¹約伯第二次受試煉又有一天，　神的眾子都來侍立在耶和華面前，撒但也來到他們中間，侍立在耶和華面前。

¹I stało się niektórego dnia, gdy przyszli synowie Boży, aby stanęli przed Panem, przyszedł też szatan między nich, aby stanął przed Panem.

²耶和華問撒但：“你從哪裡來？”撒但回答說：“我在地上徘徊，走來走去。”

²Tedy rzekł Pan do szatana: Gdzieś był, skąd idziesz? I odpowiedział szatan Panu, a rzekł: Okrążałem ziemię, i przechodziłem się po niej.

³耶和華問撒但：“你有沒有注意到我的僕人約伯？世上再也沒有一個人像他那樣完全、正直，敬畏　神，遠離罪惡。雖然你挑撥我與他作對，無緣無故使他傾家蕩產，他還是堅守自己的純全。”

³Zatem rzekł Pan do szatana: Przypatrzyłżeś się słudze memu Ijobowi, że mu nie masz równego na ziemi? Mąż to doskonały i szczery, bojący się Boga, a odstępujący od złego, i który jeszcze trwa w uprzejmości swojej; a tyś mię pobudził przeciw niemu, abym go niszczył bez przyczyny.

⁴撒但回答耶和華說：“人以皮換皮，寧可付出他所有的一切去保命。

⁴I odpowiedział szatan Panu, i rzekł: Skórę za skórę, i wszystko, co ma człowiek, da za duszę swoję;

⁵只要你伸手傷害他的骨和肉，他一定當面褻瀆你。”

⁵Ale ściągnij tylko rękę twoję, a dotknij kości jego, i ciała jego, ujrzysz, jeźliżeć w oczy złorzeczyć nie będzie.

⁶耶和華對撒但說：“好吧，他在你手中，不過，要留存他的命。”

⁶Tedy rzekł Pan do szatana: Oto w ręce twojej jest; wszakże żywot jego zachowaj.

⁷於是撒但從耶和華面前退去，擊打約伯，使他從腳掌到頭頂都生了毒瘡。

⁷Wszedłszy tedy szatan od oblicza Paóskiego, zaraził Ijoba wrzodem złym od stopy nogi jego aż do wierzchu głowy jego;

⁸約伯坐在灰燼中，拿瓦片刮自己。

⁸Tak, że wziął skorupę, aby się nią skrobał; i siedział w popiele.

⁹他妻子對他說：“難道你還要堅守自己的純全嗎？你不如放棄　神，死掉算了。”

⁹I rzekła mu żona jego: A jeszczeż trwasz w uprzejmosci twojej? Złorzecz Bogu, a umrzyj.

¹⁰可是約伯對她說：“你說話像個愚妄的女人。難道我們從　神得福，也不應當受禍嗎？”在這一切事上，約伯並沒有用口犯罪。

¹⁰I rzekł do niej: Tak właśnie mówisz, jako szalone niewiasty mawiają. Izali tylko dobre przyjmować będziemy od Boga, a złego przyjmować nie będziemy? W tem wszystkiem nie zgrzeszył Ijob usty swemi.

¹¹三友的慰問約伯的三個朋友，提幔人以利法、書亞人比勒達、拿瑪人瑣法，聽到這一切降在他身上的災禍，就各從自己的地方出發，相約而來對他表同情，安慰他。

¹¹A gdy usłyszeli trzej przyjaciele Ijobowi to wszystko utrapienie, które naó przypadło, przyszli każdy z miejsca swego: Elifas Temaóczyk, i Bildad Suhytczyk, i Sofar Naamatczyk; bo się byli namówili pospołu, aby przyszedłszy pożałowali go, i cieszyli go.

¹²他們從遠處舉目觀望，竟認不出他來，就放聲大哭，各自撕裂外袍，向天揚起塵土，落在自己頭上。

¹²A podniósłszy oczy swoje z daleka, nie poznali go, i wyniósłszy głos swój płakali, a rozdarłszy każdy płaszcz swój miotali proch nad głowy swe ku niebu;

¹³他們就七天七夜與他一起坐在地上，沒有人向他說一句話，因為他們看出他極其痛苦。

¹³I siedzieli z nim na ziemi siedm dni i siedm nocy, a żaden do niego słowa nie przemówił; bo widzieli, że się gwałtownie wzmagała boleść jego.