1[] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.2Κυριε, εισακουσον της φωνης μου· ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.3Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;4Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.5[] Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.6Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.7Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον· διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ' αυτω·8και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.