1Anımsa, ya RAB, başımıza geleni,Bak da utancımızı gör.
1Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2Mülkümüz yabancılara geçti,Evlerimiz ellere.
2Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3Öksüz kaldık, babasız,Annelerimiz dul kadınlara döndü.
3Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4Suyumuzu parayla içtik,Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.
4Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5Bizi kovalayanlar ensemizde,Yorgun düştük, rahatımız yok.
5Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6Ekmek içinMısıra, Asura el açtık.
6Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7Atalarımız günah işledi,Ama artık onlar yok;Suçlarının cezasını biz yüklendik.
7Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8Köleler üstümüzde saltanat sürüyor,Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.
8Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzündenEkmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.
9Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10Kıtlığın yakıcı sıcağındanDerimiz fırın gibi kızardı.
10Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11Siyonda kadınların,Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.
11Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12Önderler ellerinden asıldı,Yaşlılar saygı görmedi.
12Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13Değirmen taşını gençler çevirdi,Çocuklar odun yükü altında tökezledi.
13Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu,Gençler saz çalmaz oldu.
14Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15Yüreğimizin sevinci durdu,Oyunumuz yasa döndü.
15Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16Taç düştü başımızdan,Vay başımıza!Çünkü günah işledik.
16Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17Bu yüzden yüreğimiz baygın,Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.
17Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18Viran olan Siyon Dağının üstündeÇakallar geziyor!
18Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB,Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.
19Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20Niçin bizi hep unutuyorsun,Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?
20Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz,Eski günlerimizi geri ver.
21Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22Bizi büsbütün attıysan,Bize çok öfkelenmiş olmalısın.
22Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.