¹In that hour the disciples came to Jesus, saying, “Who then is greatest in the Kingdom of Heaven?”

¹ در آن وقت شاگردان نزد عیسی آمده از او پرسیدند: «چه کسی در پادشاهی آسمان از همه بزرگتر است؟»

²Jesus called a little child to himself, and set him in their midst,

² عیسی كودكی را صدا كرد و از او خواست در برابر آنان بایستد

³and said, “Most certainly I tell you, unless you turn, and become as little children, you will in no way enter into the Kingdom of Heaven.

³ و سپس به آنان گفت: «در حقیقت به شما می‌گویم كه اگر شما عوض نشوید و مانند كودكان نگردید، هرگز به پادشاهی آسمان وارد نخواهید شد.

⁴ Whoever therefore humbles himself as this little child, the same is the greatest in the Kingdom of Heaven.

⁴ در پادشاهی آسمان، آن کسی از همه بزرگتر است كه خود را فروتن سازد و مانند این كودک بشود.

⁵ Whoever receives one such little child in my name receives me,

⁵ و کسی‌که چنین كودكی را به نام من بپذیرد، مرا پذیرفته است.

⁶ but whoever causes one of these little ones who believe in me to stumble, it would be better for him that a huge millstone should be hung around his neck, and that he should be sunk in the depths of the sea.

⁶ «وای به حال کسی‌که باعث لغزش یکی از این كوچكان كه به من ایمان دارند بشود. برای او بهتر است كه سنگ آسیابی به گردنش آویخته شود و در اعماق دریا غرق گردد.

⁷ “Woe to the world because of occasions of stumbling! For it must be that the occasions come, but woe to that person through whom the occasion comes!

⁷ وای بر دنیا كه باعث چنین لغزشهایی می‌شود! مسلّماً لغزشهایی پیش خواهد آمد، امّا وای بر کسی‌که باعث این لغزشها شود.

⁸ If your hand or your foot causes you to stumble, cut it off, and cast it from you. It is better for you to enter into life maimed or crippled, rather than having two hands or two feet to be cast into the eternal fire.

⁸ «بنابراین اگر دست یا پای تو، تو را به گناه بكشاند آن را قطع كن و دور بینداز، زیرا برای تو بهتر است كه بدون دست یا پا وارد حیات گردی تا با دو دست و دو پا به داخل آتش ابدی افكنده شوی.

⁹ If your eye causes you to stumble, pluck it out, and cast it from you. It is better for you to enter into life with one eye, rather than having two eyes to be cast into the Gehenna or, Hell of fire.

⁹ و اگر چشم تو، تو را به گناه می‌کشاند، آن را در آور و دور بینداز، زیرا بهتر است كه با یک چشم وارد حیات شوی تا با دو چشم به آتش دوزخ افكنده شوی.

¹⁰ See that you don’t despise one of these little ones, for I tell you that in heaven their angels always see the face of my Father who is in heaven.

¹⁰ «هرگز این كوچكان را حقیر نشمارید. بدانید كه آنان در عالم بالا فرشتگانی دارند كه پیوسته در پیشگاه پدر آسمانی من حاضر هستند. [

¹¹ For the Son of Man came to save that which was lost.

¹¹ زیرا پسر انسان آمده است تا گُمشده را نجات بخشد.]

¹² “What do you think? If a man has one hundred sheep, and one of them goes astray, doesn’t he leave the ninety-nine, go to the mountains, and seek that which has gone astray?

¹² «عقیدهٔ شما چیست؟ اگر مردی صد گوسفند داشته باشد و یکی از آنها گُم شود، آیا او نود و نه گوسفند دیگر را در كوهسار رها نمی‌کند و به جستجوی گوسفند گُمشده نمی‌رود؟

¹³ If he finds it, most certainly I tell you, he rejoices over it more than over the ninety-nine which have not gone astray.

¹³ و هرگاه آن را پیدا كند برای آن یک گوسفند بیشتر شاد می‌شود تا برای آن نود و نه گوسفند دیگر كه گُم نشده‌اند.

¹⁴ Even so it is not the will of your Father who is in heaven that one of these little ones should perish.

¹⁴ به همین‌طور پدر آسمانی شما نمی‌خواهد كه حتّی یکی از این كوچكان از دست برود.

¹⁵ “If your brother sins against you, go, show him his fault between you and him alone. If he listens to you, you have gained back your brother.

¹⁵ «اگر برادرت به تو بدی كند، برو و با او در تنهایی دربارهٔ آن موضوع صحبت كن. اگر به سخن تو گوش دهد برادر خود را بازیافته‌ای

¹⁶ But if he doesn’t listen, take one or two more with you, that at the mouth of two or three witnesses every word may be established. Deuteronomy 19:15

¹⁶ و اگر به سخن تو گوش ندهد، یک یا دو نفر دیگر را با خود ببر تا از زبان دو یا سه شاهد این موضوع تأیید شود.

¹⁷ If he refuses to listen to them, tell it to the assembly. If he refuses to hear the assembly also, let him be to you as a Gentile or a tax collector.

¹⁷ اگر حاضر نیست سخنان آنان را بشنود موضوع را به اطّلاع كلیسا برسان و اگر حاضر نشود به كلیسا گوش دهد، با او مثل یک بیگانه یا باجگیر رفتار كن.

¹⁸ Most certainly I tell you, whatever things you bind on earth will have been bound in heaven, and whatever things you release on earth will have been released in heaven.

¹⁸ «بدانید كه هرچه شما در زمین حرام كنید در آسمان حرام خواهد شد و هرچه را بر روی زمین حلال نمایید در آسمان حلال خواهد شد.

¹⁹ Again, assuredly I tell you, that if two of you will agree on earth concerning anything that they will ask, it will be done for them by my Father who is in heaven.

¹⁹ و نیز بدانید كه هرگاه دو نفر از شما در روی زمین دربارهٔ آنچه كه از خدا می‌خواهند یكدل باشند پدر آسمانی من آن را به ایشان خواهد بخشید،

²⁰ For where two or three are gathered together in my name, there I am in their midst.”

²⁰ زیرا هرجا كه دو یا سه نفر به نام من جمع شوند، من آنجا در میان آنان هستم.»

²¹Then Peter came and said to him, “Lord, how often shall my brother sin against me, and I forgive him? Until seven times?”

²¹ در این وقت پطرس پیش عیسی آمده از او پرسید: «خداوندا، اگر برادر من نسبت به من خطا بكند تا چند بار باید او را ببخشم؟ تا هفت بار؟»

²²Jesus said to him, “I don’t tell you until seven times, but, until seventy times seven.

²² عیسی در جواب گفت: «نمی‌گویم هفت بار، بلكه هفتاد مرتبه هفت بار.

²³ Therefore the Kingdom of Heaven is like a certain king, who wanted to reconcile accounts with his servants.

²³ چون پادشاهی آسمان مانند پادشاهی است كه تصمیم گرفت از خادمان خود حساب بخواهد.

²⁴ When he had begun to reconcile, one was brought to him who owed him ten thousand talents. Ten thousand talents represents an extremely large sum of money, equivalent to about 60,000,000 denarii, where one denarius was typical of one day’s wages for agricultural labor.

²⁴ وقتی این كار را شروع كرد شخصی را نزد او آوردند كه میلیونها تومان به او بدهكار بود

²⁵ But because he couldn’t pay, his lord commanded him to be sold, with his wife, his children, and all that he had, and payment to be made.

²⁵ امّا چون او نمی‌توانست آن را بپردازد، اربابش دستور داد او را با زن و فرزندان و تمام هستی‌اش بفروشند تا بدهی خود را بپردازد.

²⁶ The servant therefore fell down and kneeled before him, saying, ‘Lord, have patience with me, and I will repay you all!’

²⁶ آن شخص پیش پای ارباب خود افتاده گفت: 'ای آقا، به من مهلت بده و من تمام آن را تا ریال آخر به تو خواهم پرداخت.'

²⁷ The lord of that servant, being moved with compassion, released him, and forgave him the debt.

²⁷ دل ارباب به حال او سوخت. به طوری که از دریافت طلب خود صرف نظر كرد و به او اجازه داد برود.

²⁸ “But that servant went out, and found one of his fellow servants, who owed him one hundred denarii, 100 denarii was about one sixtieth of a talent. and he grabbed him, and took him by the throat, saying, ‘Pay me what you owe!’

²⁸ «امّا او وقتی از آنجا رفت در راه با یکی از همكاران خود روبه‌رو شد كه در حدود صد و پنجاه تومان به او بدهكار بود، او را گرفت و گلویش را فشرده گفت: 'بدهی خود را به من بپرداز.'

²⁹ “So his fellow servant fell down at his feet and begged him, saying, ‘Have patience with me, and I will repay you!’

²⁹ آن شخص به پای همكار خود افتاد و به او التماس كرده گفت: 'به من مهلت بده، پول تو را می‌پردازم.'

³⁰ He would not, but went and cast him into prison, until he should pay back that which was due.

³⁰ امّا او قبول نكرد و آن مرد را به زندان انداخت تا بدهی خود را بپردازد.

³¹ So when his fellow servants saw what was done, they were exceedingly sorry, and came and told to their lord all that was done.

³¹ خادمان دیگری كه این ماجرا را دیدند بسیار ناراحت شدند و به نزد ارباب خود رفته تمام جریان را به اطّلاع او رسانیدند.

³² Then his lord called him in, and said to him, ‘You wicked servant! I forgave you all that debt, because you begged me.

³² او آن مرد را احضار كرده به او گفت: 'ای غلام شریر، به‌خاطر خواهشی كه از من كردی من همهٔ بدهی تو را به تو بخشیدم.

³³ Shouldn’t you also have had mercy on your fellow servant, even as I had mercy on you?’

³³ آیا نمی‌باید همین‌طور كه من دلم برای تو سوخت، تو هم به همكار خود ترحّم می‌کردی؟'

³⁴ His lord was angry, and delivered him to the tormentors, until he should pay all that was due to him.

³⁴ ارباب آن‌قدر خشمگین شد كه آن غلام را به زندان انداخت و دستور داد تنبیه شود و تا وقتی تمام بدهی خود را نپرداخته است، آزاد نشود. «اگر همهٔ شما برادر خود را از دل نبخشید، پدر آسمانی من هم با شما همین‌طور رفتار خواهد كرد.»

³⁵ So my heavenly Father will also do to you, if you don’t each forgive your brother from your hearts for his misdeeds.”

³⁵ «اگر همهٔ شما برادر خود را از دل نبخشید، پدر آسمانی من هم با شما همین‌طور رفتار خواهد كرد.»