¹My God, my God, why have you forsaken me? Why are you so far from helping me, and from the words of my groaning?

¹ خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

²My God, I cry in the daytime, but you don’t answer; in the night season, and am not silent.

² آه، ای خدای من، روزها التماس می‌کنم و تو جواب نمی‌دهی، شبها ناله و زاری می‌کنم و آرام ندارم.

³But you are holy, you who inhabit the praises of Israel.

³ امّا تو به عنوان تنها قدّوس، بر تخت سلطنت نشسته‌ای و بنی‌اسرائیل تو را ستایش می‌کنند.

⁴Our fathers trusted in you. They trusted, and you delivered them.

⁴ نیاکان ما بر تو توکّل کردند، آنها توکّل نمودند و تو آنها را نجات دادی.

⁵They cried to you, and were delivered. They trusted in you, and were not disappointed.

⁵ به حضور تو زاری نمودند و رهایی یافتند. به تو پناه آوردند و ناامید نشدند.

⁶But I am a worm, and no man; a reproach of men, and despised by the people.

⁶ امّا من کِرم هستم، نه انسان. نزد همه‌کس خوار و خفیف شده‌ام.

⁷All those who see me mock me. They insult me with their lips. They shake their heads, saying,

⁷ هر که مرا می‌بیند مسخره‌ام می‌کند، آنها سر خود را می‌جنبانند.

⁸“He trusts in Yahweh; let him deliver him. Let him rescue him, since he delights in him.”

⁸ و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی، چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

⁹But you brought me out of the womb. You made me trust at my mother’s breasts.

⁹ تو بودی که مرا از رحم مادر به دنیا آوردی و در آغوش او از من مراقبت نمودی.

¹⁰I was thrown on you from my mother’s womb. You are my God since my mother bore me.

¹⁰ از همان روز تولّدم، تو خدای من بوده‌ای و من به تو توکّل نموده‌ام.

¹¹Don’t be far from me, for trouble is near. For there is none to help.

¹¹ از من دور مشو، زیرا مشکلات نزدیک است و کسی نیست که به من کمک کند.

¹²Many bulls have surrounded me. Strong bulls of Bashan have encircled me.

¹² دشمنان بسیاری همچون گاوانِ نرِ سرزمینِ باشان، مرا احاطه کرده‌اند،

¹³They open their mouths wide against me, lions tearing prey and roaring.

¹³ و مانند شیرانِ درّنده و غرّان دهان خود را برای من بازکرده‌اند.

¹⁴I am poured out like water. All my bones are out of joint. My heart is like wax; it is melted within me.

¹⁴ قوّت من از من بیرون رفته، همچون آبی که برروی زمین ریخته باشد، بند‌بند استخوانهایم از هم جدا شده، و دلم مانند موم در سینه‌ام آب شده است.

¹⁵My strength is dried up like a potsherd. My tongue sticks to the roof of my mouth. You have brought me into the dust of death.

¹⁵ گلویم همچون سفال خشک شده و زبانم به سقف دهانم چسبیده است و تو مرا بر روی خاک، در حال مرگ رها کرده‌ای.

¹⁶For dogs have surrounded me. A company of evildoers have enclosed me. They have pierced my hands and feet. So Dead Sea Scrolls. Masoretic Text reads, “Like a lion, they pin my hands and feet.”

¹⁶ دشمنان، یعنی این گروه شریر، مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند و دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

¹⁷I can count all of my bones. They look and stare at me.

¹⁷ استخوانهایم از لاغری شمرده می‌شوند. دشمنانم به من خیره شده‌اند.

¹⁸They divide my garments among them. They cast lots for my clothing.

¹⁸ لباسهایم را بین خود تقسیم می‌کنند و بر ردای من قرعه می‌اندازند.

¹⁹But don’t be far off, Yahweh. You are my help: hurry to help me.

¹⁹ امّا تو ای خداوند، از من دور مشو! ای یاور من، به دادم برس!

²⁰Deliver my soul from the sword, my precious life from the power of the dog.

²⁰ مرا از دَمِ شمشیر نجات بده، مرا از چنگ این سگها رهایی ده.

²¹Save me from the lion’s mouth! Yes, from the horns of the wild oxen, you have answered me.

²¹ مرا از دهان این شیرها نجات بده، و جان مرا از دست شاخهای گاوان وحشی برهان.

²²I will declare your name to my brothers. In the midst of the assembly, I will praise you.

²² کارهای تو را برای قوم خود بیان خواهم کرد، تو را در حضور پرستندگانت ستایش خواهم نمود.

²³You who fear Yahweh, praise him! All you descendants of Jacob, glorify him! Stand in awe of him, all you descendants of Israel!

²³ ای خادمان خداوند، او را ستایش نمایید، ای فرزندان یعقوب، او را گرامی بدارید، ای بنی‌اسرائیل، او را پرستش نمایید،

²⁴For he has not despised nor abhorred the affliction of the afflicted, Neither has he hidden his face from him; but when he cried to him, he heard.

²⁴ زیرا او رنج دیدگان را فراموش نمی‌کند و روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و مستجاب می‌نماید.

²⁵Of you comes my praise in the great assembly. I will pay my vows before those who fear him.

²⁵ در میان جماعتی بزرگ، تو را پرستش خواهم نمود! نذرهای خود را در مقابل پرستندگانت ادا خواهم کرد.

²⁶The humble shall eat and be satisfied. They shall praise Yahweh who seek after him. Let your hearts live forever.

²⁶ فقیران هرقدر که بخواهند، خواهند خورد و سیر خواهند شد، جویندگان خداوند، خدا شما را همیشه کامیاب سازد.

²⁷All the ends of the earth shall remember and turn to Yahweh. All the relatives of the nations shall worship before you.

²⁷ مردم سراسر جهان، خداوند را به یاد خواهند آورد و همهٔ اقوام عالم به سوی وی خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

²⁸For the kingdom is Yahweh’s. He is the ruler over the nations.

²⁸ خداوند پادشاه است و بر همهٔ ملتّها فرمانروایی خواهد کرد.

²⁹All the rich ones of the earth shall eat and worship. All those who go down to the dust shall bow before him, even he who can’t keep his soul alive.

²⁹ همهٔ متکبّران جهان در پیشگاه او تعظیم خواهند کرد، تمام انسانهای فانی در مقابل او سجده خواهند نمود.

³⁰Posterity shall serve him. Future generations shall be told about the Lord.

³⁰ آیندگان، خداوند را خواهند پرستید؛ مردم دربارهٔ خداوند برای نسلهای آینده تعریف خواهند کرد. آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.

³¹They shall come and shall declare his righteousness to a people that shall be born, for he has done it.

³¹ آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.