¹Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth.

¹Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

²I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings of old,

²Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

³Which we have heard and known, and our fathers have told us.

³Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

⁴We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of Yahweh, his strength, and his wondrous works that he has done.

⁴Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

⁵For he established a testimony in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;

⁵Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

⁶that the generation to come might know, even the children who should be born; who should arise and tell their children,

⁶Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

⁷that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments,

⁷En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

⁸and might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that didn’t make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.

⁸En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

⁹The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.

⁹(De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

¹⁰They didn’t keep God’s covenant, and refused to walk in his law.

¹⁰Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

¹¹They forgot his doings, his wondrous works that he had shown them.

¹¹En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

¹²He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.

¹²Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

¹³He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap.

¹³Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

¹⁴In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire.

¹⁴En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

¹⁵He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.

¹⁵Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

¹⁶He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

¹⁶Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

¹⁷Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert.

¹⁷Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

¹⁸They tempted God in their heart by asking food according to their desire.

¹⁸En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

¹⁹Yes, they spoke against God. They said, “Can God prepare a table in the wilderness?

¹⁹En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

²⁰Behold, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide flesh for his people?”

²⁰Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

²¹Therefore Yahweh heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel,

²¹Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

²²because they didn’t believe in God, and didn’t trust in his salvation.

²²Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

²³Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven.

²³Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

²⁴He rained down manna on them to eat, and gave them food from the sky.

²⁴En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

²⁵Man ate the bread of angels. He sent them food to the full.

²⁵Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

²⁶He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind.

²⁶Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

²⁷He rained also flesh on them as the dust; winged birds as the sand of the seas.

²⁷En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

²⁸He let them fall in the midst of their camp, around their habitations.

²⁸En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

²⁹So they ate, and were well filled. He gave them their own desire.

²⁹Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

³⁰They didn’t turn from their cravings. Their food was yet in their mouths,

³⁰Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

³¹when the anger of God went up against them, killed some of their fattest, and struck down the young men of Israel.

³¹Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

³²For all this they still sinned, and didn’t believe in his wondrous works.

³²Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

³³Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.

³³Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

³⁴When he killed them, then they inquired after him. They returned and sought God earnestly.

³⁴Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

³⁵They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.

³⁵En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

³⁶But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.

³⁶En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

³⁷For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant.

³⁷Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

³⁸But he, being merciful, forgave iniquity, and didn’t destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and didn’t stir up all his wrath.

³⁸Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

³⁹He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn’t come again.

³⁹En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

⁴⁰How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert!

⁴⁰Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

⁴¹They turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel.

⁴¹Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

⁴²They didn’t remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary;

⁴²Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

⁴³how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,

⁴³Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

⁴⁴he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.

⁴⁴En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

⁴⁵He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them.

⁴⁵Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

⁴⁶He gave also their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.

⁴⁶En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

⁴⁷He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost.

⁴⁷Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

⁴⁸He gave over their livestock also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.

⁴⁸Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

⁴⁹He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of angels of evil.

⁴⁹Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

⁵⁰He made a path for his anger. He didn’t spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence,

⁵⁰Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

⁵¹and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.

⁵¹En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

⁵²But he led forth his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.

⁵²En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

⁵³He led them safely, so that they weren’t afraid, but the sea overwhelmed their enemies.

⁵³Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

⁵⁴He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken.

⁵⁴En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

⁵⁵He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

⁵⁵En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

⁵⁶Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and didn’t keep his testimonies;

⁵⁶Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

⁵⁷but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were turned aside like a deceitful bow.

⁵⁷En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

⁵⁸For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images.

⁵⁸En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

⁵⁹When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel;

⁵⁹God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

⁶⁰So that he forsook the tent of Shiloh, the tent which he placed among men;

⁶⁰Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

⁶¹and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary’s hand.

⁶¹En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

⁶²He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.

⁶²En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

⁶³Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song.

⁶³Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

⁶⁴Their priests fell by the sword, and their widows couldn’t weep.

⁶⁴Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

⁶⁵Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine.

⁶⁵Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

⁶⁶He struck his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.

⁶⁶En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

⁶⁷Moreover he rejected the tent of Joseph, and didn’t choose the tribe of Ephraim,

⁶⁷Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

⁶⁸But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved.

⁶⁸Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

⁶⁹He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.

⁶⁹En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

⁷⁰He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds;

⁷⁰En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

⁷¹from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob, his people, and Israel, his inheritance.

⁷¹Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

⁷²So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.

⁷²Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.