1世人必受苦难
1Sumangpit ka karon; anaa ba ing bisan kinsa nga motubag kanimo? Ug kinsa sa mga balaan ang imong kapasingadtoan?
2烦恼杀死愚昧人，激情害死愚蒙人。
2Kay ang kalibog mopatay sa tawong buang-buang, Ug ang kasina molaglag sa tawong pahong.
3我看见愚昧人扎下了根，但咒诅忽然临到他的居所。
3Nakita ko ang buang nga nakagamot: Apan sa gilayon gihimaraut ko ang iyang puloy-anan.
4他的儿女远离安稳之处，在城门口被欺压却没有人援救。
4Ang iyang mga anak halayo sa kaluwasan, Ug sa ganghaan sila nangadugmok, Sila walay bisan kinsa nga magaluwas kanila:
5饥饿的人吃尽他的庄稼，连在荆棘里的也抢去；渴求的人吞尽他的财富。
5Ang iyang alanihon sa mga gigutom pagakan-on, Ug kana, bisan sa katunokan pagakuhaon; Ug ang giuhaw sa bahandi motulon.
6患难不从土中生出来，劳碌不由地里长出来；
6Kay ang kasakit dili magagikan sa abug, Ni ang kasamok magagula gikan sa yuta:
7原来人为劳碌而生，如同火花向上飞扬。
7Apan ang tawo ngadto sa kasakit natawo, Ingon nga ang aligato sa itaas mopaingon.
8人的指望在乎 神至于我，我必寻求 神，向他陈明我的案件。
8Apan sa akong bahin, ang Dios maoy akong pangitaon, Ug sa Dios ang akong tuyo adto ko igatugyan;
9他所作的大事无法测度，所行的奇事不可胜数。
9Nga nagabuhat sa mga dagkung butang ug dili matukib, Mga butang katingalahan nga dili maihap;
10降雨在地上，遣水到田里，
10Nga sa kalibutan nagahatag ug ulan, Ug sa kabaulan nagpadala ug tubig;
11把低微的安置在高位，把哀恸的高举于安稳之处；
11Sa pagkaagi nga kadtong mga atua sa ubos ngadto sa itaas iyang gipahamutang, Ug kadtong nanagbakho ngadto sa kaluwasan ginabayaw.
12又挫败狡猾人的计谋，使他们的手所作的无法成全；
12Siya magasumpo sa mga hunahuna sa malimbungon, Sa pagkaagi nga ang ilang mga kamot dili makahimo sa ilang mga bulohaton.
13他使有智慧的人中了自己的诡计，使奸诈人的谋算快快失败。
13Siya magadakup sa mga maalam diha sa ilang kaugalingong kabatid: Ug ang sabutsabut sa mga guatsinanggo mahimong pakyas.
14他们白天遇见黑暗，中午摸索如在夜间。
14Ang kadulom maoy ilang ihibalag sa maadlaw, Ug sa udto magasukarap sila ingon sa magabii.
15他拯救穷乏人脱离他们口中的刀剑，脱离强暴人的手；
15Apan siya nagaluwas gikan sa espada sa ilang baba, Bisan ang mga kabus gikan sa kamot sa mga makagagahum.
16这样，贫穷人有指望，不义的人却闭口无言。
16Busa ang kabus may palaabuton, Ug ang kasal-anan magatak-om sa baba niya.
17受主惩治的人是有福的 神所责备的人是有福的，所以你不要轻看全能者的管教。
17Ania karon, bulahan ang tawo nga pagabadlongon sa Dios: Busa ayaw pagbiaybiay sa mga castigo sa Makagagahum.
18因为他打伤，又缠裹；他击伤，又亲手医治。
18Kay siya magahatag sa sakit ug pagabugkosan; Siya magasamad ug ang iyang mga kamot maoy magaayo.
19你六次遭遇患难，他都救拔你，就算第七次，灾祸也伤不了你。
19Siya magaluwas kanimo sa unom ka kasamok; Oo, bisan sa pipito ang kadaut dili makadapat kanimo.
20在饥荒中，他必救你脱离死亡；在战争中，他必救你脱离刀剑的权势。
20Sa tinggutom magaluwas siya kanimo gikan sa kamatayon; Ug sa gubat gikan sa kagahum sa espada.
21你必不受人口舌之害，灾殃临到，也不害怕。
21Ikaw pagatagoan gikan sa hampak sa dila; Ni malisang ikaw sa pagkalaglag sa modangat kini.
22对灾殃和饥馑，一笑置之，地上的野兽你也不害怕。
22Ang pagkalaglag ug tinggutom imong pagakataw-an; Ni malisang ikaw sa mga mananap sa yuta.
23你必与田间的石头立约，田间的野兽必与你和平相处。
23Kay ikaw magpakig-uyon sa mga bato sa kapatagan; Ug ang mga mananap sa kapatagan makigdait kanimo.
24你必晓得你的帐棚平安无事；你查看庄舍，也一无缺失。
24Ug ikaw masayud nga ang imong balong-balong anaa sa pakigdait; Ug ikaw modu-aw sa imong pinuy-anan ug kanimo walay mawala.
25你必晓得你的后裔众多，子孙像地上的青草那样茂盛。
25Ikaw masayud usab nga ang imong kaliwat mahimong daku, Ug ang imong anak sama sa kabalilihan sa yuta.
26你必全寿才归到坟墓去，如同禾捆到时就收起来。
26Ikaw moadto sa imong lubnganan sa hingkud nga panuigon, Sama sa usa ka tapok sa trigo nga maani sa iyang panahon.
27这道我们已经查明实在是这样，你当聆听，也当明白。”
27Ania karon, kana atong gisusi, busa mao man kana; Patalinghugi kana, ug kana tulotimbanga alang sa imong kaayohan.