1被擄之民向 神的哀求我們曾坐在巴比倫的河畔，在那裡我們一想起錫安就哭了。
1Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.
2我們把我們的琴掛在那裡的柳樹上。
2Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.
3因為在那裡，擄掠我們的人要我們唱歌，苦待我們的人要我們娛樂他們；他們說：“為我們唱一首錫安歌吧！”
3CXar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj gxojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.
4我們怎能在異族之地唱耶和華的歌呢？
4Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?
5耶路撒冷啊！如果我忘記你，情願我的右手忘記技巧（“忘記技巧”或譯：“枯乾”）。
5Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesigxu mia dekstra mano;
6如果我不記念你，如果我不高舉耶路撒冷超過我最大的喜樂，情願我的舌頭緊貼上膛。
6Algluigxu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj gxojoj.
7耶和華啊！求你記念以東人在耶路撒冷遭難的日子所行的，他們說：“拆毀它，拆毀它，直拆到根基。”
7Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu gxis gxia fundamento.
8將要被毀滅的（“將要被毀滅的”有古譯本作“毀滅者”）巴比倫城（“城”原文作“女子”）啊！照著你待我們的行為報復你的，那人有福了。
8Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.
9抓住你的嬰孩摔在磐石上的，那人有福了。
9Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur sxtono.