¹Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa,Neden boş düzenler kurar bu halklar?

¹¿POR qué se amotinan las gentes, Y los pueblos piensan vanidad?

²Dünyanın kralları saf bağlıyor,Hükümdarlar birleşiyorRABbe ve meshettiği krala karşı.

²Estarán los reyes de la tierra, Y príncipes consultarán unidos Contra Jehová, y contra su ungido, diciendo:

³‹‹Koparalım onların kayışlarını›› diyorlar,‹‹Atalım üzerimizden bağlarını.››

³Rompamos sus coyundas, Y echemos de nosotros sus cuerdas.

⁴Göklerde oturan Rab gülüyor,Onlarla eğleniyor.

⁴El que mora en los cielos se reirá; El Señor se burlará de ellos.

⁵Sonra öfkeyle uyarıyor onları,Gazabıyla dehşete düşürüyor

⁵Entonces hablará á ellos en su furor, Y turbarálos con su ira.

⁶Ve, ‹‹Ben kralımıKutsal dağım Siyona oturttum›› diyor.

⁶Yo empero he puesto mi rey Sobre Sión, monte de mi santidad.

⁷RABbin bildirisini ilan edeceğim:Bana, ‹‹Sen benim oğlumsun›› dedi,‹‹Bugün ben sana baba oldum.

⁷Yo publicaré el decreto: Jehová me ha dicho: Mi hijo eres tú; Yo te engendré hoy.

⁸Dile benden, miras olarak sana ulusları,Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

⁸Pídeme, y te daré por heredad las gentes, Y por posesión tuya los términos de la tierra.

⁹Demir çomakla kıracaksın onları,Çömlek gibi parçalayacaksın.›› ‹‹Güdeceksin››.

⁹Quebrantarlos has con vara de hierro: Como vaso de alfarero los desmenuzarás.

¹⁰Ey krallar, akıllı olun!Ey dünya önderleri, ders alın!

¹⁰Y ahora, reyes, entended: Admitid corrección, jueces de la tierra.

¹¹RABbe korkuyla hizmet edin,Titreyerek sevinin.

¹¹Servid á Jehová con temor, Y alegraos con temblor.

¹²Oğulu öpün ki öfkelenmesin,Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz.Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir.Ne mutlu O'na sığınanlara!

¹²Besad al Hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino, Cuando se encendiere un poco su furor. Bienaventurados todos los que en él confían.