1人生在世多有愁苦
1Ang tawo wala bay panahon sa pag-alagad diha ibabaw sa yuta? Dili ba ang iyang mga adlaw sama sa mga adlaw sa usa ka sinuholan?
2正如仆人切慕暮影,又像雇工盼望工价。
2Ingon sa usa ka sulogoon nga nagatinguha ug daku uyamut sa anino, Ug ingon sa usa ka sinuholan nga nagapangita sa iyang suhol:
3照样,我有空虚的岁月,也有劳苦的黑夜为我派定。
3Ingon man ako gihimo aron mahiagum sa mga bulan sa kaalaut, Ug mga gabii nga makapuol gitudlo kanako.
4我躺下的时候,就说:‘我什么时候起来?’然而,长夜漫漫,我辗转反侧,直到黎明。
4Sa magahigda ako, magaingon, Anus-a pa ako mobangon, ug ang gabii moagi? Ug kanunay ra akong nagalisoliso hangtud sa pagbanagbanag sa adlaw.
5我的肉体以虫子和土块为衣裳,我的皮肤裂开又流脓。
5Ang akong unod naputos sa mga ulod ug sa mga abug nga tibukol; Ang akong panit namuto ug makaluod.
6我过的日子比梭还要快,在毫无盼望之中而结束。
6Ang akong mga adlaw labing matulin kay sa lansadera sa maghahabol, Ug natapus nga walay paglaum.
7求你记念我的性命不过是一口气,我的眼必不再看见福乐。
7Oh hinumdumi nga ang akong kinabuhi usa lamang ka gininhawa: Ang akong mata dili na makakita sa maayo.
8看我的,他的眼再也看不到我,你的眼要看我,我已经不在了。
8Ang mata niya nga nagatan-aw kanako, dili na makakita kanako; Ang imong mga mata, ilantaw mo kanako, apan ako mawala na.
9云彩怎样消散逝去,照样,人下阴间也不再上来。
9Sama sa panganod nga mahurot ug mapapas, Mao man usab ang manaug ngadto sa Sheol, dili na mobalik sa ibabaw.
10他不再回自己的家,故乡再也不认识他。
10Dili na siya mobalik sa iyang balay, Ni makaila pa kaniya ang iyang pinuy-anan.
11因此,我不再禁止我的口,我要说出灵里的忧愁,倾诉心中的痛苦。
11Busa dili ako mopugong sa akong baba; Ako mosulti sa kaguil sa akong espiritu, Ako mag-agulo sa kapait sa akong kalag.
12埋怨 神待他过严我岂是洋海或是海怪,你竟然设守卫防备我?
12Dagat ba ako, kun mananap ba sa dagat, Nga ikaw magbutang ug usa ka magbalantay kanako?
13我若说:‘我的床必安慰我,我的榻必减轻我的苦情’,
13Kong ako magaingon: Ang akong higdaanan kanako molipay, Ang akong banig molipay sa akong inagulo;
14你就用梦惊扰我,又用异象惊吓我,
14Unya imo akong pagahadlokon sa mga damgo, Ug pinaagi sa mga panan-awon imo akong pagalisangon:
15以致我宁可窒息而死,也不肯保留我这一身的骨头。
15Mao nga palabihon sa akong kalag nga siya malumsan, Ug ang kamatayon labi kay niining akong kabukogan.
16我厌恶自己,不愿永远活下去。任凭我吧,因为我的日子都是空虚的。
16Giluod ako niining akong kinabuhi; dili ako buot nga mabuhi sa kanunay: Pasagdi ako nga mag-inusara; kay ang akong mga adlaw kakawangan man.
17人算什么,你竟看他为大,又把他放在心上;
17Unsa ba ang tawo nga ikaw kaniya magapadaku, Ug nga siya imong pagatagdon,
18每天早晨你都鉴察他,每时每刻你也试验他。
18Ug nga ikaw sa tanang buntag kaniya magadu-aw, Ug sa tagsatagsa ka gutlo kaniya magasulay?
19你到什么时候才转眼不看我,任凭我咽下唾沫呢?
19Hangtud anus-a pa ba ikaw mohunong sa pagsud-ong kanako, Kun ako pasagdan mo hangtud nga matulon ko ang akong laway?
20鉴察世人的主啊!我若犯了罪,跟你有什么关系呢?你为什么把我当作箭靶,使我以自己为重担呢?
20Kong ako nakasala, unsa ang arang nga mabuhat alang kanimo, Oh, ikaw nga magbalantay sa katawohan? Nganong imo akong gitudlo nga usa ka tiniman-an batok kanimo, Nga ako nahimong palas-anon sa akong kaugalingon?
21你为什么不赦免我的过犯,除去我的罪孽呢?现在我快要躺卧在尘土中,那时你寻找我,我却不在了。”
21Ug ngano nga dili mo ako pasayloon sa akong kalapasan, ug kuhaon ang akong kasal-anan? Kay karon sa abug ako mohigda; Ug kanako ikaw magasingkamot sa pagpangita, apan ako mawala na.