¹It happened in Iconium that they entered together into the synagogue of the Jews, and so spoke that a great multitude both of Jews and of Greeks believed.

¹Ug nahitabo sa Iconio, nga misulod sila pagtingub sa sinagoga sa mga Judio, ug nanagsulti sa pagkaagi nga mingtoo ang usa ka dakung panon sa katawohan sa mga Judio ug sa mga Greciahanon usab.

²But the disbelieving or, disobedient Jews stirred up and embittered the souls of the Gentiles against the brothers.

²Apan ang mga Judio, nga dili matinohoon nanagsugyot ug nagpapait sa mga kalag sa mga Gentil batok sa mga igsoon.

³Therefore they stayed there a long time, speaking boldly in the Lord, who testified to the word of his grace, granting signs and wonders to be done by their hands.

³Busa nanagpadayon sila sa hataas nga panahon, nga nagasulti sa dakung kaisug tungod sa Ginoo, nga nagpamatuod sa pulong sa iyang gracia ug nagatugot nga pagabuhaton sa ilang mga kamot ang mga ilhanan ug mga katingalahan.

⁴But the multitude of the city was divided. Part sided with the Jews, and part with the apostles.

⁴Apan ang panon sa katawohan sa ciudad nabahin; ug ang uban mingdapig sa mga Judio ug ang uban sa mga apostoles.

⁵When some of both the Gentiles and the Jews, with their rulers, made a violent attempt to mistreat and stone them,

⁵Ug sa pagdam-ag sa mga Gentil ug sa mga Judio uban ang ilang mga punoan, sa pagpasipala ug sa pagbato kanila,

⁶they became aware of it, and fled to the cities of Lycaonia, Lystra, Derbe, and the surrounding region.

⁶Hingsabtan kini nila ug nangalagiw sila padulong sa Listra ug sa Derbe, mga kalungsoran sa Licaonia, ug sa mga kayutaan nga naglibut.

⁷There they preached the Good News.

⁷Ug didto gimantala nila ang Maayong Balita.

⁸At Lystra a certain man sat, impotent in his feet, a cripple from his mother’s womb, who never had walked.

⁸Ug sa Listra may nagalingkod nga usa ka tawo nga lulid ang mga tiil, piang gikan pa sa tiyan sa iyang inahan, nga wala gayud makalakaw.

⁹He was listening to Paul speaking, who, fastening eyes on him, and seeing that he had faith to be made whole,

⁹Nakadungog kini sa pagsulti ni Pablo; nga nagtutok kaniya, ug sa hingkit-an niya, nga adunay pagtoo nga pagaayohan siya,

¹⁰said with a loud voice, “Stand upright on your feet!” He leaped up and walked.

¹⁰Nag-ingon sa makusog nga tingog: Tumindog ka pagtarung sa imong mga tiil. Ug miugpo siya, ug milakaw.

¹¹When the multitude saw what Paul had done, they lifted up their voice, saying in the language of Lycaonia, “The gods have come down to us in the likeness of men!”

¹¹Ug sa nakita sa mga panon sa katawohan ang gibuhat ni Pablo, misinggit sila nga nanag-ingon sa pinulongan nga Licaoniahanon: Ang mga dios sa dagway sa mga tawo, nanganaug kanato.

¹²They called Barnabas “Jupiter,” and Paul “Mercury,” because he was the chief speaker.

¹²Ug ilang ginganlan si Bernabe nga Jupiter, ug si Pablo, Mercurio; kay siya mao ang pangulong magsusulti.

¹³The priest of Jupiter, whose temple was in front of their city, brought oxen and garlands to the gates, and would have made a sacrifice along with the multitudes.

¹³Unya ang sacerdote ni Jupiter, kansang templo didto sa atbang sa ciudad, nagdala ngadto sa mga pultahan ug mga vaca nga lake ug mga purongpurong ug buot unta siya maghalad uban sa mga panon sa katawohan.

¹⁴But when the apostles, Barnabas and Paul, heard of it, they tore their clothes, and sprang into the multitude, crying out,

¹⁴Ug sa hindunggan kini sa mga apostoles nga si Bernabe ug si Pablo, gipanggisi nila ang ilang mga bisti ug misuot sila sa taliwala sa panon sa katawohan, nga nagasinggit,

¹⁵“Men, why are you doing these things? We also are men of like passions with you, and bring you good news, that you should turn from these vain things to the living God, who made the sky and the earth and the sea, and all that is in them;

¹⁵Ug nanag-ingon: Mga Ginoo, nganong nanagbuhat kamo niining mga butanga? Mga tawo man usab kami nga sa mao usab nga kinaiya ninyo, nga nagamantala kaninyo sa Maayong Balita, aron managbalik kamo gikan niining kabuangan, ngadto sa usa ka Dios nga buhi, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, ug sa dagat, ug sa tanang anaa kanila;

¹⁶who in the generations gone by allowed all the nations to walk in their own ways.

¹⁶Nga sa mga miaging kaliwatan, gipasagdan niya ang tanang mga nasud sa paglakaw sa ilang kaugalingong mga dalan;

¹⁷Yet he didn’t leave himself without witness, in that he did good and gave you TR reads “us” instead of “you” rains from the sky and fruitful seasons, filling our hearts with food and gladness.”

¹⁷Ug bisan pa niana wala siya magpasagad nga walay pagpamatuod sa iyang kaugalingon sa pagkaagi nga nagbuhat siya ug maayo, ug naghatag kaninyo ug ulan sa langit, ug panahon nga mabungaon, nga nagapuno sa inyong mga kasingkasing sa kalan-on ug sa kalipay.

¹⁸Even saying these things, they hardly stopped the multitudes from making a sacrifice to them.

¹⁸Ug sa pag-ingon nila niining mga butanga, halus wala sila makahimo sa pagpugong sa mga panon sa katawohan sa dili paghalad kanila.

¹⁹But some Jews from Antioch and Iconium came there, and having persuaded the multitudes, they stoned Paul, and dragged him out of the city, supposing that he was dead.

¹⁹Apan didto may miabut nga mga Judio sa Antioquia, ug sa Iconio; ug sa nadani nila ang mga panon sa katawohan, ilang gibato si Pablo ug giguyod siya sa gawas sa ciudad, nga gidahum nila nga patay na siya.

²⁰But as the disciples stood around him, he rose up, and entered into the city. On the next day he went out with Barnabas to Derbe.

²⁰Apan sa gilibutan siya sa mga tinon-an, mibangon siya ug misulod sa ciudad; ug sa pagkaugma milakaw siya uban kang Bernabe padulong sa Derbe.

²¹When they had preached the Good News to that city, and had made many disciples, they returned to Lystra, Iconium, and Antioch,

²¹Ug sa nakamantala sila sa Maayong Balita didto niadtong ciudara, ug nakahimo ug daghang mga tinon-an, namalik sila sa Listra, ug sa Iconio, ug sa Antioquia;

²²confirming the souls of the disciples, exhorting them to continue in the faith, and that through many afflictions we must enter into the Kingdom of God.

²²Nga nagpalig-on sa mga kalag sa mga tinon-an, sa pagtambag nga managpadayon sila sa pagtoo, ug nga pinaagi sa daghang mga kagul-anan, kinahanglan mosulod kita sa gingharian sa Dios.

²³When they had appointed elders for them in every assembly, and had prayed with fasting, they commended them to the Lord, on whom they had believed.

²³Ug sa nakapili sila alang kanila ug mga anciano sa tagsa ka iglesia, ug sa nakaampo sila uban ang pagpuasa, ilang gitugyan sila sa Ginoo nga ilang ginatohoan.

²⁴They passed through Pisidia, and came to Pamphylia.

²⁴Ug milatas sila sa Pisidia, ug miabut sa Pamfilia.

²⁵When they had spoken the word in Perga, they went down to Attalia.

²⁵Ug sa namantala nila ang pulong sa Dios sa Perge, nanlugsong sila ngadto sa Atalia.

²⁶From there they sailed to Antioch, from where they had been committed to the grace of God for the work which they had fulfilled.

²⁶Ug gikan didto mingsakay sila padulong sa Antioquia, diin gitugyan sila sa gracia sa Dios, alang sa bulohaton nga ilang nahuman.

²⁷When they had arrived, and had gathered the assembly together, they reported all the things that God had done with them, and that he had opened a door of faith to the nations.

²⁷Ug unya sa nahiabut na sila, ug sa natigum nila ang iglesia, ilang gipanagsugilon ang tanang mga butang nga gibuhat sa Dios uban kanila, ug nga iyang giablihan ang pultahan sa pagtoo alang sa mga Gentil.

²⁸They stayed there with the disciples for a long time.

²⁸Ug nanagpadayon sila sulod sa hataas nga panahon uban sa mga tinon-an.