¹İsa söz alıp onlara yine benzetmelerle şöyle seslendi: ‹‹Göklerin Egemenliği, oğlu için düğün şöleni hazırlayan bir krala benzer.

¹Y RESPONDIENDO Jesús, les volvió á hablar en parábolas, diciendo:

³Kral şölene davet ettiklerini çağırmak üzere kölelerini gönderdi, ama davetliler gelmek istemedi.

²El reino de los cielos es semejante á un hombre rey, que hizo bodas á su hijo;

⁴‹‹Kral yine başka kölelerini gönderirken onlara dedi ki, ‹Davetlilere şunu söyleyin: Bakın, ben ziyafetimi hazırladım. Sığırlarım, besili hayvanlarım kesildi. Her şey hazır, buyrun şölene!›

³Y envió sus siervos para que llamasen los llamados á las bodas; mas no quisieron venir.

⁵‹‹Ama davetliler aldırmadılar. Biri tarlasına, biri ticaretine gitti.

⁴Volvió á enviar otros siervos, diciendo: Decid á los llamados: He aquí, mi comida he aparejado; mis toros y animales engordados son muertos, y todo está prevenido: venid á las bodas.

⁶Öbürleri de kralın kölelerini yakalayıp hırpaladılar ve öldürdüler.

⁵Mas ellos no se cuidaron, y se fueron, uno á su labranza, y otro á sus negocios;

⁷Kral öfkelendi. Ordularını gönderip o katilleri yok etti, kentlerini ateşe verdi.

⁶Y otros, tomando á sus siervos, los afrentaron y los mataron.

⁸‹‹Sonra kölelerine şöyle dedi: ‹Düğün şöleni hazır, ama çağırdıklarım buna layık değilmiş.

⁷Y el rey, oyendo esto, se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó á aquellos homicidas, y puso fuego á su ciudad.

⁹Gidin yol kavşaklarına, kimi bulursanız düğüne çağırın.›

⁸Entonces dice á sus siervos: Las bodas á la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados no eran dignos.

¹⁰Böylece köleler yollara döküldü, iyi kötü kimi buldularsa, hepsini topladılar. Düğün yeri konuklarla doldu.

⁹Id pues á las salidas de los caminos, y llamad á las bodas á cuantos hallareis.

¹¹‹‹Kral konukları görmeye geldiğinde, orada düğün giysisi giymemiş bir adam gördü.

¹⁰Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron á todos los que hallaron, juntamente malos y buenos: y las bodas fueron llenas de convidados.

¹²Ona, ‹Arkadaş, düğün giysisi giymeden buraya nasıl girdin?› diye sorunca, adamın dili tutuldu.

¹¹Y entró el rey para ver los convidados, y vió allí un hombre no vestido de boda.

¹³‹‹O zaman kral, uşaklarına, ‹Şunun ellerini ayaklarını bağlayın, dışarıya, karanlığa atın!› dedi. ‹Orada ağlayış ve diş gıcırtısı olacaktır.›

¹²Y le dijo: Amigo, ¿cómo entraste aquí no teniendo vestido de boda? Mas él cerró la boca.

¹⁴‹‹Çünkü çağrılanlar çok, ama seçilenler azdır.››

¹³Entonces el rey dijo á los que servían: Atado de pies y de manos tomadle, y echadle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro y el crujir de dientes.

¹⁵Bunun üzerine Ferisiler çıkıp gittiler. İsayı, kendi söyleyeceği sözlerle tuzağa düşürmek amacıyla düzen kurdular.

¹⁴Porque muchos son llamados, y pocos escogidos.

¹⁶Hirodes yanlılarıyla birlikte gönderdikleri kendi öğrencileri İsaya gelip, ‹‹Öğretmenimiz›› dediler, ‹‹Senin dürüst biri olduğunu, Tanrı yolunu dürüstçe öğrettiğini, kimseyi kayırmadığını biliyoruz. Çünkü insanlar arasında ayrım yapmazsın.

¹⁵Entonces, idos los Fariseos, consultaron cómo le tomarían en alguna palabra.

¹⁷Peki, söyle bize, sence Sezara vergi vermek Kutsal Yasaya uygun mu, değil mi?››

¹⁶Y envían á él los discípulos de ellos, con los Herodianos, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de la verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios, y que no te curas de nadie, porque no tienes acepción de persona de hombres.

¹⁸İsa onların kötü niyetlerini bildiğinden, ‹‹Ey ikiyüzlüler!›› dedi. ‹‹Beni neden deniyorsunuz?

¹⁷Dinos pues, ¿qué te parece? ¿es lícito dar tributo á César, ó no?

¹⁹Vergi öderken kullandığınız parayı gösterin bana!›› Ona bir dinar getirdiler.

¹⁸Mas Jesús, entendida la malicia de ellos, les dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?

²⁰İsa, ‹‹Bu resim, bu yazı kimin?›› diye sordu.

¹⁹Mostradme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.

²¹‹‹Sezarın›› dediler. O zaman İsa, ‹‹Öyleyse Sezarın hakkını Sezara, Tanrının hakkını Tanrıya verin›› dedi.

²⁰Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?

²²Bu sözleri duyunca şaştılar, İsayı bırakıp gittiler.

²¹Dícenle: De César. Y díceles: Pagad pues á César lo que es de César, y á Dios lo que es de Dios.

²³Ölümden sonra diriliş olmadığını söyleyen Sadukiler, aynı gün İsaya gelip şunu sordular: ‹‹Öğretmenimiz, Musa şöyle buyurmuştur: ‹Eğer bir adam çocuk sahibi olmadan ölürse, kardeşi onun karısını alsın, soyunu sürdürsün.›

²²Y oyendo esto, se maravillaron, y dejándole se fueron.

²⁵Aramızda yedi kardeş vardı. İlki evlendi ve öldü. Çocuğu olmadığından karısını kardeşine bıraktı.

²³Aquel día llegaron á él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,

²⁶İkincisi, üçüncüsü, yedincisine kadar hepsine aynı şey oldu.

²⁴Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se casará con su mujer, y despertará simiente á su hermano.

²⁷Hepsinden sonra kadın da öldü.

²⁵Fueron pues, entre nosotros siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer á su hermano.

²⁸Buna göre diriliş günü kadın bu yedi kardeşten hangisinin karısı olacak? Çünkü hepsi de onunla evlendi.››

²⁶De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.

²⁹İsa onlara, ‹‹Siz Kutsal Yazıları ve Tanrının gücünü bilmediğiniz için yanılıyorsunuz›› diye karşılık verdi.

²⁷Y después de todos murió también la mujer.

³⁰‹‹Dirilişten sonra insanlar ne evlenir, ne de evlendirilir, gökteki melekler gibidirler.

²⁸En la resurrección pues, ¿de cuál de los siete será ella mujer? porque todos la tuvieron.

³¹Ölülerin dirilmesi konusuna gelince, Tanrının size bildirdiği şu sözü okumadınız mı?

²⁹Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis ignorando las Escrituras, y el poder de Dios.

³²‹Ben İbrahimin Tanrısı, İshakın Tanrısı ve Yakupun Tanrısıyım› diyor. Tanrı ölülerin değil, dirilerin Tanrısıdır.››

³⁰Porque en la resurrección, ni los hombres tomarán mujeres, ni las mujeres marido; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.

³³Bunları işiten halk, Onun öğretişine şaşıp kaldı.

³¹Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os es dicho por Dios, que dice:

³⁴Ferisiler, İsanın Sadukileri susturduğunu duyunca bir araya toplandılar.

³²Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de muertos, sino de vivos.

³⁵Onlardan biri, bir Kutsal Yasa uzmanı, İsayı denemek amacıyla Ona şunu sordu: ‹‹Öğretmenim, Kutsal Yasada en önemli buyruk hangisidir?››

³³Y oyendo esto las gentes, estaban atónitas de su doctrina.

³⁷İsa ona şu karşılığı verdi: ‹‹ ‹Tanrın Rabbi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.›

³⁴Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca á los Saduceos, se juntaron á una.

³⁸İşte ilk ve en önemli buyruk budur.

³⁵Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole y diciendo:

³⁹İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: ‹Komşunu kendin gibi seveceksin.›

³⁶Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?

⁴⁰Kutsal Yasanın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.››

³⁷Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.

⁴¹Ferisiler toplu haldeyken İsa onlara şunu sordu: ‹‹Mesihle ilgili olarak ne düşünüyorsunuz? O kimin oğludur?›› Onlar da, ‹‹Davutun Oğlu›› dediler.

³⁸Este es el primero y el grande mandamiento.

⁴³İsa şöyle dedi: ‹‹O halde nasıl oluyor da Davut, Ruhtan esinlenerek Ondan ‹Rab› diye söz ediyor? Şöyle diyor Davut:

³⁹Y el segundo es semejante á éste: Amarás á tu prójimo como á ti mismo.

⁴⁴‹Rab Rabbime dedi ki, Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek Sağımda otur.›

⁴⁰De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas.

⁴⁵Davut Ondan Rab diye söz ettiğine göre, O nasıl Davutun Oğlu olur?››

⁴¹Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,

⁴⁶İsa'ya hiç kimse karşılık veremedi. O günden sonra artık kimse de O'na bir şey sormaya cesaret edemedi.

⁴²Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿de quién es Hijo? Dícenle: De David.

⁴³El les dice: ¿Pues cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:

⁴⁴Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra, Entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?

⁴⁵Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su Hijo?

⁴⁶Y nadie le podía responder palabra; ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.