¹力言人生是短暫且可悲“婦人所生的日子短少，滿有攪擾；

¹Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

²他生長如花，又遭割下；他飛去如影，並不停留。

²Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cieó, i nie ostoi się.

³這樣的人你還睜眼看他，又把他帶到你跟前受審嗎？

³Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

⁴誰能使潔淨出於污穢呢？無人有此本事。

⁴Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

⁵人的日子既然被限定，他的月數亦在乎你，你也定下他的界限，使他不能越過。

⁵Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

⁶就求你轉眼不看他，使他得歇息，直等到他像雇工一樣享受他的日子。

⁶Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzieó jego.

⁷樹木常有希望，樹木若被砍下，也會再發芽，嫩枝仍生長不息。

⁷Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

⁸雖然樹根衰老在地裡，樹幹也枯死在土中，

⁸Choć się zstarzeje w ziemi korzeó jego, i w prochu obumrze pieó jego:

⁹一有水氣，就會萌芽，又生長枝條如新栽的樹一樣。

⁹Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

¹⁰人死了，就化為烏有；人一氣絕就不在了。

¹⁰Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

¹¹海洋中的水消失，江河枯竭乾涸，

¹¹Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

¹²人也是這樣一躺下去，就不再起來，直到天都沒有了還不醒過來，也不能從睡眠中被喚醒。

¹²Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

¹³但願你把我藏在陰間，把我隱藏，直到你的怒氣過去；願你為我定一個期限，好記念我。

¹³Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

¹⁴人若死了，怎能再活呢？我要在我一切勞苦的日子等待，等到我得釋放的時候來到。

¹⁴Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

¹⁵你一呼叫，我就回答你，你必渴慕你手所作的。

¹⁵Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

¹⁶但現在你數點我的腳步，必不再鑒察我的罪過，

¹⁶Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

¹⁷我的過犯被你封在囊中，我的罪孽你以灰泥遮蓋了。

¹⁷Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

¹⁸山崩下墜，巖石挪開原處；

¹⁸Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

¹⁹流水磨蝕石頭，水的氾溢沖去地上的塵土，你也這樣滅絕人的指望。

¹⁹Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

²⁰你永遠勝過人，人就去世，你改變他的容貌，把他遣走。

²⁰Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

²¹他的兒女得尊榮，他並不曉得，他們降為卑，他也不覺得，

²¹Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

²²只覺自己身上的痛苦，為自己悲哀。”

²²Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.