¹O Lord God, to whom vengeance belongeth; O God, to whom vengeance belongeth, shew thyself.

¹ O ARGLWYDD, Dduw dial, Dduw dial, ymddangos.

²Lift up thyself, thou judge of the earth: render a reward to the proud.

² Cyfod, O farnwr y ddaear, rho eu haeddiant i'r balch.

³LORD, how long shall the wicked, how long shall the wicked triumph?

³ Am ba hyd y bydd y drygionus, ARGLWYDD, y bydd y drygionus yn gorfoleddu?

⁴How long shall they utter and speak hard things? and all the workers of iniquity boast themselves?

⁴ Y maent yn tywallt eu parabl trahaus; y mae'r holl wneuthurwyr drygioni'n ymfalch�o.

⁵They break in pieces thy people, O LORD, and afflict thine heritage.

⁵ Y maent yn sigo dy bobl, O ARGLWYDD, ac yn poenydio dy etifeddiaeth.

⁶They slay the widow and the stranger, and murder the fatherless.

⁶ Lladdant y weddw a'r estron, a llofruddio'r amddifad,

⁷Yet they say, The LORD shall not see, neither shall the God of Jacob regard it.

⁷ a dweud, "Nid yw'r ARGLWYDD yn gweld, ac nid yw Duw Jacob yn sylwi."

⁸Understand, ye brutish among the people: and ye fools, when will ye be wise?

⁸ Deallwch hyn, chwi'r dylaf o bobl! Ffyliaid, pa bryd y byddwch ddoeth?

⁹He that planted the ear, shall he not hear? he that formed the eye, shall he not see?

⁹ Onid yw'r un a blannodd glust yn clywed, a'r un a luniodd lygad yn gweld?

¹⁰He that chastiseth the heathen, shall not he correct? he that teacheth man knowledge, shall not he know?

¹⁰ Onid oes gan yr un sy'n disgyblu cenhedloedd gerydd, a'r un sy'n dysgu pobl wybodaeth?

¹¹The LORD knoweth the thoughts of man, that they are vanity.

¹¹ Y mae'r ARGLWYDD yn gwybod meddyliau pobl, mai gwynt ydynt.

¹²Blessed is the man whom thou chastenest, O LORD, and teachest him out of thy law;

¹² Gwyn ei fyd y sawl a ddisgybli, O ARGLWYDD, ac a ddysgi allan o'th gyfraith,

¹³That thou mayest give him rest from the days of adversity, until the pit be digged for the wicked.

¹³ i roi iddo lonyddwch rhag dyddiau adfyd, nes agor pwll i'r drygionus.

¹⁴For the LORD will not cast off his people, neither will he forsake his inheritance.

¹⁴ Oherwydd nid yw'r ARGLWYDD yn gwrthod ei bobl, nac yn gadael ei etifeddiaeth;

¹⁵But judgment shall return unto righteousness: and all the upright in heart shall follow it.

¹⁵ oherwydd dychwel barn at y rhai cyfiawn, a bydd yr holl rai uniawn yn ei dilyn.

¹⁶Who will rise up for me against the evildoers? or who will stand up for me against the workers of iniquity?

¹⁶ Pwy a saif drosof yn erbyn y drygionus, a sefyll o'm plaid yn erbyn gwneuthurwyr drygioni?

¹⁷Unless the LORD had been my help, my soul had almost dwelt in silence.

¹⁷ Oni bai i'r ARGLWYDD fy nghynorthwyo byddwn yn fuan wedi mynd i dir distawrwydd.

¹⁸When I said, My foot slippeth; thy mercy, O LORD, held me up.

¹⁸ Pan oeddwn yn meddwl bod fy nhroed yn llithro, yr oedd dy ffyddlondeb di, O ARGLWYDD, yn fy nghynnal.

¹⁹In the multitude of my thoughts within me thy comforts delight my soul.

¹⁹ Er bod pryderon fy nghalon yn niferus, y mae dy gysuron di'n fy llawenhau.

²⁰Shall the throne of iniquity have fellowship with thee, which frameth mischief by a law?

²⁰ A fydd cynghrair rhyngot ti a llywodraeth distryw, sy'n cynllunio niwed trwy gyfraith?

²¹They gather themselves together against the soul of the righteous, and condemn the innocent blood.

²¹ Cytunant �'i gilydd am fywyd y cyfiawn, a chondemnio'r dieuog i farw.

²²But the LORD is my defence; and my God is the rock of my refuge.

²² Ond y mae'r ARGLWYDD yn amddiffyn i mi, a'm Duw yn graig i'm llochesu.

²³And he shall bring upon them their own iniquity, and shall cut them off in their own wickedness; yea, the LORD our God shall cut them off.

²³ Daw �'u camweddau eu hunain yn �l arnynt, ac fe'u diddyma am eu drygioni. Bydd yr ARGLWYDD ein Duw yn eu diddymu.