¹人生在世多有愁苦

¹Manusia itu seperti dipaksa berjuang; hidupnya berat seperti hidup seorang upahan;

²正如仆人切慕暮影，又像雇工盼望工价。

²seperti budak yang merindukan naungan; seperti buruh yang menantikan imbalan.

³照样，我有空虚的岁月，也有劳苦的黑夜为我派定。

³Bulan demi bulan hidupku tanpa tujuan; malam demi malam hatiku penuh kesedihan.

⁴我躺下的时候，就说：‘我什么时候起来？’然而，长夜漫漫，我辗转反侧，直到黎明。

⁴Bila aku pergi tidur, malam merentang panjang; kurindukan fajar, tak dapat kuberbaring tenang.

⁵我的肉体以虫子和土块为衣裳，我的皮肤裂开又流脓。

⁵Tubuhku penuh cacing dan kerak darah; kulitku luka dan mengeluarkan nanah.

⁶我过的日子比梭还要快，在毫无盼望之中而结束。

⁶Hidupku yang tanpa harap itu melaju menuju akhirnya, lebih laju daripada penenun menjalankan sekocinya.

⁷求你记念我的性命不过是一口气，我的眼必不再看见福乐。

⁷Ingatlah, ya Allah, hidupku hanya hembusan napas; kebahagiaanku hilang, tak meninggalkan bekas.

⁸看我的，他的眼再也看不到我，你的眼要看我，我已经不在了。

⁸Kini Engkau melihat aku--tetapi itu tidak lama. Jika nanti aku Kaucari, maka sudah tiada.

⁹云彩怎样消散逝去，照样，人下阴间也不再上来。

⁹Seperti awan yang meredup lalu menghilang, manusia pun mati, tak akan kembali pulang. Semua orang yang pernah mengenal dia, lupa kepadanya dan tak lagi mengingatnya.

¹⁰他不再回自己的家，故乡再也不认识他。

¹⁰(7:9)

¹¹因此，我不再禁止我的口，我要说出灵里的忧愁，倾诉心中的痛苦。

¹¹Sebab itu aku tak dapat tinggal diam! Rasa pedih dan pahitku tak dapat kupendam. Aku harus membuka mulutku, dan mencurahkan isi hatiku.

¹²埋怨　神待他过严我岂是洋海或是海怪，你竟然设守卫防备我？

¹²Mengapa aku ini terus Kauawasi dan Kaujaga? Apakah aku ini naga laut yang berbahaya?

¹³我若说：‘我的床必安慰我，我的榻必减轻我的苦情’，

¹³Aku berbaring dan mencoba melepaskan lelah; aku mencari keringanan bagi hatiku yang gundah.

¹⁴你就用梦惊扰我，又用异象惊吓我，

¹⁴Tetapi Kautakuti aku dengan impian; Kaudatangkan mimpi buruk dan khayalan.

¹⁵以致我宁可窒息而死，也不肯保留我这一身的骨头。

¹⁵Sehingga aku lebih suka dicekik lalu mati daripada hidup dalam tubuh penuh derita ini.

¹⁶我厌恶自己，不愿永远活下去。任凭我吧，因为我的日子都是空虚的。

¹⁶Aku lelah dan jemu hidup; aku ingin mati! Biarkan aku, sebab hidupku tidak berarti.

¹⁷人算什么，你竟看他为大，又把他放在心上；

¹⁷Mengapa manusia begitu penting bagi-Mu? Mengapa tindakannya Kauperhatikan selalu?

¹⁸每天早晨你都鉴察他，每时每刻你也试验他。

¹⁸Kauselidiki dia setiap pagi, dan setiap saat dia Kauuji.

¹⁹你到什么时候才转眼不看我，任凭我咽下唾沫呢？

¹⁹Kapankah Engkau berpaling daripadaku, sehingga sempat aku menelan ludahku?

²⁰鉴察世人的主啊！我若犯了罪，跟你有什么关系呢？你为什么把我当作箭靶，使我以自己为重担呢？

²⁰Hai Penjagaku, rugikah Engkau karena dosaku? Mengapa Kaupakai aku sebagai sasaran panah-Mu? Begitu beratkah aku membebani diri-Mu?

²¹你为什么不赦免我的过犯，除去我的罪孽呢？现在我快要躺卧在尘土中，那时你寻找我，我却不在了。”

²¹Tidak dapatkah Engkau mengampuni dosaku? Tidak mungkinkah Engkau menghapuskan salahku? Sebentar lagi aku terbaring dalam kuburan, dan bila Kaucari aku, tak akan Kaudapatkan."