1Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
1¶ I muri i tenei ka puaki te mangai o Hopa, a ka kanga e ia tona ra.
3‹‹Doğduğum gün yok olsun,‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!
2Na ka oho a Hopa, ka mea,
4Karanlığa bürünsün o gün,Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,Üzerine ışık doğmasın.
3Kia ngaro te ra i whanau ai ahau, te po i korerotia ai, He tamaroa kei roto i te kopu.
5Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,Bulut çöksün üzerine;Işığını karanlık söndürsün.
4Waiho taua ra mo te pouri; kaua e tirohia iho e te Atua i runga; kaua hoki e whitingia e te marama.
6Zifiri karanlık yutsun o geceyi,Yılın günleri arasında sayılmasın,Aylardan hiçbirine girmesin.
5Kia poke ia i te pouri, i te atarangi hoki o te mate; kia tauria iho e te kapua; kia whakawehia ano hoki e te whakapouritanga o te ra.
7Kısır olsun o gece,Sevinç sesi duyulmasın içinde.
6Na ko taua po, kia mau pu i te pouri kerekere: kei honoa ki nga ra o te tau; kei huihuia atu ina taua nga marama.
8Günleri lanetleyenler,Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar,O günü lanetlesin.
7Nana, kia mokemoke taua po, kaua te reo koa e uru ki roto.
9Akşamının yıldızları kararsın,Boş yere aydınlığı beklesin,Tan atışını görmesin.
8Kia kanga hoki e te hunga kanga i te ra, e te hunga mohio ki te whakaara rewiatana.
10Çünkü sıkıntı yüzü görmemem içinAnamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
9Kia pouri nga whetu o tona kakarauritanga; kia tatari ki te marama, a kahore noa iho; kei kite hoki i te takiritanga ata.
11‹‹Neden doğarken ölmedim,Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
10Mona kihai i tutaki i nga tatau o te kopu o toku whaea, kihai i huna i te mauiui kei kitea e ahau.
12Neden beni dizler,Emeyim diye memeler karşıladı?
11¶ He aha ahau te mate ai i te kopu? He aha te hemo ai i toku putanga mai i te kopu?
13Çünkü şimdi huzur içinde yatmış,Uyuyup dinlenmiş olurdum;
12He aha i rite wawe ai nga turi moku, me nga u hei ngote maku?
14Yaptırdıkları kentler şimdi viran olanDünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
13Me i pena, kua ata takoto ahau, te ai he whakaohooho, moe ana ahau: katahi ahau ka whai okiokinga,
15Evlerini gümüşle dolduranAltın sahibi önderlerle birlikte.
14I roto i nga kingi, i nga kaiwhakatakoto whakaaro o te whenua i hanga nei i nga wahi mokemoke mo ratou,
16Neden düşük bir çocuk gibi,Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
15I roto ranei i nga rangatira whai koura, o ratou nei whare ki tonu i te hiriwa:
17Orada kötüler kargaşayı bırakır,Yorgunlar rahat eder.
16Kua kahore noa iho ranei, kua pera me te materoto e ngaro nei, me nga kohungahunga kahore nei e kite i te marama.
18Tutsaklar huzur içinde yaşar,Angaryacının sesini duymazlar.
17Mutu ake i reira te whakararuraru a te hunga kino; okioki ana i reira te hunga kua mauiui nga uaua.
19Küçük de büyük de oradadır,Köle efendisinden özgürdür.
18Ata noho ana nga herehere i reira, te rongo i te reo o te kaitukino.
20‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık,Acı içindekilere yaşam verilir?
19Kei reira te iti, te rahi, kahore hoki he rangatira o te pononga.
21Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,Onu define arar gibi ararlar;
20¶ He aha te marama i homai ai ki te tangata kei roto nei i te mate? te ora ki te tangata kua kawa te wairua?
22Mezara kavuşuncaNeşeden coşar, sevinç bulurlar.
21E koingo nei ki te mate, heoi kahore noa iho; e keri ana kia taea ia, nui atu i te keri i nga taonga huna.
23Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana,Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?
22Hari pu ratou, koa ana, ina kitea te urupa.
24Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor,Su gibi dökülmekte feryadım.
23He aha ano te marama i homai ai ki te tangata kua huna nei tona ara, kua oti nei te tutakitaki mai e te Atua?
25Korktuğum,Çekindiğim başıma geldi.
24Kiano hoki ahau i kai, kua tae mai taku mapu: ano he wai oku hamama e ringihia ana.
26Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok,Yalnız kargaşa var.››
25No te mea kua tae mai ki ahau te mea whakawehi e wehi nei ahau; ko taku e pawera nei kua pa ki ahau.
26Kahore oku humarie, kahore oku ata noho, ehara i te mea e okioki ana; na kua puta te raruraru.