¹Man that is born of a woman is of few days and full of trouble.

¹Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, Hamubo ra sa panuigon, ug tugob sa kasamok.

²He cometh forth like a flower, and is cut down: he fleeth also as a shadow, and continueth not.

²Siya mobuswak sama sa usa ka bulak, ug pagaputlon: Siya nagadalagan usab ingon sa usa ka anino, ug dili magadayon.

³And doth thou open thine eyes upon such an one, and bringest me into judgment with thee?

³Nan magabuka ba ikaw sa mga mata sa pagsud-ong kaniya, Ug magadala kanako sa hukmanan uban kanimo?

⁴Who can bring a clean thing out of an unclean? not one.

⁴Kinsa ang makakuha ug usa ka butang nga mahinlo gikan sa mahugaw? walay mausa.

⁵Seeing his days are determined, the number of his months are with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass;

⁵Sanglit ang iyang mga adlaw tinagalan, Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo, Ug ikaw nagbutang ug mga utlanan kaniya nga dili niya malabang.

⁶Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as an hireling, his day.

⁶Ayaw na siya pagsud-onga, aron siya makapahulay, Hangtud nga, ingon sa usa ka sulogoon, matapus niya ang adlaw.

⁷For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease.

⁷Kay adunay kalauman sa usa ka kahoy, Kong kana pagaputlon aron nga manalingsing pag-usab, Ug nga ang diyutayng sanga niana dili mohunong.

⁸Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground;

⁸Bisan pa magakagulang ang gamot niana diha sa yuta, Ug ang tuud niana madunot sa yuta;

⁹Yet through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant.

⁹Apan tungod sa baho sa tubig kana mangudlot, Ug mananga ingon sa usa ka tanum.

¹⁰But man dieth, and wasteth away: yea, man giveth up the ghost, and where is he?

¹⁰Apan ang tawo mamatay, ug igalubong: Oo, ang gininhawa sa tawo mabugto, ug hain na man siya?

¹¹As the waters fail from the sea, and the flood decayeth and drieth up:

¹¹Ingon nga ang katubigan maitus sa dagat, Ug ang suba magakakunhod ug momala;

¹²So man lieth down, and riseth not: till the heavens be no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep.

¹²Mao usab ang tawo mamatay ug dili na mobalik: Hangtud nga mawala ang kalangitan, sila dili na manghigmata, Dili usab sila mapukaw sa ilang pagkatulog.

¹³O that thou wouldest hide me in the grave, that thou wouldest keep me secret, until thy wrath be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me!

¹³Oh nga sa Sheol unta tagoan mo ako, Nga imo unta akong ibutang sa tago, hangtud nga mahupay ang imong kaligutgut, Nga imo unta akong tagalan ug panahon, ug mahinumdum ka kanako!

¹⁴If a man die, shall he live again? all the days of my appointed time will I wait, till my change come.

¹⁴Kong ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab ? Paabuton unta nako ang tanang adlaw sa akong pagpakigbisog, Hangtud ang akong pagkabalhin modangat.

¹⁵Thou shalt call, and I will answer thee: thou wilt have a desire to the work of thine hands.

¹⁵Ikaw motawag unta, ug kanimo ako motubag: Ikaw mokinahanglan sa buhat sa imong mga kamot.

¹⁶For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?

¹⁶Apan karon imong ginaihap ang akong mga lakang? Dili ba ikaw magtimaan sa akong sala?

¹⁷My transgression is sealed up in a bag, and thou sewest up mine iniquity.

¹⁷Ang akong kalapasan gibaliktosan sulod sa usa ka puntil, Ug imong gitak-uman ang akong kadautan.

¹⁸And surely the mountains falling cometh to nought, and the rock is removed out of his place.

¹⁸Apan ang bukid nga nagakatumpag, mawagtang: Ug ang bato mahasalikway gikan sa iyang nahamutangan;

¹⁹The waters wear the stones: thou washest away the things which grow out of the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.

¹⁹Ang katubigan magahilis sa mga bato; Ang mga pag-awas niana magabugwas sa abug sa yuta: Maingon man niana ginalaglag mo ang paglaum sa tawo.

²⁰Thou prevailest for ever against him, and he passeth: thou changest his countenance, and sendest him away.

²⁰Ikaw sa walay katapusan makadaug kaniya, ug siya molabay: Ikaw magausab sa iyang nawong, ug kaniya magapalakaw.

²¹His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, but he perceiveth it not of them.

²¹Ang iyang mga anak mahimong dungganon, ug siya dili mahibalo niana; Ug sila ginahimong ubos apan siya dili makatimaan niana kanila.

²²But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn.

²²Apan kaniya may kasakit ang iyang unod, Ug sa sulod niya nagabangotan ang iyang kalag.