¹‹‹Yüreğim titrer buna,Yerinden oynar.

²Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin,Ağzından çıkan sesi!

³Şimşeğini göğün altındaki her yere,Yeryüzünün dört bucağına salar.

⁴Ardından bir ses gümbürder,Görkemli sesiyle gürler.Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

⁵Tanrının sesi şaşılacak biçimde gürler,O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

⁶Çünkü kara, ‹Yere düş› der,Sağanağa, ‹Bütün şiddetinle boşal.›

⁷Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye,Herkese işini bıraktırır.

⁸Hayvanlar kovuklarına girer,İnlerinde otururlar.

⁹Kasırga yuvasından kopar,Soğuk saçılan rüzgarlardan.

¹⁰Tanrının soluğu suları dondurur,Geniş sular buz tutar.

¹¹Bulutlara nem yükler,Şimşeğini her yana yayar.

¹²Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzereBulutlar Onun istediği yönde döner durur.

¹³Ya insanları cezalandırmakYa da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek içinYağmur gönderir.

¹⁴‹‹Dinle, Eyüp,Dur da düşün Tanrının şaşılası işlerini.

¹⁵Tanrının bulutları nasıl düzenlediğini,Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

¹⁶Bulutların dengesini,Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

¹⁷Dünyanın soluğu kesildiğindeGüneyin kavurucu rüzgarı altındaGiysilerin seni terletmez mi?

¹⁸Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyiOnunla birlikte yayabilir misin?

¹⁹‹‹Ona ne söyleyeceğimizi öğret bize,Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

²⁰Konuşmak istediğim Ona söylenebilir mi?Kimse yutulmak ister mi?

²¹Rüzgar geçip göğü temizlediğindeGökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

²²Altın parıltısı geliyor kuzeyden,Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

²³Her Şeye Gücü Yetene biz ulaşamayız.Gücü yücedir,Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

²⁴Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar,Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.››