¹Eyüp yine anlatmaya başladı:

¹Y VOLVIO Job á tomar su propósito, y dijo:

²‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi,Tanrının beni kolladığı,

²Quién me tornase como en los meses pasados, Como en los días que Dios me guardaba,

³Kandilinin başımın üstünde parladığı,Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

³Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, A la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;

⁴Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi,Tanrının çadırımı dostça koruduğu,

⁴Como fué en los días de mi mocedad, Cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;

⁵Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu,Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

⁵Cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, Y mis hijos alrededor de mi;

⁶Yollarımın sütle yıkandığı,Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

⁶Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, Y la piedra me derramaba ríos de aceite!

⁷‹‹Kent kapısına gidipKürsümü meydana koyduğumda,

⁷Cuando salía á la puerta á juicio, Y en la plaza hacía preparar mi asiento,

⁸Gençler beni görüp gizlenir,Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

⁸Los mozos me veían, y se escondían; Y los viejos se levantaban, y estaban en pie;

⁹Önderler konuşmaktan çekinir,Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

⁹Los príncipes detenían sus palabras, Ponían la mano sobre su boca;

¹⁰Soyluların sesi kesilir,Dilleri damaklarına yapışırdı.

¹⁰La voz de los principales se ocultaba, Y su lengua se pegaba á su paladar:

¹¹Beni duyan kutlar,Beni gören överdi;

¹¹Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, Y los ojos que me veían, me daban testimonio:

¹²Çünkü yardım isteyen yoksulu,Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

¹²Porque libraba al pobre que gritaba, Y al huérfano que carecía de ayudador.

¹³Ölmekte olanın hayır duasını alır,Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

¹³La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; Y al corazón de la viuda daba alegría.

¹⁴Doğruluğu giysi gibi giyindim,Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

¹⁴Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; Y mi toca era juicio.

¹⁵Körlere göz,Topallara ayaktım.

¹⁵Yo era ojos al ciego, Y pies al cojo.

¹⁶Yoksullara babalık eder,Garibin davasını üstlenirdim.

¹⁶A los menesterosos era padre; Y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:

¹⁷Haksızın çenesini kırar,Avını dişlerinin arasından kapardım.

¹⁷Y quebraba los colmillos del inicuo, Y de sus dientes hacía soltar la presa.

¹⁸‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum,‹Günlerim kum taneleri kadar çok.

¹⁸Y decía yo: En mi nido moriré, Y como arena multiplicaré días.

¹⁹Köküm sulara erişecek,Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

¹⁹Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, Y en mis ramas permanecía el rocío.

²⁰Aldığım övgüler tazelenecek,Elimdeki yay yenilenecek.›

²⁰Mi honra se renovaba en mí, Y mi arco se corroboraba en mi mano.

²¹‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler,Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

²¹Oíanme, y esperaban; Y callaban á mi consejo.

²²Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı,Sözlerim üzerlerine damlardı.

²²Tras mi palabra no replicaban, Y mi razón destilaba sobre ellos.

²³Yağmuru beklercesine beni bekler,Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

²³Y esperábanme como á la lluvia, Y abrían su boca como á la lluvia tardía.

²⁴Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı,Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

²⁴Si me reía con ellos, no lo creían: Y no abatían la luz de mi rostro.

²⁵Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum,Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum,Yaslıları avutan biri gibiydim.

²⁵Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; Y moraba como rey en el ejército, Como el que consuela llorosos.