1RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
1Jaz sem tisti mož, ki okuša bridkost po šibi togote njegove.
2Beni güttü,Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
2Mene vodi in goni po temi, ne pa po svetlobi.
3Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
3Samo meni nasprotujoč, obrača proti meni roko svojo ves dan.
4Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
4Storil je, da se je postaralo meso moje in koža moja, kosti moje je potrl.
5Beni kuşattı,Acı ve zahmetle sardı çevremi.
5Zidal je zoper mene in me obdal s strupeno grenkobo in nadlogo.
6Çoktan ölmüş ölüler gibiBeni karanlıkta yaşattı.
6Velel mi je bivati v temnih krajih, kakor tisti, ki so mrtvi za vselej.
7Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum,Zincirimi ağırlaştırdı.
7Ogradil me je, da ne morem uiti, dejal me je v težko železje.
8Feryat edip yardım isteyince deDuama set çekiyor.
8Ko tudi kličem in vpijem, ne pusti k sebi prošnje moje.
9Yontma taşlarla yollarımı kesti,Dolaştırdı yollarımı.
9Pota moja je zagradil z rezanim kamenjem, steze mi je izprevrgel.
10Benim için O pusuya yatmış bir ayı,Gizlenmiş bir aslandır.
10Kakor prežeč medved mi je, kakor lev v zasedi.
11Yollarımı saptırdı, paraladı,Mahvetti beni.
11Pota moja je napravil tavajoča in me je raztrgal, me opustošil.
12Yayını gerdi, okunu savurmak içinBeni nişangah olarak dikti.
12Napel je lok svoj in me je postavil pšici svoji za cilj.
13Oklarını böbreklerime sapladı.
13V ledice moje je izpustil tula svojega strelice.
14Halkımın önünde gülünç düştüm,Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
14V smeh sem vsemu ljudstvu svojemu, njih pesmica ves dan.
15Beni acıya doyurdu,Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
15Nasitil me je z najhujšo bridkostjo, upijanil me je s pelinom.
16Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı,Kül içinde diz çöktürdü bana.
16In s kamenjem mi je zdrobil zobe, povalil me je v pepel.
17Esenlik yüzü görmedi canım,Mutluluğu unuttum.
17In vržena je daleč od miru duša moja, pozabil sem, kar je sreča.
18Bu yüzden diyorum ki,‹‹Dermanım tükendi,RABden umudum kesildi.››
18In rekel sem: Izginila je moč moja in moje upanje v GOSPODA.
19Acımı, başıboşluğumu,Pelinotuyla ödü anımsa!
19Spomni se edinščine moje in tavanja mojega, pelina in grenkega strupa!
20Hâlâ onları düşünmekteVe sıkılmaktayım.
20Spominja se tega vedno duša moja in je potrta v meni.
21Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
21To si hočem vtisniti v srce, zato bom upal:
22RABbin sevgisi hiç tükenmez,Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.››
22Prevelika dobrotljivost GOSPODOVA je, da nismo docela pokončani, ker nima konca usmiljenje njegovo,
23Her sabah tazelenir onlar,Sadakatin büyüktür.
23novo je vsako jutro; preobila je zvestoba tvoja.
24‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım,‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.››
24Delež moj je GOSPOD, govori duša moja, zato bom upal vanj.
25RAB kendisini bekleyenler,Onu arayan canlar için iyidir.
25Dober je GOSPOD njim, ki ga čakajo, duši, ki ga išče.
26RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
26Dobro je možu, da upa in tiho čaka rešitve GOSPODOVE.
27İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
27Dobro je možu, da je nosil jarem v mladosti svoji.
28RAB insana boyunduruk takınca,İnsan tek başına oturup susmalı;
28Samoten naj sedi in molči, ker mu ga je naložil Gospod.
29Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
29V prah naj položi usta: morda je še upanje.
30Kendisine vurana yanağını dönüpUtanca doymalı;
30Njemu, ki ga bije, naj pomoli lice svoje; nasiti se naj s sramoto.
31Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
31Kajti Gospod ne zameta vekomaj;
32Dert verse de,Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
32marveč, ko je užalostil, se tudi usmili po obilosti dobrot svojih.
33Çünkü isteyerek acı çektirmez,İnsanları üzmez.
33Nikakor ne muči iz srca, ne žali otrok človeških.
34Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
34Če kdo gazi vse zvezane na zemlji,
35Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
35če zavija pravico možu pred obličjem Najvišjega,
36Davasında insana haksızlık etmeyiRab doğru görmez.
36če prekanja človeka v pravdi njegovi: ne bo li Gospod pazil na to?
37Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
37Kdo je, ki je velel, in se je zgodilo, če ni tega zapovedal Gospod?
38İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?
38Ali ne prihaja iz ust Najvišjega hudo in dobro?
39İnsan, yaşayan insanNiçin günahlarının cezasından yakınır?
39Kaj bi tožil človek, dokler živi? Vsakdo naj toži zaradi svojih grehov!
40Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim,Yine RABbe dönelim.
40Preiskujmo ter izsledujmo pota svoja in vrnimo se do GOSPODA!
41Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:
41Povzdignimo dušo svojo z rokami vred k Bogu mogočnemu v nebesih!
42‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık,Sen bağışlamadın.
42Mi, mi smo se pregrešili in se uprli; ti nisi odpustil.
43Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın,Acımadan öldürdün.
43Ogrnil si se z jezo in preganjal nas, moril si brez milosti.
44Dualar sana erişmesin diyeBulutları örtündün.
44Z oblakom si se ogrnil, da ne predere molitev.
45Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
45Za nesnago in izmeček si nas postavil sredi ljudstev.
46Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
46Vsi sovražniki naši so usta svoja razširili zoper nas.
47Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.››
47Groza in jama sta blizu nas, razdejanje in poguba.
48Kırılan halkım yüzündenGözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
48Potoke vodá toči oko moje zavoljo pogube hčere mojega ljudstva.
49Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
49Oko moje se solzi in ne neha, ni nobenega prestanka,
50RAB göklerden bakıp görünceye dek.
50dokler se GOSPOD iz nebes ne ozre in ne vidi.
51Kentimdeki kızların halini gördükçeYüreğim sızlıyor.
51Oko moje mi žali srce zavoljo vseh hčer mesta mojega.
52Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
52Lovili so me hudo kakor ptičico, kateri me sovražijo brez vzroka.
53Beni sarnıca atıp öldürmek istediler,Üzerime taş attılar.
53V jamo so pehnili življenje moje, da me uničijo, in kamenje so lučali v me.
54Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim.
54Vode so mi kipele čez glavo, dejal sem: Pokončan sem!
55Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
55Klical sem ime tvoje, o GOSPOD, iz jame pregloboke.
56Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun.
56Glas moj si čul; ne skrivaj ušesa svojega zdihovanju mojemu, vpitju mojemu.
57Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin.
57Približal si se tisti dan, ko sem klical; rekel si: Ne boj se!
58Davamı sen savundun, ya Rab,Canımı kurtardın.
58Sodil si, Gospod, pravdo duše moje, odrešil si življenje moje.
59Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB,Davamı sen gör.
59Videl si, o GOSPOD, krivico, ki se mi godi; razsodi pravdo mojo!
60Benden nasıl öç aldıklarını,Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
60Videl si vse njih maščevanje in vse njih naklepe zoper mene.
61Aşağılamalarını, ya RAB,Çevirdikleri bütün dolapları,Bana saldıranların dediklerini,Gün boyu söylendiklerini duydun.
61Slišal si njih zasramovanje, o GOSPOD, in vse njih namere zoper mene,
63Oturup kalkışlarına bak,Alay konusu oldum türkülerine.
62govorjenje tistih, ki so vstali nadme, in njih izmišljevanje zoper mene ves dan.
64Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
63Glej jih, ko sede in ko vstajajo, da jim sem za pesmico!
65İnat etmelerini sağla,Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
64Plačaj jim povračilo, GOSPOD, po njih rok delu.
66Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
65Daj jim zaslepljenost srca, prokletje tvoje pridi nadnje!Preganjaj jih v jezi in zatri jih izpod nebes GOSPODOVIH!
66Preganjaj jih v jezi in zatri jih izpod nebes GOSPODOVIH!