1خداوندا، بیاد آور که چه بلائی بر سر ما آمده است. ببین که چگونه خوار و رسوا شده ایم.2سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه های ما مردم بیگانه زندگی می کنند.3ما یتیم شده ایم. پدران خود را از دست داده ایم و مادران ما بیوه شده اند.4آبِ خود را در بدل نقره می نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می شود.5بار سختی و زحمت را بر دوش خود می کشیم. خسته و ناتوان شده ایم و آسایش نداریم.6پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.7پدران ما گناه کردند و از بین رفتند و حالا ما جرم گناه آن ها را می پردازیم.8غلامان ما بر ما حکومت می کنند و کسی نیست که ما را از زیر تسلط آن ها برهاند.9از ترس شمشیر رهزنان بیابان، نان خود را با خطر جان به دست می آوریم.10از شدت گرسنگی در تب می سوزیم و پوست بدن ما همچون تنور، داغ است.11دشمنان زنان و دختران جوان ما را در سهیون و شهرهای یهودا بی عفت کرده اند.12رهبران ما را از دستهای شان به دار آویخته و به مو سفیدان ما بی احترامی کرده اند.13از جوانان ما در آسیاب کار می گیرند و اطفال ما در زیر بار گران هیزم اُفتان و خیزان راه می روند.14مردان سالخوردۀ ما دیگر در کنار دروازۀ شهر دیده نمی شوند و جوانان از نغمه سرائی دست کشیده اند.15نشاط و سُرُور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.16وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.17دلهای ما بیتاب و چشمان ما تار گشته اند،18زیرا کوه سهیون ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.19خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بیزوال است.20چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را در این مدت طولانی ترک کردی؟21ای خداوند، ما را دوباره بسوی خود بازگردان و سعادت از دست رفتۀ ما را اعاده فرما.آیا ما را بکلی ترک کرده ای؟ آیا تو بی نهایت بر ما خشمگین هستی؟22آیا ما را بکلی ترک کرده ای؟ آیا تو بی نهایت بر ما خشمگین هستی؟