicledir, Asurun doğusundan akar. Dördüncü ırmak ise Fırattır.

¹⁴Il nome del terzo fiume è Hiddekel, ed è quello che scorre a oriente dell’Assiria. E il quarto fiume è l’Eufrate.

¹⁵RAB Tanrı Aden bahçesine bakması, onu işlemesi için Ademi oraya koydu.

¹⁵L’Eterno Iddio prese dunque l’uomo e lo pose nel giardino d’Eden perché lo lavorasse e lo custodisse.

¹⁶Ona, ‹‹Bahçede istediğin ağacın meyvesini yiyebilirsin›› diye buyurdu,

¹⁶E l’Eterno Iddio diede all’uomo questo comandamento: "Mangia pure liberamente del frutto d’ogni albero del giardino;

¹⁷‹‹Ama iyiyle kötüyü bilme ağacından yeme. Çünkü ondan yediğin gün kesinlikle ölürsün.››

¹⁷ma del frutto dell’albero della conoscenza del bene e del male non ne mangiare; perché, nel giorno che tu ne mangerai, per certo morrai".

¹⁸Sonra, ‹‹Ademin yalnız kalması iyi değil›› dedi, ‹‹Ona uygun bir yardımcı yaratacağım.››

¹⁸Poi l’Eterno Iddio disse: "Non è bene che l’uomo sia solo; io gli farò un aiuto che gli sia convenevole".

¹⁹RAB Tanrı yerdeki hayvanların, gökteki kuşların tümünü topraktan yaratmıştı. Onlara ne ad vereceğini görmek için hepsini Ademe getirdi. Adem her birine ne ad verdiyse, o canlı o adla anıldı.

¹⁹E l’Eterno Iddio avendo formato dalla terra tutti gli animali dei campi e tutti gli uccelli dei cieli, li menò all’uomo per vedere come li chiamerebbe, e perché ogni essere vivente portasse il nome che l’uomo gli darebbe.

²⁰Adem bütün evcil ve yabanıl hayvanlara, gökte uçan kuşlara ad koydu. Ama kendisi için uygun bir yardımcı bulunmadı.

²⁰E l’uomo dette de’ nomi a tutto il bestiame, agli uccelli dei cieli e ad ogni animale dei campi; ma per l’uomo non si trovò aiuto che gli fosse convenevole.

²¹RAB Tanrı Ademe derin bir uyku verdi. Adem uyurken, RAB Tanrı onun kaburga kemiklerinden birini alıp yerini etle kapadı.

²¹Allora l’Eterno Iddio fece cadere un profondo sonno sull’uomo, che s’addormentò; e prese una delle costole di lui, e richiuse la carne al posto d’essa.

²²Ademden aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaratarak onu Ademe getirdi.

²²E l’Eterno Iddio, con la costola che avea tolta all’uomo, formò una donna e la menò all’uomo.

²³Adem, ‹‹İşte, bu benim kemiklerimden alınmış kemik,Etimden alınmış ettir›› dedi, ‹‹Ona ‹Kadın› denilecek,Çünkü o adamdan alındı.›› türemiştir.

²³E l’uomo disse: "Questa, finalmente, è ossa delle mie ossa e carne della mia carne. Ella sarà chiamata donna perché è stata tratta dall’uomo".

²⁴Bu nedenle adam annesini babasını bırakıp karısına bağlanacak, ikisi tek beden olacak.

²⁴Perciò l’uomo lascerà suo padre e sua madre e si unirà alla sua moglie, e saranno una stessa carne.

²⁵Adem de karısı da çıplaktılar, henüz utanç nedir bilmiyorlardı.

²⁵E l’uomo e la sua moglie erano ambedue ignudi e non ne aveano vergogna.