¹“If you will return, Israel,” says Yahweh, “if you will return to me, and if you will put away your abominations out of my sight; then you shall not be removed;

¹Kong ikaw mobalik, Oh Israel, nagaingon si Jehova, kong ikaw mobalik kanako: ug kong biyaan mo ang imong mga dulumtanan gikan sa akong pagtan-aw, nan ikaw dili na pagakuhaon gikan diha .

²and you shall swear, ‘As Yahweh lives,’ in truth, in justice, and in righteousness. The nations shall bless themselves in him, and in him shall they glory.”

²Ug ikaw magapanumpa: Ingon nga si Jehova buhi, sa kamatuoran, sa justicia, ug sa pagkamatarung; ug ang mga nasud managpanalangin sa ilang kaugalingon diha kaniya, ug diha kaniya sila managhimaya.

³For thus says Yahweh to the men of Judah and to Jerusalem, “Break up your fallow ground, and don’t sow among thorns.

³Kay mao kini ang gisulti ni Jehova sa mga tawo sa Juda ug sa Jerusalem: Bungkaga ang inyong yuta nga dinaro, ug ayaw pagpugas taliwala sa mga tunok.

⁴Circumcise yourselves to Yahweh, and take away the foreskins of your heart, you men of Judah and inhabitants of Jerusalem; lest my wrath go forth like fire, and burn so that none can quench it, because of the evil of your doings.

⁴Magpacircuncidar kamo sa inyong kaugalingon kang Jehova, ug kuhaa ang mga habolhabol sa inyong kasingkasing, kamong mga tawo sa Juda ug mga pumoluyo sa Jerusalem; tingali unya nga mogula ang akong kapungot sama sa kalayo, ug mosunog sa pagkaagi nga walay makapalong niini, tungod sa kadautan sa inyong mga buhat.

⁵Declare in Judah, and publish in Jerusalem; and say, ‘Blow the trumpet in the land!’ Cry aloud and say, ‘Assemble yourselves! Let us go into the fortified cities!’

⁵Ipahayag ninyo sa Juda, ug imantala sa Jerusalem; ug umingon kamo: Huypon ninyo ang mga trompeta diha sa yuta; tiyabaw sa makusog, ug umingon kamo: Managtigum kamo, ug moadto kita sa mga kinutaan nga ciudad.

⁶Set up a standard toward Zion. Flee for safety! Don’t wait; for I will bring evil from the north, and a great destruction.”

⁶Ipakayab ang bandila paingon sa Sion: kumalagiw kamo alang sa kaluwasan, ayaw pagpabilin; kay magapadala ako ug kadautan gikan sa amihanan, ug usa ka dakung pagkalaglag.

⁷A lion is gone up from his thicket, and a destroyer of nations; he is on his way, he is gone forth from his place, to make your land desolate, that your cities be laid waste, without inhabitant.

⁷Ang usa ka leon migula na gikan sa iyang kalibonan, ug ang manlalaglag sa mga nasud; anaa siya sa iyang dalan; siya migula na gikan sa iyang puloy-anan aron sa paglaglag sa imong yuta; aron ang imong mga ciudad mangagun-ob, nga walay usang magapuyo.

⁸For this clothe yourself with sackcloth, lament and wail; for the fierce anger of Yahweh hasn’t turned back from us.

⁸Tungod niini managsul-ob kamo ug sako, managminatay kamo ug managdangoy-ngoy; kay ang mabangis nga kasuko ni Jehova wala mobiya kanato.

⁹“It shall happen at that day,” says Yahweh, “that the heart of the king shall perish, and the heart of the princes; and the priests shall be astonished, and the prophets shall wonder.”

⁹Ug mahitabo niadtong adlawa, nagaingon si Jehova, nga ang kasingkasing sa hari mahanaw, ug ang kasingkasing sa mga principe; ug ang mga sacerdote manghibulong, ug ang mga manalagna manghitingala.

¹⁰Then I said, “Ah, Lord Yahweh! Surely you have greatly deceived this people and Jerusalem, saying, ‘You shall have peace;’ whereas the sword reaches to the heart.”

¹⁰Unya miingon ako: Ah, Jehova nga Ginoo! sa pagkatinuod gilimbongan mo sa hilabihan gayud kining katawohan sa Jerusalem, sa pag-ingon: Kamo managbaton ug pakigdait; apan diay ang espada milagbas ngadto sa kinabuhi.

¹¹At that time shall it be said to this people and to Jerusalem, “A hot wind from the bare heights in the wilderness toward the daughter of my people, not to winnow, nor to cleanse;

¹¹Niadtong panahona igaingon niining katawohan ug sa Jerusalem: Ang usa ka mainit nga hangin gikan sa mga walay sulod nga kahitas-an didto sa kamingawan ngadto sa anak nga babaye sa akong katawohan, dili sa pagtahup, ni sa paglinis.

¹²a full wind from these shall come for me. Now I will also utter judgments against them.”

¹²Ang usa ka makusog nga hangin gikan niining mga dapita moabut tungod kanako: karon mamulong usab ako ug paghukom batok kanila.

¹³Behold, he shall come up as clouds, and his chariots shall be as the whirlwind: his horses are swifter than eagles. Woe to us! For we are ruined.

¹³Ania karon, siya moanhi ingon sa mga panganod, ug ang iyang mga carro mahisama sa alimpulos; ang iyang mga kabayo matulin kay sa mga agila. Alaut kita! kay kita nangagun-ob.

¹⁴Jerusalem, wash your heart from wickedness, that you may be saved. How long shall your evil thoughts lodge within you?

¹⁴Oh Jerusalem, hugasi ang imong kasingkasing gikan sa kadautan aron ikaw mamaluwas. Hangtud anus-a ba nga ang imong dautan nga hunahuna magapuyo sa sulod kanimo?

¹⁵For a voice declares from Dan, and publishes evil from the hills of Ephraim:

¹⁵Kay may usa ka tingog nga nagapahayag gikan sa Dan, ug nagamantala ug kadautan gikan sa kabungtoran sa Ephraim.

¹⁶“Tell the nations; behold, publish against Jerusalem, ‘Watchers come from a far country, and raise their voice against the cities of Judah.

¹⁶Isugilon ninyo sa mga nasud; ania karon, imantala batok sa Jerusalem, nga ang mga magbalantay miabut gikan sa halayo nga kayutaan; ug nanagbungat sa ilang mga tingog batok sa mga ciudad sa Juda.

¹⁷As keepers of a field, they are against her all around, because she has been rebellious against me,’” says Yahweh.

¹⁷Ingon sa mga magbalantay sa usa uma sila magabatok libut kanila; tungod kay siya nagmasukihon batok kanako, nagaingon si Jehova.

¹⁸“Your way and your doings have brought these things to you. This is your wickedness; for it is bitter, for it reaches to your heart.”

¹⁸Ang imong mga kagawian ug ang imong mga binuhatan nanagdala kanimo niining mga butanga; mao kini ang imong pagkadautan, tungod kay kini mapait, tungod kay kini milagbas nganha sa imong kasingkasing.

¹⁹My anguish, my anguish! I am pained at my very heart; my heart is disquieted in me; I can’t hold my peace; because you have heard, O my soul, the sound of the trumpet, the alarm of war.

¹⁹Ang akong kaguol, ang akong kaguol! gisakitan gayud ako sa akong kasingkasing; ang akong kasingkasing nagubot sa sulod nako; dili ko na kapunggan ang kalinaw, tungod kay ikaw nakadungog, Oh kalag ko, sa tingog sa trompeta, ang pagpagubok alang sa gubat.

²⁰Destruction on destruction is cried; for the whole land is laid waste: suddenly are my tents destroyed, and my curtains in a moment.

²⁰Pagkalumpag ibabaw sa pagkalumpag maoy gisinggit; kay ang tibook nga yuta nalaglag: sa kalit ang akong mga balong-balong nangalumpag ug ang akong mga tabil sa usa lamang ka gutlo.

²¹How long shall I see the standard, and hear the sound of the trumpet?

²¹Hangtud anus-a ba nga akong makita ang bandila, ug mabati ang tingog sa trompeta?

²²“For my people are foolish, they don’t know me. They are foolish children, and they have no understanding. They are skillful in doing evil, but to do good they have no knowledge.”

²²Kay ang akong katawohan mga buang-buang, sila wala managpakaila kanako; sila hungog nga mga anak, ug sila mga walay salabutan: sila mga makinaadmanon sa pagbuhat ug kadautan; apan sa pagbuhat ug maayo sila mga walay kahibalo.

²³I saw the earth, and, behold, it was waste and void; and the heavens, and they had no light.

²³Gitan-aw ko ang yuta, ug, ania karon, kini awa-aw, ug walay sulod; ug ang kalangitan, ug sila walay kahayag.

²⁴I saw the mountains, and behold, they trembled, and all the hills moved back and forth.

²⁴Gitan-aw ko ang kabukiran, ug, ania karon, sila minglinog, ug ang tanang kabungtoran ming-irog ngadto ug nganhi.

²⁵I saw, and behold, there was no man, and all the birds of the sky had fled.

²⁵Gitan-aw ko, ug, ania karon, walay tawo ug ang tanang mga kalanggaman sa kalangitan nangalagiw.

²⁶I saw, and behold, the fruitful field was a wilderness, and all its cities were broken down at the presence of Yahweh, before his fierce anger.

²⁶Gitan-aw ko, ug, ania karon, ang mabungaon nga uma nahimong kamingawan, ug ang tanang mga ciudad didto nangalumpag sa presencia ni Jehova, ug sa atubangan sa iyang mabangis nga kasuko.

²⁷For thus says Yahweh, “The whole land shall be a desolation; yet will I not make a full end.

²⁷Kay mao kini ang giingon ni Jehova: Ang tibook nga yuta mahimong biniyaan; ugaling dili ko tibawason kini .

²⁸For this the earth will mourn, and the heavens above be black; because I have spoken it, I have purposed it, and I have not repented, neither will I turn back from it.”

²⁸Tungod niini ang yuta magabalata, ug ang kalangitan sa ibabaw mangaitum; kay ako man ang namulong niini, akong gitinguha kini, ug wala ako magbasul, ni motalikod ako gikan niini.

²⁹Every city flees for the noise of the horsemen and archers; they go into the thickets, and climb up on the rocks: every city is forsaken, and not a man dwells therein.

²⁹Ang tagsatagsa ka ciudad mokalagiw tungod sa kasaba sa mga managkabayo, ug sa mga magpapana; sila moadto sa mga kalibonan, ug mokatkat sa kapangpangan; ang tagsatagsa ka ciudad pagabiyaan, ug walay bisan usa ka tawo nga mopuyo didto.

³⁰You, when you are made desolate, what will you do? Though you clothe yourself with scarlet, though you deck you with ornaments of gold, though you enlarge your eyes with paint, in vain do you make yourself beautiful; your lovers despise you, they seek your life.

³⁰Ug ikaw, sa diha nga ikaw mahimong biniyaan, unsa bay imong buhaton? Bisan ikaw magasaput ug mapula, bisan ikaw magadayandayan ug mga dayandayan nga bulawan, bisan pa ug buliton mo ang imong mga mata sa pintal, kawang lamang ang pagpaanyag mo sa imong kaugalingon; ang imong mga hinigugma managtamay kanimo, sila managpangita sa imong kinabuhi.

³¹For I have heard a voice as of a woman in travail, the anguish as of her who brings forth her first child, the voice of the daughter of Zion, who gasps for breath, who spreads her hands, saying, “Woe is me now! For my soul faints before the murderers.”

³¹Kay ako nakadungog ug tingog ingon sa usa ka babaye nga nagaanak, ug ang kaul-ol ingon kaniya nga magaanak sa panganay nga bata, ang tingog sa anak nga babaye sa Sion, nga nagahangus, nga nagabuklad sa iyang mga kamot, sa pag-ingon : Alaut ako karon! kay napugdaw ang akong kalag sa atubangan sa mga mamumuno.