¹大卫的诗，交给诗班长耶杜顿。我曾说：“我要谨慎我的行为，不让我的舌头犯罪；恶人在我面前的时候，我总要用罩子约束我的嘴。”

¹Ako miingon: Pagamatngonan ko ang akong mga dalan, Aron dili ako makasala uban sa akong dila: Pagabantayan ko ang akong baba uban sa bukado, Samtang ang mga dautan ania sa atubangan nako.

²我静默不出声，甚至连好话也不说（“甚至连好话也不说”或译：“我安静也得不到安慰”），我的痛苦就更加剧烈。

²Naamang ako, uban ang paghilum, mihilum ako, bisan pa tungod sa maayo; Ug misamot ang akong kasakit.

³我的心在我里面发热；我默想的时候，心里火烧；我就用舌头说话：

³Ang akong kasingkasing nag-init sa sulod nako; Samtang nagapalandong ako, misiga ang kalayo; Unya misulti ako uban sa akong dila:

⁴“耶和华啊！求你使我知道我的结局，我的寿数有多少，使我知道我的生命多么短促。

⁴Jehova, pahibaloa ako sa akong katapusan, Ug sa sukod sa akong mga adlaw; Pahibaloa ako sa akong kahuyang.

⁵你使我的日子窄如手掌，我的一生在你面前如同无有；各人站得最稳的时候，也只不过是一口气。（细拉）

⁵Ania karon, imong gipahamubo ang akong mga adlaw ingon sa mga dapal sa akong mga kamot ; Ug ang tibook ko nga kinabuhi ingon lamang sa walay-bili sa imong atubangan: Sa pagkamatuod, ang tagsatagsa ka tawo diha sa iyang labing maayong kahimtang maingon lamang sa kakawangan nga tim-os. (Selah)

⁶世人来来往往只是幻影，他们忙乱也是虚空；积聚财物，却不知道谁要来收取。

⁶Sa pagkamatuod, ang tagsatagsa ka tawo nagalakaw ingon lamang sa usa ka kawang nga talanawon; Sa pagkamatuod ang ilang kasaba kawang lamang: Siya nagatigum ug mga bahandi , ug wala mahibalo kong kinsa ang mahiagum kanila.

⁷主啊！现在我还等候什么呢？我的指望在乎你。

⁷Ug karon, Ginoo, unsa ba ang ginapaabut ko! Ang akong paglaum anaa kanimo.

⁸求你救我脱离我的一切过犯，不要使我遭受愚顽人的羞辱。

⁸Luwasa ako gikan sa tanan ko nga mga kalapasan: Ayaw ako himoa nga yubitonon sa mga buang.

⁹因为是你作了这事，我就静默不开口。

⁹Naamang ako, wala ako magbuka sa akong baba; Kay ikaw ang nagbuhat niini.

¹⁰求你除掉你降在我身上的灾祸；因你手的责打，我就消灭。

¹⁰Kuhaa sa ibabaw nako ang imong hampak: Naut-ut ako pinaagi sa pagbunal sa imong kamot.

¹¹你因人的罪孽，借着责罚管教他们，叫他们所宝贵的消失，像被虫蛀蚀；世人都不过是一口气。（细拉）

¹¹Sa diha nga ikaw magasaway sa tawo tungod sa iyang kasal-anan, Ikaw magapala sa iyang katahum sama sa usa ka anunogba: Sa pagkamatuod ang tagsatagsa ka tawo maoy kakawangan lamang . (Selah)

¹²耶和华啊！求你垂听我的祷告，留心听我的呼求；我流泪，求你不要缄默；因为我在你面前是客旅，是寄居的，像我所有的祖先一样。

¹²Pamatia ang akong pag-ampo, Oh Jehova, ug patalinghugi ang akong pagtu-aw; Ayaw pagpakahilum niining akong mga luha: Kay ako lumalangyaw uban kanimo, Usa ka humalapit, ingon sa tanan ko nga mga amahan.

¹³求你不要怒视我，使我在去而不返之先，可以喜乐。”

¹³Oh tugoti ako, nga mahiulian ako ug kusog, Sa dili pa ako mogikan ug mawagtang.